Als een tijdje doe ik een poging om een derde boek 'Tuinieren in je hoofd te schrijven'. Maar ik ben toch een betere therapeut, dan schrijfster.
Maar ik wilde in elk geval alvast een stukje delen.
Ik koos voor een man, die op een "foute" vrouw valt. Deze man blijft de rode draad, maar uiteindelijk gaat het het niet meer alleen over zijn relatie maar ook over die van anderen met een destructieve partner, ouder enzovoort.
Alles zit in mijn hoofd. Ik ben nu voor de 10e keer opnieuw begonnen.
En hoop op feedback of dit een fijne stijl is.
Als het me lukt, wordt het een trilogie.
- - - -
"Dit verhaal staat niet op zichzelf. Het maakt deel uit van een drieluik:
Tuinieren in je hoofd - Op weg naar een gezond zelfvertrouwen (non-fictie, 2014)
Tuinieren in je hoofd - Werkboek op weg naar geluk (2017)
Tuinieren in je hoofd - Een thriller die bevrijdt (dit boek wordt, hoop ik, uitgegeven in 2025)
https://www.tuiniereninjehoofd.nl/bestel-boek/
In het eerste boek: Tuinieren in je hoofd op weg naar een gezond zelfvertrouwen, leg ik het idee van 'je eigen tuintje' uit: een metafoor voor jouw gedachten, gevoelens, gedrag, gevolgen van dat gedrag, grenzen en behoeften.
Het tweede boek helpt je om je tuin (leven) stap voor stap en op alle vlakken te leren verzorgen.
In dit derde boek zie je wat er gebeurt als iemand jouw tuin kapot wil maken en hoe je je tuin daartegen kan gaan beschermen.
Inleiding
Ze luisterden, maar gebruikten wat ze hoorden tegen je. Alles wat je zei, draaiden ze om. Alsof ze al wisten wat ze gingen doen. Alsof ze van tevoren al hadden bepaald wat hun rol zou zijn. Nog voor je problemen met ze hebt, weten ze alles over je. En daar hebben ze geen goede bedoelingen mee.
Ze leven van het effect dat hun gedrag op jou heeft. Elke reactie bevestigt hun bestaan. En sommige mensen gaan ook door als je zwijgt. Zeker als je eerder wel reageerde. Zodra je stopt, proberen ze iets anders. Zolang jij maar reageert. Als het niet meer lukt, draaien ze het verhaal om. Dan ben jij de dader en zij het slachtoffer. Dat is geen toeval; dat is strategie.
De politie vertelde me dat ze strafbaar zijn, maar dat ze de regels kennen. Precies genoeg om buiten bereik te blijven. Dus blijven ze doorgaan.
Sommige mensen bootsen warmte na, maar gebruiken die om je te sturen. Ze doen aardig, maar zijn het niet. En als je dat niet op tijd doorziet, verlies je meer dan alleen je overzicht. Dan verlies je jezelf.
Ik schrijf dit zodat je dat moment herkent. Niet om je te overtuigen, maar om te voorkomen dat je wakker wordt in iets waar je niet meer uitkomt.
Deel 1. Een perfect thuis
Thomas’ leven lijkt een droom: een warm huis, een vrouw die hem adoreert
In dit deel zie je hoe hij zichzelf kwijtraakt. Hoe iemand grenzen kan laten vervagen tot hij niet meer weet wie hij is.
Liefde wordt verwarring, vertrouwen wordt een valkuil. Monique bouwt een web van charme en controle, en Thomas zit vast zonder het te zien. Dit is geen verhaal over geweld, maar over manipulatie, macht, schijn en controle. Tot er niets meer van Thomas overblijft.
Het laat zien hoe diep wortels kunnen zijn en hoe moeilijk het is om die te vinden als ze beschadigd zijn.
Je ontdekt in dit deel, wat het betekent om te leven met destructieve mensen en wat dat met een mens kan doen.
Hoofdstuk 1. Te mooi om waar te zijn.
Voor het huwelijk met Monique, een prachtige vrouw met lang rood krullend haar, leek het leven van Thomas als een tuin die steeds meer opbloeide en tot in de puntjes geperfectioneerd werd. Thomas kon zich niet herinneren wanneer hij zich ooit zo gelukkig had gevoeld. Ze pasten perfect bij elkaar. Ook collega’s, vrienden en familie vonden dat. Ze hielden van dezelfde muziek en deelden dezelfde idealen. Ook hadden ze in veel dingen precies dezelfde smaak. Thomas leven had een wending gekregen die hem gelukkiger maakte dan ooit tevoren.
Zijn eerste verjaardag met Monique, was de perfecte verjaardag. Ze keken zijn favoriete film, fietste de natuur in, iets wat Thomas erg kon waarderen en organiseerde een picknick op de mooiste plek bij Thomas’ huis in de buurt.
Ze trok vrij snel bij Thomas in en binnen het half jaar trouwden ze.
De dag van het huwelijk zelf was tot in de puntjes geregeld. De juiste gasten waren uitgenodigd, de juiste sfeer was geschapen. Thomas wist het zeker: een leukere dag, bestond er niet.
Na het huwelijk, tijdens de wittebroodsweken, leek het alsof ze alles nog eens dunnetje overdeden. Veel zonlicht zagen ze niet. Moniques ontbijtjes waren om te smullen, de intimiteit het meest ideale toetje. Het kon niet op.
Ook na de wittebroodsweken was het leven geweldig. Monique werkte samen met haar neef Eduardo in een centrum voor hulpverleners, had ze verteld, en ze kon zelf haar tijden indelen. Elke morgen maakte ze zijn brood klaar, zorgde ze voor fris ruikende schone kleding en een doosje met zijn lievelingsfruit er in.
Zijn leven kon niet stuk."
Liefs,
Ervaringsdeskundige en hersteld relatieverslaafde Diana