Hallo allemaal,
Ik wil graag een groep starten omgeving Leiden/Voorschoten/Wassenaar/Katwijk/DenHaag. Is er animo?
Jozonnetje
voorstellen
-
jozonnetje
- Berichten: 25
- Lid geworden op: ma jun 20, 2011 3:15 pm
- Locatie: wassenaar
groep starten
iedere mijl begint onder je voeten
voorstellen
hallo allemaal
ik ben mari@n, 49 jaar en na mijn scheiding alleen maar relaties gehad met mannen die blijkbaar iets mankeerde
1 vermoedelijk borderline, nu pas een punt achter gezet (WEER) met iemand die minimaal wel trekken heeft van een narcist
wie ben ik alleen om te bepalen wat hun mankeren, ik heb moeite met het woord relatieverslaafd omdat dat iets anders doet vermoeden maar helaas kan ik niet ontkennen dat ik het heb, het is pas door mijn peut vastgesteld
het zoveelste titeltje erbij
heb al een angststoornis en al meer benamingen gehoord waar je niet vrolijk van word maar helaas. Ik herken mezelf erg in de verhalen en heb dus nu weer een punt achter een relatie gezet al ben ik heel bang dat weer niet vol te houden
herken mezelf erg in hoop houden, ongeloof dat iemand geen invoelingsvermogen zou hebben. Veel teveel met hem bezig zijn, willen helpen leren enz zowat opvoeden dus
ik heb het boek gek genoeg jaren geleden al gekocht maar kon het toen slecht lezen, heb het naast mijn bed gelegd weer om toch maar op te gaan pakken
al vind ik het nog moeilijk ik voelde toen behoorlijk verzet, het ligt weer klaar
ik hoop ontzettend de kracht en moed te vinden bij hem vandaan te blijven zodat ik mezelf niet in het ongeluk stort meer
niet met deze man maar ook hopenlijk geen andere meer die zo is
ik wil leren me niet meer in hem te verdiepen maar in mezelf en mezelf te leren helpen das moeilijker als ik dacht
verdomd moeilijk voor mij, om mezelf belangrijk genoeg te vinden
ik heb alleen maar wat stukken hier gelezen nog en ga dat meer doen
heb 1 ding uitgeprobeerd wat ik las en das emoties bekijken en of en waar ze vandaan komen, wat er herinnert aan eerder meegemaakte situaties
ik heb geleerd dat deze man al de wonden uit mijn verleden opentrekt en helaas precies mijn pa is hoe die vroeger was
wat ik zeer pijnlijk vind omdat ik veel van mijn vader heb gehouden en die in aug 2 jaar geleden overleden is.
hij ziet en weet precies al mijn pijnpunten te raken uit mijn jeugd en het verdriet is intens
ik vraag me af hoe je dat verwerkt krijgt heb er al vaak om gehuild
ik hoop steun te vinden hier en contact met mensen die dit ook kennen zodat we ook kracht bij elkaar kunnen vinden.
dus het boek maar weer op pakken en de confrontatie met mezelf weer aangaan
ik ben mari@n, 49 jaar en na mijn scheiding alleen maar relaties gehad met mannen die blijkbaar iets mankeerde
1 vermoedelijk borderline, nu pas een punt achter gezet (WEER) met iemand die minimaal wel trekken heeft van een narcist
wie ben ik alleen om te bepalen wat hun mankeren, ik heb moeite met het woord relatieverslaafd omdat dat iets anders doet vermoeden maar helaas kan ik niet ontkennen dat ik het heb, het is pas door mijn peut vastgesteld
het zoveelste titeltje erbij
heb al een angststoornis en al meer benamingen gehoord waar je niet vrolijk van word maar helaas. Ik herken mezelf erg in de verhalen en heb dus nu weer een punt achter een relatie gezet al ben ik heel bang dat weer niet vol te houdenherken mezelf erg in hoop houden, ongeloof dat iemand geen invoelingsvermogen zou hebben. Veel teveel met hem bezig zijn, willen helpen leren enz zowat opvoeden dus
ik heb het boek gek genoeg jaren geleden al gekocht maar kon het toen slecht lezen, heb het naast mijn bed gelegd weer om toch maar op te gaan pakken
al vind ik het nog moeilijk ik voelde toen behoorlijk verzet, het ligt weer klaar
ik hoop ontzettend de kracht en moed te vinden bij hem vandaan te blijven zodat ik mezelf niet in het ongeluk stort meer
niet met deze man maar ook hopenlijk geen andere meer die zo is
ik wil leren me niet meer in hem te verdiepen maar in mezelf en mezelf te leren helpen das moeilijker als ik dacht
verdomd moeilijk voor mij, om mezelf belangrijk genoeg te vinden
ik heb alleen maar wat stukken hier gelezen nog en ga dat meer doen
heb 1 ding uitgeprobeerd wat ik las en das emoties bekijken en of en waar ze vandaan komen, wat er herinnert aan eerder meegemaakte situaties
ik heb geleerd dat deze man al de wonden uit mijn verleden opentrekt en helaas precies mijn pa is hoe die vroeger was
wat ik zeer pijnlijk vind omdat ik veel van mijn vader heb gehouden en die in aug 2 jaar geleden overleden is.
hij ziet en weet precies al mijn pijnpunten te raken uit mijn jeugd en het verdriet is intens
ik vraag me af hoe je dat verwerkt krijgt heb er al vaak om gehuild
ik hoop steun te vinden hier en contact met mensen die dit ook kennen zodat we ook kracht bij elkaar kunnen vinden.
dus het boek maar weer op pakken en de confrontatie met mezelf weer aangaan
-
jozonnetje
- Berichten: 25
- Lid geworden op: ma jun 20, 2011 3:15 pm
- Locatie: wassenaar
Re: voorstellen
Dit is zo bekend voor mij! Ik ben ook zo bang dat ik het niet vol ga houden. Heb al zo vaak gebroken met deze man, en ben toch steeds weer opnieuw begonnen. Nu wil ik het echt niet meer, maar vertrouw mezelf niet dat het nu wel lukt. De tijd zal me moeten leren dat ik wel voor mijn eigen geluk zal gaan.mari@n schreef:Ik herken mezelf erg in de verhalen en heb dus nu weer een punt achter een relatie gezet al ben ik heel bang dat weer niet vol te houden
Veel wijsheid, Jozonnetje
iedere mijl begint onder je voeten
-
jozonnetje
- Berichten: 25
- Lid geworden op: ma jun 20, 2011 3:15 pm
- Locatie: wassenaar
Re: voorstellen
Het missen van een ouder die er niet meer is, kan soms heel heftig zijn. Een therapeute zei ooit tegen me dat het huilen eigenlijk een mooi symbool is van de liefde die je voor deze persoon voelde. Dat maakte het voor mij zachter en ook dat ik het mezelf makkelijker toestond om te huilen. Mijn beide ouders leven niet meer (sinds 5 en 2 jaar). Ze waren voor mij een echt klankbord en dat deel is moeilijk op te vullen door iemand anders. Merk wel dat de dankbaarheid voor dat ze er altijd waren veel goed maakt. En ze zijn er nu vast op een andere manier voor ons.mari@n schreef:wat ik zeer pijnlijk vind omdat ik veel van mijn vader heb gehouden en die in aug 2 jaar geleden overleden is.
hij ziet en weet precies al mijn pijnpunten te raken uit mijn jeugd en het verdriet is intens
ik vraag me af hoe je dat verwerkt krijgt heb er al vaak om gehuild
ik hoop steun te vinden hier en contact met mensen die dit ook kennen zodat we ook kracht bij elkaar kunnen vinden.
Sterkte, je bent nooit alleen!
Jozonnetje
iedere mijl begint onder je voeten
bedankt voor je reactie
hoi jozonnetje
die tekst is idd mooi en die zal ik zeker proberen te gebruiken hierbij
ik ben ook beide ouders kwijt, mijn moeder al toen ik 9 was en volgens mijn peut heeft ook dat veel met dit probleem te maken
het in de steek gelaten voelen
mijn vader was er ook emotioneel nooit voor me, maar ik ben om 1 ding enorm blij, dat ik het besef heb gehad van nu leeft hij nog (inmiddels ook bijna 2 jaar geleden overleden) en toen heb ik wel nog mijn jeugd met hem besproken en ben daar zo blij mee en dankbaar om. Dat ging via mail en die heb ik ook nog, erg emotioneel wel maar dat is wel een houvast in de zin van ze hielden wel van me, maar dit was onbedoelt en onwetend gebeurd en voor het eerst heeft mijn vader toen nog woorden gezegt als ik hou van je etc
helaas heb je dan dit probleem al lang ontwikkeld maar die wetenschap doet toch goed
jij ook heel veel sterkte en bedankt voor het reageren
die tekst is idd mooi en die zal ik zeker proberen te gebruiken hierbij
ik ben ook beide ouders kwijt, mijn moeder al toen ik 9 was en volgens mijn peut heeft ook dat veel met dit probleem te maken
het in de steek gelaten voelen
mijn vader was er ook emotioneel nooit voor me, maar ik ben om 1 ding enorm blij, dat ik het besef heb gehad van nu leeft hij nog (inmiddels ook bijna 2 jaar geleden overleden) en toen heb ik wel nog mijn jeugd met hem besproken en ben daar zo blij mee en dankbaar om. Dat ging via mail en die heb ik ook nog, erg emotioneel wel maar dat is wel een houvast in de zin van ze hielden wel van me, maar dit was onbedoelt en onwetend gebeurd en voor het eerst heeft mijn vader toen nog woorden gezegt als ik hou van je etc
helaas heb je dan dit probleem al lang ontwikkeld maar die wetenschap doet toch goed
jij ook heel veel sterkte en bedankt voor het reageren
nog even over wat je zei, het volhouden
ik ben daar ook erg bang voor en met deze man is het al net een knipperlicht geweest
en ik merk dat ik nog hoop op wonderen, al weet ik verstandelijk dat dit niet bestaat
de man vind zichzelf erg belangrijk en is er ook emotioneel helemaal niet voor me
hij is zelfs erg gevoelloos op momenten(als hij zich gekwetst voelt wat supersnel al is) en ijskoud dan
heel hard ook, ik weet dat dit heel erg slecht is voor me
ik hoop alleen door veel te lezen erover en te begrijpen over dit probleem het me wel zal lukken. Er word me heel snel veel duidelijk en de kwartjes vallen met emmers
mijn hele verleden word me duidelijk, het gevecht als kind al wat je ook alsmaar bleef proberen liefde te krijgen van je ouders, tot aan al mijn relaties die ik eigenlijk nog achteraan bleef lopen dus
het compleet van slag zijn, het niet meer functioneren, nu komt het begrip ook voor mezelf
al deed het me vreselijk pijn te ontdekken dat ik zelf verkeerd bezig ben ook.
ik vind het momenteel al belangrijk dat er begrip voor mezelf komt over het hoe en waarom
als ik hem nu weer achterna ga snap ik in ieder geval waarom
ik begrijp nu zelfs waarom ik leuke mooie kerels afwees
en ik denk dat het een goede start is het goed te begrijpen
ik ben daar ook erg bang voor en met deze man is het al net een knipperlicht geweest
en ik merk dat ik nog hoop op wonderen, al weet ik verstandelijk dat dit niet bestaat
de man vind zichzelf erg belangrijk en is er ook emotioneel helemaal niet voor me
hij is zelfs erg gevoelloos op momenten(als hij zich gekwetst voelt wat supersnel al is) en ijskoud dan
heel hard ook, ik weet dat dit heel erg slecht is voor me
ik hoop alleen door veel te lezen erover en te begrijpen over dit probleem het me wel zal lukken. Er word me heel snel veel duidelijk en de kwartjes vallen met emmers
mijn hele verleden word me duidelijk, het gevecht als kind al wat je ook alsmaar bleef proberen liefde te krijgen van je ouders, tot aan al mijn relaties die ik eigenlijk nog achteraan bleef lopen dus
het compleet van slag zijn, het niet meer functioneren, nu komt het begrip ook voor mezelf
al deed het me vreselijk pijn te ontdekken dat ik zelf verkeerd bezig ben ook.
ik vind het momenteel al belangrijk dat er begrip voor mezelf komt over het hoe en waarom
als ik hem nu weer achterna ga snap ik in ieder geval waarom
ik begrijp nu zelfs waarom ik leuke mooie kerels afwees
en ik denk dat het een goede start is het goed te begrijpen
-
jozonnetje
- Berichten: 25
- Lid geworden op: ma jun 20, 2011 3:15 pm
- Locatie: wassenaar
begrip voor jezelf en liefde voor jezelf
Hallo Marion, ik ervaar ook steeds een beetje meer begrip voor mezelf. En met dat begrip wordt bij mij het oordeel over mezelf ook iets minder groot en maakt plaats voor liefde. Ik hoop dat de liefde voor mezelf groter wordt en ik zodoende minder liefde en bevestiging van een man nodig heb... Het is een heel proces en vraagt volgens mijn eindeloos oefenen...mari@n schreef:ik vind het momenteel al belangrijk dat er begrip voor mezelf komt over het hoe en waarom
Sterkte, je verhaal klinkt heftig, ook over je moeder.
Jozonnetje
iedere mijl begint onder je voeten
yess, 1e moeilijke proef doorstaan
Hij belde weer, en ik kreeg het erg moeilijk ermee want hij had verhalen dat je weer enorm hoopte
hij zou ook voortaan helemaal overlopen en vol zitten met wat hij allemaal zelf meegemaakt had (hij heeft ook veel met vrouwen meegemaakt) en kwam aan dat hij niemand meer durfde te vertrouwen dat het allemaal daardoor kwam en hij altijd wel invoelingsvermogen heeft gehad maar dat ie zelf merkt dat hij verhard en dat ook niet wil zelf
tja, ik ben trots op mezelf dat ik steeds kon blijven zeggen ja jongen maar IK kan daar niets mee en dan zal je aan jezelf moeten gaan werken (wat ie niet doet want hij heeft vanalles tegen peuten) hij sloot af met ik hou echt heel veel van je dat moet je geloven en vond dit heel erg.
Tja ik was me zo bewust nu hoe slecht het zou zijn weer wat te beginnen met hem dat ik kon volhouden en gelukkig door het boek idd veel meer mezelf nu begrijp
echt liefde voor mezelf gaan voelen is voor mij verhaal 2 hoor, ik heb een behoorlijk minderwaardigheidcomplex merk ik steeds meer
maar ik wil gewoon echt eraan werken ik heb houvast aan een regel die ik las ergens, van je kan wel lang erover doen met dit proces maar of je nou 5 jaar nog werkt aan dit of aan weer relaties met dit resultaat. en die sloeg in want dat is ook zo
Kan je beter aan jezelf werken nu
het lezen helpt me echt nu
ik hoop bij jou ook jozonnetje
Hij belde weer, en ik kreeg het erg moeilijk ermee want hij had verhalen dat je weer enorm hoopte
hij zou ook voortaan helemaal overlopen en vol zitten met wat hij allemaal zelf meegemaakt had (hij heeft ook veel met vrouwen meegemaakt) en kwam aan dat hij niemand meer durfde te vertrouwen dat het allemaal daardoor kwam en hij altijd wel invoelingsvermogen heeft gehad maar dat ie zelf merkt dat hij verhard en dat ook niet wil zelf
tja, ik ben trots op mezelf dat ik steeds kon blijven zeggen ja jongen maar IK kan daar niets mee en dan zal je aan jezelf moeten gaan werken (wat ie niet doet want hij heeft vanalles tegen peuten) hij sloot af met ik hou echt heel veel van je dat moet je geloven en vond dit heel erg.
Tja ik was me zo bewust nu hoe slecht het zou zijn weer wat te beginnen met hem dat ik kon volhouden en gelukkig door het boek idd veel meer mezelf nu begrijp
echt liefde voor mezelf gaan voelen is voor mij verhaal 2 hoor, ik heb een behoorlijk minderwaardigheidcomplex merk ik steeds meer
maar ik wil gewoon echt eraan werken ik heb houvast aan een regel die ik las ergens, van je kan wel lang erover doen met dit proces maar of je nou 5 jaar nog werkt aan dit of aan weer relaties met dit resultaat. en die sloeg in want dat is ook zo
Kan je beter aan jezelf werken nu
het lezen helpt me echt nu
ik hoop bij jou ook jozonnetje
Herkenbare discussie hier.
Nadat ik 14 dagen geleden een punt zette achter een veelbewogen relatie van 3 jr (waarin telkens eenzelfde patroon zich voordeed: ruzie, afstand, weglopen, in de kou gezet zijn etc) kon ikzelf nog niet geloven dat het echt zo was... intern praatte ik nog met hem, bij elke autodeur die dichtsloeg dacht ik dat ie eraan zou komen etc. Toch heb ik elke dag ook gemediteerd, gewandeld, veel nagedacht en met anderen gesproken; heb extra goed voor mezelf gezorgd, ook mijn huiluurtjes mochten gewoon en mijn dutjes; tegelijk bleef ik wel juist de deur uitgaan om goeie dingen te doen, sauna bv.
Langzaamaan, ook door veel nalezen van mails aan/van hem, begrijp ik nu beter hoe het zit: volcontinu heb ik zijn mooie woorden wél gehoord, maar zijn onbetrouwbare acties.... niet echt durven aan te pakken. Hem daarop wel aangesproken, maar... te lang laten doorzeuren. Totdat ik dacht: ik heb behoefte aan betrouwbaarheid, dat is domweg ook nodig voor een mens, een mate van vertrouwen. Die is echt weg nu. Die gedachte maakt dat ik vandaag voor het eerst blij kan zijn met de breuk en er ook achter kan staan: achter mezelf kan staan! Ik voel me sterk! Ik zit in de herfst van mijn leven en ben alle drama zat! Het mag leuk zijn nu... wat meer normaal en vanzelfsprekend genieten. Ik wil nooit meer op iemand wachten, nooit meer zó voor iemand zorgen; mezelf nooit meer zo verliezen in iemand die - zelf beschadigd - mij uitmaakt voor ziek, gek enz. Ik ben teveel waard voor deze complete quatsh!
Elke dag doe ik dus wat: mediteren, de twaalf stappen ook gebruiken, en oppassen met elk ander greintje verslavend gedrag (wegduiken in schoonmaakwoedes, drinken, veel roken, teveel bij de pc, spelletjes op de pc, teveel aandacht van anderen willen ...), geen destructief gedrag meer... alleen alles wat opbouwend is.
Ik heb ook heel erg veel aan troostende muziek nu. Het boekje
'de Tao van de liefde' heeft me ook heel erg geholpen.
Pas sinds vandaag ook weer echt blij kunnen zijn; mezelf mogen zijn. Super en ik hoop dat dat blijvend is... wég - wég van dat juk!
Hoop voor jullie echt heel erg hetzelfde! Kies voor jezelf!!
xxx Mart
Nadat ik 14 dagen geleden een punt zette achter een veelbewogen relatie van 3 jr (waarin telkens eenzelfde patroon zich voordeed: ruzie, afstand, weglopen, in de kou gezet zijn etc) kon ikzelf nog niet geloven dat het echt zo was... intern praatte ik nog met hem, bij elke autodeur die dichtsloeg dacht ik dat ie eraan zou komen etc. Toch heb ik elke dag ook gemediteerd, gewandeld, veel nagedacht en met anderen gesproken; heb extra goed voor mezelf gezorgd, ook mijn huiluurtjes mochten gewoon en mijn dutjes; tegelijk bleef ik wel juist de deur uitgaan om goeie dingen te doen, sauna bv.
Langzaamaan, ook door veel nalezen van mails aan/van hem, begrijp ik nu beter hoe het zit: volcontinu heb ik zijn mooie woorden wél gehoord, maar zijn onbetrouwbare acties.... niet echt durven aan te pakken. Hem daarop wel aangesproken, maar... te lang laten doorzeuren. Totdat ik dacht: ik heb behoefte aan betrouwbaarheid, dat is domweg ook nodig voor een mens, een mate van vertrouwen. Die is echt weg nu. Die gedachte maakt dat ik vandaag voor het eerst blij kan zijn met de breuk en er ook achter kan staan: achter mezelf kan staan! Ik voel me sterk! Ik zit in de herfst van mijn leven en ben alle drama zat! Het mag leuk zijn nu... wat meer normaal en vanzelfsprekend genieten. Ik wil nooit meer op iemand wachten, nooit meer zó voor iemand zorgen; mezelf nooit meer zo verliezen in iemand die - zelf beschadigd - mij uitmaakt voor ziek, gek enz. Ik ben teveel waard voor deze complete quatsh!
Elke dag doe ik dus wat: mediteren, de twaalf stappen ook gebruiken, en oppassen met elk ander greintje verslavend gedrag (wegduiken in schoonmaakwoedes, drinken, veel roken, teveel bij de pc, spelletjes op de pc, teveel aandacht van anderen willen ...), geen destructief gedrag meer... alleen alles wat opbouwend is.
Ik heb ook heel erg veel aan troostende muziek nu. Het boekje
'de Tao van de liefde' heeft me ook heel erg geholpen.
Pas sinds vandaag ook weer echt blij kunnen zijn; mezelf mogen zijn. Super en ik hoop dat dat blijvend is... wég - wég van dat juk!
Hoop voor jullie echt heel erg hetzelfde! Kies voor jezelf!!
xxx Mart
Mart,
waarschijnlijk onnodig te zeggen maar ik herken jouw hele verhaal.
dit stukje treft me het meest:
heb hier een studie liggen waar ik echt heel graag aan wil beginnen maar op de een of andere manier lukt het me gewoon niet.
ik begrijp maar niet wat het mechanisme in mij is dat me tegenhoudt
vanavond wel voor het eerst eens de wijnfles laten staan. van die troep ga ik me alleen maar nog rottiger voelen.
rationeel weet ik het allemaal wel maar emotioneel slinger ik nog veel te veel heen en weer
mari@n, knap van jou!
weet niet of ik je dat na zou kunnen doen
waarschijnlijk onnodig te zeggen maar ik herken jouw hele verhaal.
dit stukje treft me het meest:
dit is dus mijn grootste probleem, ik verval nog steeds in de verslavinkjes die jij noemt. exact dezelfde zelfsmart schreef:Elke dag doe ik dus wat: mediteren, de twaalf stappen ook gebruiken, en oppassen met elk ander greintje verslavend gedrag (wegduiken in schoonmaakwoedes, drinken, veel roken, teveel bij de pc, spelletjes op de pc, teveel aandacht van anderen willen ...), geen destructief gedrag meer... alleen alles wat opbouwend is.
heb hier een studie liggen waar ik echt heel graag aan wil beginnen maar op de een of andere manier lukt het me gewoon niet.
ik begrijp maar niet wat het mechanisme in mij is dat me tegenhoudt
vanavond wel voor het eerst eens de wijnfles laten staan. van die troep ga ik me alleen maar nog rottiger voelen.
rationeel weet ik het allemaal wel maar emotioneel slinger ik nog veel te veel heen en weer
mari@n, knap van jou!
weet niet of ik je dat na zou kunnen doen
hoi mart en francine
vanavond heb ik het er erg moeilijk mee
Het gevoel dat ik hem toch mis en zou het liefst willen bellen
maar niet gedaan gelukkig
ik herken ook veel wat mart zegt alleen van die verslavinkjes had ik niet zo in de gaten, maar dat spelletjes op de pc, veel achter de pc en teveel roken komt me wel akelig bekend voor
niet eens zo bij stil gestaan
wel teveel gepiekerd vandaag hij zat wel steeds in mijn hoofd
meer voor mezelf te zorgen moet ik toch echt beter leren
fijn wel om zoveel herkenning te zien
Het gevoel dat ik hem toch mis en zou het liefst willen bellen
maar niet gedaan gelukkig
ik herken ook veel wat mart zegt alleen van die verslavinkjes had ik niet zo in de gaten, maar dat spelletjes op de pc, veel achter de pc en teveel roken komt me wel akelig bekend voor
niet eens zo bij stil gestaan
wel teveel gepiekerd vandaag hij zat wel steeds in mijn hoofd
meer voor mezelf te zorgen moet ik toch echt beter leren
fijn wel om zoveel herkenning te zien
Francine, wil jouw perfectionisme dat je met de studie begint?
Miss wat liever voor jezelf worden en het nog maar lekker uitstellen; nu toch wat anders aan je hoofd?
Mild zijn!
Probeer ik ook.
O ja, ik mis m ook.... maar als ik goed nadenk? Nee, dan ga ik toch liever een hoekje in huis schoonpoetsen, haha, da's zinvoller voor mezelf.
Tja wat is missen? verlangen.... met weer verwachtingen....?
Brrr
Kop op meiden!
Miss wat liever voor jezelf worden en het nog maar lekker uitstellen; nu toch wat anders aan je hoofd?
Mild zijn!
Probeer ik ook.
O ja, ik mis m ook.... maar als ik goed nadenk? Nee, dan ga ik toch liever een hoekje in huis schoonpoetsen, haha, da's zinvoller voor mezelf.
Tja wat is missen? verlangen.... met weer verwachtingen....?
Brrr
Kop op meiden!
nee dus, die studie wil ik echt heel erg graag, ik ben verre van een perfectionist.
maar ik kom maar niet vooruit en creeer alleen maar chaos om me heen en daar wil ik vanaf
gisteren schoot het me heel even door mijn hoofd dat ik misschien wel doodsbang ben om verder te gaan, wat nu als ik een ander ontmoet?
dan moet ik hem echt loslaten
dus misschien houd ik daarom wel onbewust al die chaos en puinhoop vast
of is dat te vergezocht?
maar ik kom maar niet vooruit en creeer alleen maar chaos om me heen en daar wil ik vanaf
gisteren schoot het me heel even door mijn hoofd dat ik misschien wel doodsbang ben om verder te gaan, wat nu als ik een ander ontmoet?
dan moet ik hem echt loslaten
dus misschien houd ik daarom wel onbewust al die chaos en puinhoop vast
of is dat te vergezocht?
ja mart je hebt gelijk
weer missen weer hopen en alweer teleurstellingen
begin er nu achter te komen of ik het goed kan loslaten dan is verhaal 2
dat puinhoop om je heen creeren ken ik francine
bij mij is dat ook letterlijk het geval, ik zie het meer als niet voor mezelf zorgen momenteel
ik vind dat ook erg moeilijk maar zie het nu ook gebeuren
ik loop achter met vanalles en mijn huis is een regelrechte ramp
voor mezelf denk ik mezelf niet belangrijk genoeg vinden en toch teveel piekeren over alles
hem die dingen waard vinden was heel wat makkelijker geloof ik als mezelf dat waard vinden
weer missen weer hopen en alweer teleurstellingen
begin er nu achter te komen of ik het goed kan loslaten dan is verhaal 2
dat puinhoop om je heen creeren ken ik francine
bij mij is dat ook letterlijk het geval, ik zie het meer als niet voor mezelf zorgen momenteel
ik vind dat ook erg moeilijk maar zie het nu ook gebeuren
ik loop achter met vanalles en mijn huis is een regelrechte ramp
voor mezelf denk ik mezelf niet belangrijk genoeg vinden en toch teveel piekeren over alles
hem die dingen waard vinden was heel wat makkelijker geloof ik als mezelf dat waard vinden
Moeilijk meiden!
Ik heb eigenlijk nooit een puinhoop van mijn huis; ik ben dwangmatig op orde, behalve met regelwerkjes (verzekeringen bellen etc).
Mede door mijn orde en netheid kreeg vriendlief het zwaar benauwd; zelf véél te gemakkelijk... ja, en daarin wilde ik hem wel graag veranderen....
Heb zelf de laatste avonden weer gierende hartepijn. Afschuwelijk.
En te veel onrust om bij de tv te gaan zitten.
Ik mis de liefde gewoon heel erg.
Ik heb eigenlijk nooit een puinhoop van mijn huis; ik ben dwangmatig op orde, behalve met regelwerkjes (verzekeringen bellen etc).
Mede door mijn orde en netheid kreeg vriendlief het zwaar benauwd; zelf véél te gemakkelijk... ja, en daarin wilde ik hem wel graag veranderen....
Heb zelf de laatste avonden weer gierende hartepijn. Afschuwelijk.
En te veel onrust om bij de tv te gaan zitten.
Ik mis de liefde gewoon heel erg.