Bedankt voor de site - vraag over co-afhankelijkheid

[Gast]

ik ben een kind van een manisch-depressieve vader,die erg agressief kon zijn en work-aholic was, en een zeer afhankelijke moeder,die tevens bang was voor het dominante gedrag van mijn vader.mijn vader was niet bereikbaar in mijn jeugd,en ik vocht voortdurend om zijn aandacht te krijgen

Iets dergelijks was er bij ons ook aan de hand.
Het was mijn moeder die als ziek beschouwd werd en dat was ze ook wel.
Nerveus, gespannen, met angstklachten ook nadat ze op een bepaald moment ingestort was.
Ze kon niet tegen mijn dominante vader op.

De niet verslaafde zoon van een alcoholist die heel wat te verduren gehad moet hebben.
Onbereikbaar vaak en verbaal agressief zodra iemand een gevoel bij hem op dreigt te roepen dat hij uit alle macht probeert te verdringen.
Een klap of een stomp wilde hij ons kinderen ook wel eens geven.

[hanna]

Ik dacht dat ik mezelf ingelogd had om bovenstaand bericht te plaatsen.

Maar dat had ik blijkbaar dus niet gedaan.

[hanna]

Het wordt me trouwens meer en meer duidelijk dat ik me als kind al (emotioneel) verantwoordelijk voelde voor de vaak onbereikbare vader die me ook zo weer af kon vallen.
Ik zie het kwetsbare kind in hem ook en ik voelde me zijn bondgenoot ergens..

Daarbij nam ik zijn oordeel over mijn moeder van hem over.
Ik zag haar als zwak.

Nu heb ik ongeveer de positie van mijn moeder en ook haar klachten, ernstiger zelfs, terwijl de verhouding die ik ooit met mijn vader had zich duidelijk heeft voortgezet in die met mijn man.

Herkent iemand dit misschien?

[hanna]

Nieuwsgierig geworden heb ik inmiddels ook de samenvatting van het boek van Norwood gelezen.
Wat zij over codependency zegt is iets waarin ik me veel beter kan vinden.

Co-verslaafd is iemand die nauwe betrokkenheid heeft met een verslaafde en die ondanks zijn of haar vergeefse pogingen de verslaafde te helpen en te veranderen, hier niet mee kan stoppen.
Mensen die co-verslaafd zijn voelen zich aangetrokken tot, en gaan relaties aan met mensen die verslaafd zijn, omdat zij deze specifieke interactie nodig hebben voor hun gevoel van eigenwaarde. Zij gebruiken de spanningen om hun aandacht af te houden van hun eigen problemen. Co-verslaving heeft de kenmerken van verslaving en kan zich ook als zodanig verder ontwikkelen.

Ik heb het vermoeden dat wat jij 'de samenvatting van het boek van Norwood' noemt het 'Themaboek' is dat ik lang geleden heb gemaakt. En dat je deze quote ook uit dat Themaboek hebt gehaald (op blz. 13), klopt dat? Toen ik deze beschrijving gaf wist ik zelf nog niet wat co-dependency was zoals ik dat nu weet en daarom is het een nogal beperkte en ook enigszins misleidende uitleg. Het is echt de moeite waard om het boek van Pia Mellody te lezen over dit begrip 'codependency' ('Facing Codenpendence', ik ben zelf in het bezit van een Nederlandse vertaling daarvan).
Groetjes, Anna

Het citaat vond ik in ''Robin Norwood over relatieverslaving, genezing en hulpverlening bij relatieverslaving", samengeteld door jou.
Blz 22/23.

[Anna]

Hanna, dank je wel voor je reactie! Nu weet ik waar je die tekst vandaan hebt. Ik wil er graag wat uitleg bij geven zodat ook anderen weten waar ze deze tekst kunnen vinden.

Ten eerste wil ik zeggen dat het stuk waar jij deze tekst uit hebt geen 'samenvatting' is van 'het boek' van Robin Norwood. Het zijn stukjes tekst uit de BEIDE boeken van Robin Norwood over relatieverslaving, die ik een keer heb verzameld voor hulpverleners (over relatieverslaving en over hulpverlening bij relatieverslaving).

De paginanummering die je erbij hebt vermeld is niet helemaal correct, het is niet blz. 22/23 maar 2/223. De twee voor de schuine streep betekent dat dit citaat afkomstig is uit het tweede boek van Robin Norwood en het nummer 223 na de schuine streep dat het te vinden is op blz. 223 in dat boek.

Dit betreffende stuk had ik overgenomen uit het Themaboek dat ik al eerder had gemaakt (voor gebruik in de Norwoodgroep). Een deel van dit stuk is een citaat uit het tweede boek:
"Alles wat wij van nature geneigd zijn te doen, als reactie op verslaving, is verkeerd We proberen de verslaafde te helpen, maar we voelen ook de neiging hem of haar te straffen. Deze beide reacties zijn kenmerkend voor iemand die 'co-verslaafd' is. Onze pogingen om te helpen komen voort uit medelijden met de verslaafde en uit het waanidee dat, als we hem maar genoeg liefde geven en ervoor zorgen dat zijn zelfrespect wordt opgevijzeld, dit wel een aanmoediging voor hem zal zijn met zijn verslaafde gedrag te stoppen of aan zichzelf te gaan werken. Die benadering lijkt logisch, maar werkt in het geheel niet. Mensen die verslaafd zijn veranderen zelden, tenzij hun innerlijke pijn absoluut ondraaglijk voor hen wordt. Met onze pogingen hen te helpen zullen wij deze innerlijke pijn alleen maar verzachten en de consequenties van zijn zieke gedragspatronen verdoezelen, zodat we in feite de ziekte verlengen."

De verklaring van het woord co-verslaving die daaronder volgt (te zien in de quote in jouw posting hierboven) heb ik er zelf aan toegevoegd. Ik wil benadrukken dat het hier gaat over co-verslaving, en dat dit iets anders is dan codependency.

In de tijd dat ik deze teksten samenstelde wist ik zelf nog niet zoveel over codependency (als nu). Ik vind dat dit vooral in het boek 'Facing codependence' van Pia Mellody heel goed wordt uitgelegd, en dit is een boek dat ik ook aan al mijn cliënten aanraad te lezen (voor wie geen Engels kan lezen heb ik zelf een door mijzelf gemaakte Nederlandse vertaling).
Ik hoop dat ik het hiermee iets verduidelijkt heb.
Groeten, Anna