verward

Wij hebben ingezien dat wij machteloos waren ten opzichte van onze relaties en dat ons leven onbestuurbaar was geworden.
Bericht
Auteur
mari@n
Berichten: 27
Lid geworden op: wo jun 29, 2011 4:14 pm
Locatie: brabant

verward

#1 Bericht door mari@n » wo jun 29, 2011 7:50 pm

Ik ben pas begonnen met lezen in het boek als hij maar gelukkig is
zie veel herkenning

Op dit moment voel ik me erg verward over al mijn gevoelens en weet ik maar 1 ding zeker dat ik bij deze man weg zal moeten blijven
ik weet nu ook al dat hij me niet zo snel met rust zal laten helaas en kreeg net al een telefoontje met zijn woorden: nog 1 zo'n mailtje en ik kom je kop eraf slaan
ik kon maar nooit begrijpen waarom iemand zelfs kon blijven bij een partner die sloeg, mar maak het allemaal zelf mee. Het is alleen steeds geestelijk slaan geweest
Wat zie ik in die man? als ik nuchter ben geen idee meer
anderzijds heb ik het gevoel nog van hem te houden hoe kan dat nou?
de verbanden die ik zie met mijn jeugd is dat ik in mijn jeugd totaal geen gevoelens kon tonen en bespreken
die werden afgedaan als onbelangrijk op allerlei manieren of anders genoemd zoals verdriet en huilen= je zin niet krijgen
in deze relatie= zelfmedelijden
ik weet nog als ik probeerde in mijn jeugd (waar ik ook altijd hoopte op verandering) er ruzie ontstond en ik me nooit begrepen voelde of serieus genomen. eigenlijk werden mijn gevoelens ontkend
ik zie dat ook later in al mijn relaties gebeuren maar erger nog, mijn ouders scholden nooit of deden niet bewust pijn
in relaties kreeg ik te maken met wraak, je 3 dubbel terugpakken als ie vond dat je hem pijn deed (al snapte ik totaal niet waarmee en kreeg dat ook niet duidelijk te horen) de grote overeenkomsten die ik zie van jeugd en relaties: mijn ouders begrepen me nooit en er was weinig echte interesse in me of mijn gevoelens. Blijkbaar hadden ze ook niet geweldig veel inlevingsvermogen
Dat is iets wat ik heel sterk heb terug gezien in relaties helaas
van minder tot heel erg toe, tot gevoelloos en ijskoud zijn toe
woedeaanvallen van partners, een berg gescheld over me heen, voor vanalles uitgemaakt
die woorden zal ik hier maar niet herhalen maar super pijnlijk
nog zo moeilijk te bevatten voor me allemaal, we leken exact dezelfde behoeftes te hebben en te willen ook
maar het werkt totaal niet! Ik doe niks als huilen meer onderhand en functioneer niet meer
mischien moest het wel eerst zover komen wilde ik wakker geschud worden. Er moet iets veranderen want ik ga hieraan onderdoor
deze laatste relatie moet ik weg blijven die man is zo hard en gevoelloos, zijn excuses dat de maatschappij hem zo gemaakt heeft
Ik ben bang voor hem voortaan en andere kant lijkt het te blijven trekken. Ik weet dat die me niet snel met rust zal laten, blijkbaar kan ondanks alles hij me ook niet loslaten
wat me zo erg opvalt dat hunkeren naar liefde, ik kan me herinneren dat ik als kind al op school fantaseerde over een ideale liefde waarin ik wel gelukkig zou kunnen zijn
ik was daar als kind al teveel mee bezig, dromerig typje
ik begin een beetje de omvang van het probleem te snappen en voel me momenteel gebroken zoveel verdriet

mari@n

Francine
Berichten: 32
Lid geworden op: do feb 17, 2011 10:10 am
Locatie: West Friesland

#2 Bericht door Francine » do jun 30, 2011 12:08 pm

Hallo Mari@n,

Ik herken wel dingen die je schrijft, vooral dat niet los kunnen laten van iemand waarvan je weet dat hij je heel veel pijn doet. En dat gevoel van ''ik hou nog steeds van hem''
Hebben we niet altijd iets gehad van alles is beter dan alleen zijn?

Ik merk nu, soms, als ik me even eenzaam voel, dat ik hem terug wil.
Gelukkig kan ik dat nu relativeren, het is slechts de eenzaamheid die dat met me doet. Zo gauw ik me dat besef kan ik het ook weer laten gaan. De pijn die ik nu nog af en toe voel is veel minder erg dan alle pijn die ik voelde toen ik nog bij hem was.
Als ik problemen maakte van zijn geflirt kreeg ik ook n scheldpartij over me heen. En dan wist ie het zo te praten/schreeuwen dat ik er nog in geloofde ook, dat het allemaal aan mezelf lag.

Sterkte voor jou.
Je staat hierin niet alleen.

mari@n
Berichten: 27
Lid geworden op: wo jun 29, 2011 4:14 pm
Locatie: brabant

#3 Bericht door mari@n » vr jul 01, 2011 1:34 pm

hoi Francine

ik had net een stukje geschreven maar bij gastenboek gezet, dat had beter hier kunnen staan denk ik
ik weet niet zo goed of dat bij mij geld wat je zegt, mijn vorige relatie namelijk had ik dit ook allemaal meegemaakt maar ben ik heel erg bewust jaren alleen gebleven
en oke toen dacht ik soms ook wel, alleen is ook niks maar kon het wel volhouden. Ik dacht me toen tijd te geven om te verwerken maar dat is nu het enige waar ik me wel zorgen om maak
want achteraf denk ik nu, ik heb eigenlijk toen helemaal niks verwerkt
ja ik heb toen heel veel gehuild ook bewust toegelaten.
Das nu mijn angst wel wanneer heb je iets echt verwerkt? ik zeg er wel bij toen wist ik nog helemaal niks van relatieverslaving hoor, had ik nog nooit van gehoord eigenlijk ook pas sinds kort. Ben ik ook niet bezig geweest verder met verbanden zien etc
wat ik wel achteraf vind opvallen dat ik juist na die jaren alleen nog veel erger hunkerde naar liefde
waardoor je nou niet bepaald de verstandigste keuze maakt
dat ernaar hunkeren werd steeds erger en ik denk dat de rest van de situatie waar je inzit ook wel meespeelt, ik was toen echt heel alleen
weinig andere sociale contacten, en das nu weer dus daar moet ik mee opletten. Ik zit momenteel echt in een isolement en denk wel dat het dan allemaal zwaarder is
gelukkig heb ik 1 vriendin die goed zag dat ik weer veel slechter werd en daar heb ik wat afspraken mee gemaakt nu
goede stok achter de deur zeg maar
afspraken die inhouden dat ik dingen voor mezelf ga doen elke week
bv dietiste bellen want ik wil al langer afvallen, een oude vriendin eens bellen en eruit gaan de stad of zo in en ik heb me aangemeld voor fysiotherapie in groepsverband om beter te leren ontspannen
dus ik hoop zo meer dingen voor mezelf te kunnen gaan doen maar ook mijn sociale netwerk wat te vergroten, ik denk wel dat dat ook veel scheelt of straks als ik wat verder ben met lezen naar zo'n groep van norwoord vrouwen
ik heb al gezien dat er 15 km van mijn woonplaats 1 is
maar ik loop ook bij een therapeut en die moet dat dan weten dus daar ben ik wat bang voor
zitten er veel mensen van hier al bij zo'n groep? of jij? en hoe bevalt dat?

mart
Berichten: 474
Lid geworden op: vr feb 18, 2011 12:03 pm
Locatie: noorden vh land

#4 Bericht door mart » vr jul 01, 2011 7:49 pm

Heel belangrijk, die andere contacten. Geisoleerd voelen is best kwetsbaar... poeh.
Ja, eruit gaan: doe goeie voedende dingen voor jezelf. Vraag je bij alles af of het wel voedend is wat je doet!

En ja, zoek hulp. Jouw therapeut zal dit begrijpen...

xx Mart

Francine
Berichten: 32
Lid geworden op: do feb 17, 2011 10:10 am
Locatie: West Friesland

#5 Bericht door Francine » vr jul 01, 2011 8:04 pm

dat herken ik ook wel, ik heb ook niet zoveel mensen om mij heen
soms zou ik graag de stad in willen, op een terrasje zitten of gewoon de kroeg in.
maar ik heb weinig mensen om mij heen om dat mee te doen.
Ik zou ook mijn sociale netwerk wel willen vergroten maar aan de andere kant zie ik dat ook weer als valkuil want ik heb mijn leven lang altijd alles met anderen samen gedaan.
Misschien moet ik eens iets echt in mijn eentje gaan ondernemen.

Vandaag is een erg slechte dag.
Ik merk dat contact met mijn ex, ook al gaat het alleen maar over de kids of zakelijke dingetjes, toch niet goed voor me is. Ik raak nog steeds van enkele woorden van slag.

Ik heb wel iemand leren kennen die heel erg gek op me is, een tedere en liefdevolle man, maar ik kan geen vlinders bij mezelf vinden. Ik heb deze relatie dan ook beeindigd, ik wil nu eens voelen hoe het is om helemaal ''alleen'' te zijn, zonder storende mannenruis erbij. Ik mis hem niet omdat ik in de verste verte niet verliefd was.

En ja, ik ben half mei begonnen bij een nieuw opgestarte norwoodgroep hier en ik zou het voor geen goud meer willen missen.
Gelukkig morgenochtend weer!!

mart
Berichten: 474
Lid geworden op: vr feb 18, 2011 12:03 pm
Locatie: noorden vh land

#6 Bericht door mart » vr jul 01, 2011 10:15 pm

Ik deed het vroeger nooit (ben 58) maar heb inmiddels een paar x noodgedwongen dingen alleen gedaan. Uiteindelijk viel dat HEEL erg mee. (bios, 3 dagen in hotel, terrasjes alleen, sauna, wandelen alleen)
Best prettig! Wel contacten met buiten middels de mobiel!

Kijk eens om je heen hoeveel mensen dingen alleen doen.
Niks mis mee!

Zet m op meiden!!

mari@n
Berichten: 27
Lid geworden op: wo jun 29, 2011 4:14 pm
Locatie: brabant

#7 Bericht door mari@n » za jul 02, 2011 1:26 am

hoi hoi

doet me goed te horen dat die groepen zo goed kunnen werken
ik ga eerst het boek uitlezen en een paar andere dingen eerst en dan zeker ook eens naar zo'n groep

dat dingen alleen doen vind ik moeilijk, ik vind er dan ook weinig aan eigenlijk
doe het af en toe wel, naar de stad, soms terrasje
maar het zal wel moeten want anders kom ik straks nergens meer
gelukkig heb ik 2 honden waar ik mee kan gaan wandelen dan moet je er al wat meer uit
best vervelend als je weinig sociale contacten meer hebt
moeilijke dag geweest vandaag maar het is toch gelukt, erg wel dat je zo'n drang kan voelen toch contact te zoeken

Francine
Berichten: 32
Lid geworden op: do feb 17, 2011 10:10 am
Locatie: West Friesland

#8 Bericht door Francine » za jul 02, 2011 1:05 pm

ik heb ook een hond aangeschaft sinds ik alleen ben
en wandelen met hem vind ik het fijnste dat er is
maar ik ga niet snel alleen naar een park waar veel andere mensen lopen
dan ben ik bang dat mijn hond rare dingen gaat doen ofzo en ik me dan geen houding weet te geven, zoiets

als ik alleen ben tussen mensen die ik niet ken voel ik me ongemakkelijk, ik ben daar veel te onzeker voor
terwijl wanneer mijn vriendin mee is ik niet eens op andere mensen let

toch weer een gevalletje van goedkeuring willen hebben en niet mezelf kunnen/durven zijn

mari@n
Berichten: 27
Lid geworden op: wo jun 29, 2011 4:14 pm
Locatie: brabant

herkenbaar

#9 Bericht door mari@n » za jul 02, 2011 4:34 pm

heel herkenbaar wat je zegt Francine

Alleen heb ik de laatste tijd bijna meer moeite met over straat gaan met de honden omdat ik het gevoel dan heb juist meer op te vallen
en klopt met een vriendin heb je niks in de gaten
hoe fijn vrienden ook zijn maar het is denk ook hard nodig juist dingen alleen te doen
als ik op een teras zit alleen vind ik ook moeilijk weet me dan ook slecht een houding te geven voel me dan ongemakkelijk
terwijl je met een vriendin daar ook niet bij stil staat verder
je word pas geconfronteerd met je zelf als je juist alleen bent
en al weet ik dat ik vind het heel moeilijk dingen alleen te doen
dan komt de onzekerheid

mari@n
Berichten: 27
Lid geworden op: wo jun 29, 2011 4:14 pm
Locatie: brabant

zo moeilijk......

#10 Bericht door mari@n » zo jul 03, 2011 12:07 pm

ik heb het vanmorgen weer heel zwaar gehad moeilijker als anders
hij heeft weer gebeld maar het gesprek liep zo anders dat ik zo had terug gewild. niet gedaan maar het gevoel zit er wel sterk

ik herken ook zoveel in hem, op zich vreemd want hij heeft hetzelfde meegemaakt met vrouwen (voor mij) en is daardoor heel veel kwijt geraakt (geld en banen) en ook bijna aan onderdoor gegaan
vanmorgen was hij heel rustig maar kwam aan met dat hij me zo miste en waarom het toch zo fout ging met ons
hij was wel meer open, maar geeft die vrouwen de schuld, helaas kon ik het toch niet nalaten wat te gaan helpen in de zin van aanraden aan zichzelf te werken en iets te doen met waarom hij dan zulke vrouwen aantrekt? wat zo wel duidelijk is dat ik de dupe was van zijn frustraties erover en hij me ook niet durfde te vertrouwen alleen ging ie geestelijk van zich afslaan zo. Heb hem wel gezegt ik wil dit niet meer meemaken en als ik iets met je begin weer zal exact hetzelfde gebeuren
waar ie niet zoveel op wist te zeggen. uiteindelijk hing ie op met de woorden ik hou echt heel veel van jou maar sorry dat ik je gestoord heb dan.
ik betrapte me er wel op dat ik toch ging zoeken op internet voor hem waar hij wat aan zou hebben met verkeerde vrouwen
maar gelukkig kon ik het toch afkappen voor mezelf en zeggen nee meid, dat mag hij zelf doen jij moet hem niet gaan helpen....... maar zo zwaar nu
dan komt er idd hoop van zou het dan toch kunnen?

Francine
Berichten: 32
Lid geworden op: do feb 17, 2011 10:10 am
Locatie: West Friesland

#11 Bericht door Francine » zo jul 03, 2011 4:51 pm

ik weet niet meer waar ik het gelezen heb precies, maar ik hou me twee eigenschappen in het hoofd die mijn toekomstige partner moet bezitten: teder en liefdevol.

dat sterkt me in het hem niet terugwillen, hoe erg ik daar af en toe ook naar kan verlangen

Francine
Berichten: 32
Lid geworden op: do feb 17, 2011 10:10 am
Locatie: West Friesland

#12 Bericht door Francine » zo jul 03, 2011 6:20 pm

en mari@n, dat van dat ''zou het toch nog kunnen'' betrap ik mezelf ook heel vaak op

maar waar ik nu een heel stuk verder ben in mijn proces, is hij er trots op dat ie een korte broek heeft gekocht voor zichzelf (dat deed ik natuurlijk altijd)

en dan denk ik: jij bent nog wel wat jaartjes bezig voor je inziet wat er aan jou mankeert. ik ga daar dus niet op zitten wachten, kennelijk is hij er nog niet klaar voor. en ik ben wel de laatste die hem dat gaat vertellen want dat is een van onze symptomen zoals je zelf al zegt.

mari@n
Berichten: 27
Lid geworden op: wo jun 29, 2011 4:14 pm
Locatie: brabant

#13 Bericht door mari@n » zo jul 03, 2011 6:28 pm

nadeel is dat mijn ex wel degelijk teder en liefdevol kon zijn
zolang alles maar goed ging, heb ook goede tijden met hem gehad maar zo gauw ik durfde te praten over gevoelens die ik had ging het steeds mis
dan veranderde hij erg en sloeg om
ik heb erg gemerkt dat daar een patroon in zat, echt steeds als ik mijn gevoelens wou bespreken. daar kon hij blijkbaar niet mee omgaan zag dat ook als aanval en kon geen begrip hebben
dan zag ik een heel andere kant van hem, die gevoelens werden afgedaan als onbelangrijk, overdreven enz
eigenlijk precies als in mijn jeugd, gevoelens mochten er niet zijn
ja liefde voor hem wel

mari@n
Berichten: 27
Lid geworden op: wo jun 29, 2011 4:14 pm
Locatie: brabant

#14 Bericht door mari@n » zo jul 03, 2011 6:42 pm

hoi francine

ja als dat gezegt word kan je er nog wel jaren op wachten maar in die dingen zit ik lastig
hij weet goed dat er iets is en niet klopt, ziet alleen totaal nog niet wat
zit ook helemaal met zichzelf in de knoop
wat wel een houvast gelukkig nog is voor me, hij zal er niet met hulp aan gaan werken en dat is zeker
ik probeer me maar voor te houden dat dit niet kan omdat hij het ook zonder hulp nooit zal kunnen
ik heb verder nog niet veel zinnetjes gevonden als houvast
ja 1 dat ik dan een man graag wil met inlevingsvermogen
dan heb ik er eigenlijk toch al 2 he, :D :P

Francine
Berichten: 32
Lid geworden op: do feb 17, 2011 10:10 am
Locatie: West Friesland

#15 Bericht door Francine » zo jul 03, 2011 7:27 pm

ook mij is mijn leven lang wijsgemaakt dat mijn emoties onterecht waren, ik zag het allemaal verkeerd.

nu vraag ik me af hoe ziek mensen zijn om dat een ander te vertellen
er werd toch helemaal nooit een ander voorgetrokken?
bekende kreet bij ons thuis vroeger: ojee, francine is weer eens bang dat ze iets tekort komt

maar ik kwam ook heel veel tekort en dat heeft nooit iemand durven in te zien

en de laatste 10 jaar van mijn huwelijk gebeurde dat precies weer

dat allesoverheersende gevoel 2e keus te zijn...

Plaats reactie