Ik heb mezelf zo erg laten kennen tov een man die al van te voren heeft gezegd dat hij geen relatie wil. Maar wel sex natuurlijk.
Ik heb al meerdere voice-mail berichten ingesproken en geschreeuwd en van alles gemaild. van boos tot lief en begripvol.
Het enige wat ik terughoor is een verschrikkelijke stilte.
Ik heb ook al eens voor zijn deur gestaan met een hele uitleg over hoeveel pijn onze verhouding me deed. Hij heeft me toen gewoon op de stoep laten zitten en de deur dicht gedaan,
Ik ben echt relatieverslaafd. Ik heb nog maar net ontdekt dat dit zo is en dat dit een bekende verslaving is.
Ik zou hem helemaal willen vergeten en niks meer willen voelen. Met mijn verstand snap ik mijn probleem maar mijn hart is zo behoeftig dat ik er niet tegenop kan. Vanavond maar weer chocola gegeten en een blikje drank achterover gegooid.
Ik vind het verschrikkelijk, die herinneringen aan de leuke momenten en het gevoel van warmte dat me dat gaf. Af en toe zou ik er alles voor willen geven om dat weer even terug te hebben ook al weet ik dat het allemaal hartstikke scheef zit en hij echt niks om mij geeft.
Ik mis zijn kat ook. Die hebben we samen uit het asiel gehaald.
