Voorstellen

[atlanta_44]

Hallo lieve mensen,

al jaren heb ik het boek in de kast van Robin Norwood, ik heb het destijds iedereen cado gedaan. Nu pas zie ik hoe hard ik het zelf nodig heb.

Ik ben nu eindelijk (noodzakelijk goed) uit een relatie van 1.5 jaar gestapt met een vrouw die alcolholist is.
Nu zie ik hoe ver ik ben weggezakt en mijn eigenwaarde is verdwenen en nu zie ik ook hoe ik me heb laten manipuleren en alle tekenen over het hoofd heb gezien. (met liefde uiteraard!)
Zij heeft een narcistisch persoonlijkheid en alles in het leven draait om haar.
Wij zijn 2 maanden geleden gaan samenwonen en na een week heeft zij mij op straat gezet onder het mom van dat zij het dacht te weten dat ik op haar geld uit was.
Ik had toen mijn woning opgezegd en had werkelijk nergens waar ik heen kon. Ik ben toen in een crissis opvang terecht gekomen omdat ik het niet trok. Zij vond dat ik daar maar een paar weken moest zitten om te leren afzien, ik was namelijk volgens haar arrogant en stelde te hoge eisen aan het leven en aan haar.
Zij is toen op vacantie gegaan en ik kon niet bij mijn spullen die bij haar in huis stonden. Ik heb gesmeekt of ze thuis wou komen zodat ik bij mijn spullen kon, maar zij vond die niet nodig. Volgens haar zat ik goed daar en had ik niets nodig.
Nadat zij terugkwam van vacantie ben ik weer in de relatie gestapt met haar. Mijn hart deed zo n pijn en ik voelde me alleen veilig bij haar. ( dit zegt trouwens alles overigens hoe ik met deze relatie ben omgegaan )
Na twee hemelse dagen meldde ze dat ze aangifte had gedaan omdat ik haar volgens haar idee kapot wilde maken, weer heeft ze me op straat gezet.
Nou ja, ik kan je zeggen het ging van kwaad tot erger totdat ik nu deze week erachter ben gekomen dat ze al een half jaar een relatie heeft met een andere vrouw. Maar ik ben nog steeds haar grote liefde zegt ze. Gelukkig geloof ik haar niet meer.
Ze drinkt, bedreigt me via de sms, zegt dat de politie alles (?) weet,
dat die andere vrouw meer van haar houd dan dat ik ooit gedaan had, dat ik slecht en leugenachtig ben, dat ik manipuleer, dan ik in therapie moet enz. enz.
Ik neem de telefoon maar niet meer op en de smsjes lees ik niet meer want ik word er lichamelijk echt ziek van.
Probleem is wel dat ik lichamelijk ook echt voel hoe verslaafd ik aan haar en aan mijn gedrag naar haar toe ben.
Ik heb altijd gewild dat ze zich goed bij me voelde en zag hoeveel ik van haar hield ondanks dat zij dit nooit heeft kunnen uiten. Ik heb me werkelijk een naad uit het lijf gelopen en geloof dat ik het weer zou doen om het gevoel maar weer te hebben dat ik veilig bij haar ben. Dit is een regelrechte ilussie realizeer ik me. Ik heb mijzelf voorgelogen realizeer ik me nu en alle leugens moeten van me afvallen zodat ik mijzelf weer kan zien en voelen.
Ik ben een mooi mens, dat weet ik. Ik heb de relatie met mijn moeder in alle facetten perfect nagespeeld. En zie door de bomen het bos niet meer.
Het gaat hierin ook niet om haar, maar om mij.
Zij is onderdeel van haar patroon en zij gedragt zich wat dat betreft perfect. Zij voldoet aan al mijn verwachtingen.

En nu? Nu wil ik verder. De drang weerstaan om haar te bellen of de telefoon op te nemen, de drang weerstaan om alles te herstellen, zij wil namelijk met mij verder en naast onze relatie ook die ander erbij.
Dit is voor mij uitgesloten... op dit moment.
Maar God geef ons de kracht om datgene te doorzien wat maakt dat wij ons opofferen. En geef ons de kracht om ons hart te laten helen.

Tot zover nu even....
Atlanta

[atlanta_44]

Wanneer alles diep van binnen pijn doet

Wannneer alles diep van binnen pijn doet
En je alleen, tegenover je eigen beeld,
Ziet dat het vervormd is door ontbrekende spiegels Wanneer de dingen voor je schaduw wijken
Wanneer je woord dat van een ander lijkt
En je hartslag uit je lichaam vlucht
Wanneer je handen ver van je weg zijn
En je de afdruk van je voeten niet herkent
Wanneer je het gezicht dat nadert bent vergeten
Wanneer je niets meer waarneemt dan dode buitenkant

Ga dan
Als de zalm
Tegen de stroom in
Met alle razernij van je woede
Wanhoop niet
Het water zal de stenen breken

Michelle Najlis

[mart]

wow, dat herken ik: tegen de stroom in willen uit woede.
Maarr... is dat heilzaam ? vraag ik me af. Ik heb het zo vaak zo gedaan.
Anders zijn en dat met argumenten willen uitdragen... en geen gehoor zien en vinden.
Dat is het niet dus.
Wat dan wel?