zo moe van mezelf... weer hetzelfde 'rondje'....

Voor reacties en suggesties e.d.
Plaats reactie
Bericht
Auteur
jozonnetje
Berichten: 25
Lid geworden op: ma jun 20, 2011 3:15 pm
Locatie: wassenaar

zo moe van mezelf... weer hetzelfde 'rondje'....

#1 Bericht door jozonnetje » vr jul 22, 2011 11:13 am

Was even een paar weekjes van de site... Had toch weer contact gemaakt... eerst alleen paar leuke gesprekken aan de telefoon en van het één kwam het ander, 4 dagen samen met aan het eind vreselijke ruzies. Ik was mezelf weer helemaal kwijt. Kom nu tijdens opruimen van mijn zolder dagboeken tegen van 6 jaar geleden, nog steeds precies hetzelfde verhaal, en nog steeds hou ik er niet mee op. Zo confronterend dat ik nog steeds hetzelfde rondje draai. Er zit wel iets beweging in hoor, ik ben echt wel in proces met mezelf. Maar waarom blijft die deur toch altijd op een kier staan en stap ik er uiteindelijk toch weer door? Zit al ruim een jaar thuis met burn-out en blijf maar zo extreem moe... Tja, wat een wonder. Vind het nu even moeilijk positief naar mezelf te zijn, wat een oen ben ik. :oops: Moet mijn mind-setten in positieve richting, ga weer fijn mee lezen met al jullie bevindingen.
Jozonnetje
iedere mijl begint onder je voeten

mart
Berichten: 474
Lid geworden op: vr feb 18, 2011 12:03 pm
Locatie: noorden vh land

#2 Bericht door mart » za jul 23, 2011 8:57 am

Oei, niet jezelf afkraken hoor.

Hier ook een vos ... die wel zijn haren verliest maar ....

De ups en downs blijven toch wel.
Laten we naar de grote lijn blijven kijken en moed houden!

xx

mart
Berichten: 474
Lid geworden op: vr feb 18, 2011 12:03 pm
Locatie: noorden vh land

#3 Bericht door mart » wo sep 07, 2011 6:57 pm

Ook ik ben weer in ijdele hoop vastgelopen.
Hem ontmoeten; hem vastpinnen op zijn hoopvolle woorden om iets later weer om de oren geslagen te worden. Het lijkt een onuitroeibaar kwaad. Steeds meer moet ik zien hoezeer ik het mezelf in feite aan doe.

Ik kon hem niet loslaten. Nu hopelijk wel? Mijn grenzen zijn zó aangetast... dat is niet goed voor mijn gevoel van eigenwaarde.
Van binnen vreet het verdriet; mijn hart voelt als een dode klomp.

Hier uit te stappen is zó vreemd. Het is alsof ik de liefde zélf verraad, het hoogste goed naar de verdoemenis breng. Mijn liefde voor hem.
Maar hij is niet goed voor me.
Nu ik dit besef wil ik dat hier neerschrijven.
Ik wil enkel nog wat goed is voor MIJ.

Dat ga ik bevechten, elke dag vanaf nu. Het is vallen en opstaan, dat heb ik al wel gemerkt. Vertrouwen op de hogere macht!

Gemoedsrust vinden in wat ik niet veranderen kan, moed opbrengen om te veranderen wat ik wel kan, daarbij leren onderscheiden wat het een en het ander is.

Hoe gaat het nu met Jo?

atlanta_44
Berichten: 7
Lid geworden op: di sep 13, 2011 8:01 pm
Locatie: Rijswijk

Herkenning

#4 Bericht door atlanta_44 » zo sep 18, 2011 12:39 pm

Hoi hoi,

ik herken het gevoel dat als je er voor kiest hem niet meer te zien, je het gevoel hebt dat je de liefde verraad. Ik heb dat ook.
Ik vind dat onacceptabel dat IK dat doe, ik vind het ook onacceptabel dat een ander dat doet.
Ik zie dat van mijzelf als een soort overtuiging die ik heb waar ik eigenlijk niets aan heb. Ik wil dat ook proberen of ik het 'verhaal' in mijzelf over de overtuiging kan vinden, waar deze vandaan komt.

Verraad plegen voelt in jezelf als heel erg, dat heb ik ook. Ik ga nog liever dood dan een ander/de liefde te verraden.

Liefs en sterkte

Atlanta

jessie3
Berichten: 1908
Lid geworden op: di jan 02, 2007 10:43 pm
Locatie: Gelderland

#5 Bericht door jessie3 » zo sep 18, 2011 1:33 pm

Hallo Atlanta,

Ik herken wat je schrijft. Het heeft heel lang bij mij geduurd voor ik kon begrijpen dat liefde meerdere uitingsvormen kan hebben.. Liefde is niet perse voorbehouden aan een relatie hebben.
Liefde kan ook zijn, heel veel van iemand houden maar niet een relatie hebben, niet elkaars partner zijn. Het kan juist een daad van liefde zijn iemand los te laten als partner of geen relatie aan te gaan.

Dat is wat ik nu denk en voel, had ik dat eerder geweten dan had mijn huwelijk 10 jaar korter geduurd en voor alle partijen minder pijn opgeleverd.

Groetjes Jessie

mart
Berichten: 474
Lid geworden op: vr feb 18, 2011 12:03 pm
Locatie: noorden vh land

#6 Bericht door mart » za okt 15, 2011 8:20 pm

Ook ik zit nog steeds in hetzelfde rondje.
Liefde denken te voelen... tegelijk zó boos zijn op diezelfde man. Hoe bestaat het!!

Ik denk dat hij OPS heeft.. een ontwijkende pers. structuur.
Nu ben ik aan het daten met een andere man die dit ook heeft. Echter, ik vertel erbij, dat ik deze man wel zeg dat ik van hem leren wil. Verder is dit nog heel pril... het zegt nog niets. Echter: ik zie wel wat mijn verlangen doet met mij....
Verslaving....?
Wat gaat dit diep zeg!

Toch: ik wil onthouden: dat enkel wat goed voor me is.... belangrijk is. En daar ga ik voor.
Zo zal ook dit nieuwe contact het wel uitwijzen...

gr. Mart

Rosemarie
Berichten: 2
Lid geworden op: za nov 05, 2011 11:01 pm
Locatie: Gent en Oudenaarde; België

hoop

#7 Bericht door Rosemarie » di nov 08, 2011 6:40 am

Hoi Jozonnetje,
Dank je wel om jouw korte verhaal te delen. Ik ben nieuw in deze groep maar heb wel ervaring met andere 12-stappengroepen.

Ik heb het ook weer, gevallen op een verkeerde man, nadat ik dat niet meer wou doen. Deze keer op een man die bijna 30 jaar ouder is.
Daarvan dacht ik dat het me veiligheid zou geven, zekerheid; toch iemand die me graag zou zien... maar natuurlijk toch weer niet. Zolang ik mezelf niet met respect (laat) behandel(en), zal iemand anders dat ook niet doen. Maar toch heb ik ook hoop dat ik ga beteren en zie ik ook wel vooruitgang in mezelf. Het duurde even voor ik het weer begreep deze keer. Ik dacht echt dat ik zo enorm van hem hield. Het eerste wat ik gedaan heb is raad aan iemand gevraagd, waarvan ik weet dat zij deze dingen goed begrijpt. Ze raadde me aan om afstand te nemen. Daar was ik blij om want het was allemaal heel emotioneel, maar ik bleef nog heel verliefd voor een tijd. Toen las ik een boek over hoe je dan wel een juiste man herkent: ... Ik dacht natuurlijk dat ik al deze gevoelens voor deze man had en dat dit tussen ons perfect klikte: plezier, me op mijn gemak voelen bij hem, eerlijkheid, passie, gevoel van veiligheid en respect. Maar ik twijfelde inderdaad wel een beetje aan respect en het gevoel van veiligheid. Toch dacht ik dat ze misschien wel aanwezig waren. Ik ging daarmee naar een goede therapeut en het enige wat ze deed was me zeggen dat het in haar ogen niet overkwam alsof hij me met respect behandelde (ze kent het hele verhaal). Dat was voor mij genoeg, ik realiseerde me toen ook dat ik me niet echt veilig bij hem voel - en hem niet vertrouw op vlak van trouwheid. Ook zei ze dat als de relatie goed zou zijn, hij nu aan mijn kant zou staan. Dat doet hij niet. Stilletjes aan begon het me te dagen. Ik blijk nog wat advies of hulp van anderen nodig te hebben op dit te realiseren, maar dat is o.k. als het me helpt. Ook het blijven lezen van de boeken van Norwood hielpen me enorm. Telkens weer herinnerden die mij eraan dat ik dat echt niet wil. Ik wil de pijn niet meer. Het afzien. Ik wil écht geen relatie meer waarbij ik niet met respect wordt behandeld. Ik wil echt niet meer verslaafd zijn aan de fantasiën die het emotionele lijden teweegbrengen. Ik wil het echt niet meer. Ik ben nog liever alleen. Er zijn zoveel leuke dingen dat ik kan doen, en vooral ook de 12-stappen groepen geven me heel veel steun, ook vriendschappen, eerlijke mensen waar we onszelf mogen zijn. Als ik hem nu loslaat, zal ik sneller kunnen helen en misschien wel iemand anders leuk tegenkomen, die me wel kan respecteren.

Dank je wel,
groetjes

jozonnetje
Berichten: 25
Lid geworden op: ma jun 20, 2011 3:15 pm
Locatie: wassenaar

#8 Bericht door jozonnetje » di nov 08, 2011 9:41 am

Hallo allemaal,

Bijzonder dat er nog steeds nieuwe reacties komen op mijn "weer hetzelfde rondje". Het houdt mezelf wakker op dit onderwerp. Ik merk dat er een verschuiving plaatsvindt in mijn leven. De obsessie naar deze man toe (en obsessie naar mannen in het algemeen), maakt plaats voor bezig zijn met mijn eigen groei en mijn eigen leven. Heb meer contact met mijn vriendinnen, probeer een nieuwe draai aan werk te geven en ik besteedt veel aandacht mijn fysiek en mentaal herstel van mijn burn-out. Ik verlang af en toe nog steeds enorm naar deze man (vooral fysiek). Dat blijft voor mij toch wel een raadsel, hoe ik zo graag met iemand vrij, waar ik verder niet mee kan leven. Het doet enorm veel pijn dit los te laten. Maar ook hierin probeer ik de aandacht te verleggen van hem naar mezelf. Wandelen, dansen en sporten zijn een goede uitlaatklep hiervoor en geven ook voldoening.
Al met al kan ik vaststellen dat ik nog steeds in proces ben. Het is niet van de ene dag op de andere klaar, maar vooral een weg met ups en downs. Maar ik merk toch dat er over het geheel een stijgende lijn te zien is.
Fijn om het even met jullie te delen.
Jozonnetje
iedere mijl begint onder je voeten

mart
Berichten: 474
Lid geworden op: vr feb 18, 2011 12:03 pm
Locatie: noorden vh land

#9 Bericht door mart » zo dec 11, 2011 8:22 am

Ik herken dat Jozonnetje, dat verlangen fysiek samen te kunnen zijn terwijl het verder... eigenlijk niet zo goed ging. Het is lastig maar wel leefbaar, vind ik. Het is in mijn ogen de heimwee naar de intimiteit die er toch óók was...

Goed om wat van je te horen!
Groetjes, Mart

Fan
Berichten: 726
Lid geworden op: do mei 01, 2008 11:48 pm

#10 Bericht door Fan » do jan 19, 2012 12:48 pm

In mijn ogen is dat kenmerkend voor co dependente relaties; die 'geweldige sex', dat staat trouwens ook in het boek van Robin Norwood..

Plaats reactie