Na elf jaar samen zijn, in een overhaaste beslissing er voor hem te zijn omdat hij zelf niet zelfstandig genoeg was om zelf zijn eigen boontjes te doppen.
Ben ik er nu wel achter dat die beslissing niet slim was.
Als ik terug kijk waren er al heel veel signalen dat onze relatie niet helemaal stabiel zou zijn.
Mijn man houd veel van mij, maar volgens mij is zijn visie van houden van, het in stand houden van het feit dat ik er ben om voor hem te zorgen
En er voor zorgen dat hij maar veel naar buiten toe kan laten zien hoe goed hij het allemaal wel doet.
Als ik op mijn manier tegen gas geef, dan mag ik niet zeuren of boos/zijn maar moet ik me rustig houden.
Veel directe vrienden heb ik niet, ik onderhoud veel contact met vrienden van vroeger via internet hyves/facebook ect.
1 vriendin neemt zo af en toe de moeite om naar mij toe te komen, maar niet graag want mijn man heeft de neiging graag met haar in discussies te treden met haar over allerlei zaken.
Zij is nog steeds zelfstandig en bij de tijd/hand, ik daarin tegen heb mij in mijn rol van onderdanig huisvrouwtje en moeder geschikt.
Voor de lieve vrede zeg ik maar ja en amen, maar diep van binnen ben ik boos en verdrietig.
Dat discussie voeren deed hij ook met mij, tot op een gegeven moment ik maar gewoon met hem mee praate en hij dus verder ook geen moeite meer deed om zijn mening op te dringen.
Hij doet dit ook nog steeds met mijn moeder, die bij mij ook al meerdere malen heeft aangegeven niet meer op eieren te willen lopen als ze bij ons langs komt.
Mijn man heeft ook maar 1 "echte" vriend, iemand die ik niet echt mag, omdat hij alcoholist is, (dat is mijn vader ook en dus een confrontatie met mijn jeugd).
Ik zou heel graag weer op mijn eigen benen staan, en mijn eigen beslissingen nemen heerlijk!
Maar mijn man en ik hebben ook een dochter van 9 jaar.
Die wil ik geen verdriet doen.
Ze is licht autistisch dus zal het begrijpen van een scheiding ook lastig zijn.
Ook het feit dat ik zelf geen inkomen heb en van de bodem af alles opnieuw zal moeten opbouwen valt me moeilijk, ook hierin trek je ongewild een kind mee.
Ik heb geen enkel idee waar ik heen zou kunnen gaan?
Een blijf van me lijfhuis? Mijn man is niet gewelddadig, niet lichamelijk.
Maar wel op geestelijk gebied heeft hij mij veel pijn en verdriet gedaan en mij behoorlijk onzeker gemaakt.
Ik heb vele malen geprobeerd om alles beter te krijgen dan het was/is zelf gesprekken proberen te voeren, met derden erbij in de vorm maatschappelijk werk noem maar op.
Het gaat dan even goed, maar op een gegeven moment sloopt het er toch weer in.
Wat onze dochter betreft hebben we een afspraak dat we zo rechtlijnig mogelijk qua opvoeding zijn dit i.v.m. A.S.S. (autistisch spectrum stoornis)
Maar heel vaak als ik iets vertel of iets vraag dan walst mijn man over mij heen richting onze dochter wat er weer voor zorgt dat ze niet precies weet of ze het nou wel of niet goed doet. (ook dat is het ontnemen van zelfvertrouwen)
Dan heb ik wel zo iets van als ik op mezelf ben, dan kan ik toch ook weer proberen een beter voorbeeld te zijn richting mijn dochter als het op zelfstandigheid en zelfvertrouwen aan komt.
Zodra ik mijn draai heb gevonden in mijn zelfstandig leven kan ik ook dit uitdragen naar mijn dochter.
Doordat mijn man zich richting mij vaak voordoet van I’m the man! Doet onze dochter hem ook vaak na hierin. (goed voorbeeld doet volgen, ahum)
Omdat mijn man te vaak vraagt of ik iets voor hem wil doen (en ik doe dat dus ook) ziet mijn dochter dat dus ook al voorbeeld hoe je mama kunt manipuleren. (mijn man zegt dan zoiets van schatje, engeltje, duifje.)
Ze heeft al eens mij aangesproken als slaafje, daar word ik dus niet vrolijk van.
Ook onze hond is ook als de dood voor mijn man.
Ja de hond kan soms wel eens lastig zijn maar om dan op zo’n kwaadaardige manier tegen de hond te keer te moeten gaan in het bij zijn van mij en onze dochter is niet normaal als je het mij vraagt.
Ook als ik iets zeg tegen de hond moet mijn man even laten horen dat hij de baas is.
Dat doet hij dan ook weleens op een dominante manier tegen onze dochter.
Als ik iets vraag of zeg en ze antwoord niet gelijk, (wat ik dan rustig af wacht omdat ik rekening hou met a.s.s.) moet mijn man even laten horen dat hij vind dat ze gelijk moet antwoorden.
Echt een overheersend persoon die man van mij.
Wat seks betreft.
Dat heb ik al zo’n vier a vijf jaar niet meer gehad met mijn man.
Van spontaniteit is nooit spraken geweest ik moest het altijd vragen wanneer we weer eens gemeenschap konden hebben.
Het feit dat ik een kind heb met hem mag je wat dat betreft rustig een wonder noemen.
Ook kan ik nog best boos worden op het feit dat hij graag naar porno/seks foto’s kijkt op het internet
Als je dan voorbij loopt dan klikt hij het gauw weg.
Op zich moet het kijken naar porno/seks op internet niet erg zijn, maar dan vind ik dat je als partner ook niets te kort mag komen. Toch?
Maar ook op het gebied van intimiteit heeft mijn man mij behoorlijk psychisch pijn gedaan.
Ik ben namelijk zelf geboren met een licht vorm van SpinaBifida een lichamelijke handicap die er voor zorgt dat de signalen vanuit de hersenen richting blaas/darmen verstoort zijn.
Hierdoor heb ik tot mijn 12de in luiers gelopen.
In de loop der jaren heb ik zelf wat dit betreft mijn lichaam kunnen trainen zodat ik nog luiers kan het enige wat ik nu nog draag is dun incontinentieverband. (voor de zekerheid)
Voor dat mijn dochter geboren was, had ik tijdens gemeenschap goede controle over mijn blaas, dat je als je klaarkomt net als bij een man iets verliest vond ik al vervelend maar dat bleek dat dit een normaal proces is.
Na de geboorte van mijn dochter bleek ik toch een flinke lichamelijke opdonder te hebben gehad (wat bij meer vrouwen na een bevalling voorkomt).
En blijk ik dus iets meer incontinenter te zijn geworden dan daarvoor.
Dus nadat ik na veel vragen of we alsjeblieft weer gemeenschap konden hebben, en we dus weer samen lagen en ik klaar kwam liet ik dus iets meer lopen dan de bedoeling was, (tja daar kan ik dus echt niks aan doen)
En nu komt het! Mijn man laat mij weten dat hij afknapt op het feit dat ik dus iets liet lopen tijdens het klaarkomen. (dan voel je,je als vrouw zooooo gekwetst).
Sindsdien heb ik dus geen seks meer met mijn man.
Maar ook moet ik eerlijk bekennen walg ik van hem, mijn man heeft een soort uitslag tussen zijn benen waar hij tot op heden niets zelf aan doet, in het begin moest ik hem zelfs helpen een zalfje op te smeren.
Dat deed ik op een gegeven moment niet meer, en nu is het zo dat hij dus heel veel krabt tussen zijn benen omdat het zo jeukt.
En daar word ik soms misselijk van.
Nee, alles bij elkaar genomen is mijn liefde voor mijn man weg.
En zou ik liever weer alleen (of samen met mijn dochter) verder willen.
Primrose
De signalen waren er al
Wij vrouwen zijn enorm krachtige wezens!
Nog steeds gaan mannen er voetstoots vanuit dat er wel voor hen gezorgd zal worden... moeten ze het zelf doen, dan lopen ze behoorlijk vast! (of zoeken snel een ander handig vrouwtje?)
En dan mogen wij niet kritisch zijn?
Brr, ik heb er aardig mijn bekomst van.
Zet m op!!
Nog steeds gaan mannen er voetstoots vanuit dat er wel voor hen gezorgd zal worden... moeten ze het zelf doen, dan lopen ze behoorlijk vast! (of zoeken snel een ander handig vrouwtje?)
En dan mogen wij niet kritisch zijn?
Brr, ik heb er aardig mijn bekomst van.
Zet m op!!
geen eigen inkomen wat nu?
hallo Mart,
Ik heb zelf geen eigen inkomen.
Maar ik wil dus wel graag weg, meestal gaat de man het huis uit, daar word in de regel ook vanuit gegaan.
Maar ik wil zelf in een andere omgeving wonen.
Maar ik heb dus geen idee hoe dat in zijn werk gaat en wat hiervoor de regels zijn.
Ook zal ik dan een andere school voor mijn dochter moeten vinden en dat zal dan ook een speciale basis school moeten zijn.
Of moet ik nou ook nog vechten om mijn kind mee te krijgen? (geen idee.)
De lummel zoals ik hem nu noem, weet nog helemaal van niks.
Die doet nu nog lief, leuk en aardig tegen mij.
Knuffel hier, kusje daar en daar achteraan "doe jij dat even voor mij?" slijm, slijm
Daar word ik dus niet goed meer van.
Nu moet ik volgende week andere halve week op vakantie met hem en kind.
Met kind geen probleem maar met hem in een klein hokje zitten en dan maar doen als of alles nog koek en ei is.
Het strijkt tegen al mijn gevoelens in.
Ik wou dat ik die lef had om me mond open te doen.
En gewoon te zeggen "ik ga bij je weg".
Even wat anders, weet jij of er nog een Norwoord groep is in Utrecht daar woon ik nu.
hopenlijk dat ik met adviesen en ideeën vanuit een groep wel weet hoe ik iets aan moet pakken en de lef ook krijg het te doen.
Primrose
Ik heb zelf geen eigen inkomen.
Maar ik wil dus wel graag weg, meestal gaat de man het huis uit, daar word in de regel ook vanuit gegaan.
Maar ik wil zelf in een andere omgeving wonen.
Maar ik heb dus geen idee hoe dat in zijn werk gaat en wat hiervoor de regels zijn.
Ook zal ik dan een andere school voor mijn dochter moeten vinden en dat zal dan ook een speciale basis school moeten zijn.
Of moet ik nou ook nog vechten om mijn kind mee te krijgen? (geen idee.)
De lummel zoals ik hem nu noem, weet nog helemaal van niks.
Die doet nu nog lief, leuk en aardig tegen mij.
Knuffel hier, kusje daar en daar achteraan "doe jij dat even voor mij?" slijm, slijm
Daar word ik dus niet goed meer van.Nu moet ik volgende week andere halve week op vakantie met hem en kind.
Met kind geen probleem maar met hem in een klein hokje zitten en dan maar doen als of alles nog koek en ei is.
Het strijkt tegen al mijn gevoelens in.
Ik wou dat ik die lef had om me mond open te doen.
En gewoon te zeggen "ik ga bij je weg".
Even wat anders, weet jij of er nog een Norwoord groep is in Utrecht daar woon ik nu.
hopenlijk dat ik met adviesen en ideeën vanuit een groep wel weet hoe ik iets aan moet pakken en de lef ook krijg het te doen.
Primrose
Hallo Primrose. Ik raad je aan bij maatschappelijk werk te gaan praten hierover. Daar kunnen ze je vertellen wat je mogelijkheden zijn op het gebied van een uitkering, ander huis, school enz. En je hiermee helpen en ondersteunen.primrose schreef:Ik heb zelf geen eigen inkomen.
Maar ik wil dus wel graag weg, meestal gaat de man het huis uit, daar word in de regel ook vanuit gegaan.
Maar ik wil zelf in een andere omgeving wonen.
Maar ik heb dus geen idee hoe dat in zijn werk gaat en wat hiervoor de regels zijn.
Ook zal ik dan een andere school voor mijn dochter moeten vinden en dat zal dan ook een speciale basis school moeten zijn.
Of moet ik nou ook nog vechten om mijn kind mee te krijgen? (geen idee.)
Er is inderdaad een Norwoodgroep in Utrecht. Informatie hierover kun je vinden op de landelijke lijst Norwoodgroepe op mijn website:primrose schreef:Even wat anders, weet jij of er nog een Norwoord groep is in Utrecht daar woon ik nu.
hopenlijk dat ik met adviesen en ideeën vanuit een groep wel weet hoe ik iets aan moet pakken en de lef ook krijg het te doen.
http://www.norwoodgroep.nl/#_LANDELIJKE ... OODGROEPEN
Succes! En sterkte.
Hartelijke groet,
Anna
Hallo Anna,
Dank je voor je antwoord.
Na de grote vakantie ga ik sowieso met de arbeids consulent van stichting MEE ingesprek over de mogelijkheden voor mij op de arbeidsmarkt.
Aangezien in door mijn handicap en de keuze om mij naar een gehandicaptenschool te laten gaan, niet een gewoon diploma heb maar een getuigschrift van deze school.
Hiermee heb ik in het verleden al eens een blauwtje gelopen, dus ik mijn vertrouwen hiermee ook een deuk op gelopen.
Ik ben nu net weer begonnen met het lezen van Robin Nordwood's boek.
En ik herken er zoveel in.
Ben er nu ook wel een beetje bang voor, maar alles in mijn leventje wat nieuw is, is beangstigend voor mij.
Waar haal ik de kracht vandaan om toch mijn stappen de kunnen doen die ik wil doen?
Alweer naar het maatschappelijk werk?
heb dit al zo vaak gedaan, ook met partner.
riagg? daar is mijn depressie (suicidaal) maar een dipje?
Een assertiviteits cursus? tja tegen wie zou ik me moeten verweren?
Primrose
Dank je voor je antwoord.
Na de grote vakantie ga ik sowieso met de arbeids consulent van stichting MEE ingesprek over de mogelijkheden voor mij op de arbeidsmarkt.
Aangezien in door mijn handicap en de keuze om mij naar een gehandicaptenschool te laten gaan, niet een gewoon diploma heb maar een getuigschrift van deze school.
Hiermee heb ik in het verleden al eens een blauwtje gelopen, dus ik mijn vertrouwen hiermee ook een deuk op gelopen.
Ik ben nu net weer begonnen met het lezen van Robin Nordwood's boek.
En ik herken er zoveel in.
Ben er nu ook wel een beetje bang voor, maar alles in mijn leventje wat nieuw is, is beangstigend voor mij.
Waar haal ik de kracht vandaan om toch mijn stappen de kunnen doen die ik wil doen?
Alweer naar het maatschappelijk werk?
heb dit al zo vaak gedaan, ook met partner.
riagg? daar is mijn depressie (suicidaal) maar een dipje?
Een assertiviteits cursus? tja tegen wie zou ik me moeten verweren?
Primrose
Pimrose: lees het boek rustig door en laat het bij je binnekomen.
Je zult merken dat je de kracht die je nu niet voelt, langzaam zult gaan voelen.
Als het moment daar is kan je erbij!
Laat even je rationaliteit los en ga naar je emoties.
Probeer bij je authentieke ik te komen, waar ook je zelfvertrouwen en zelfwaarde zit.
Geef je over aan je hogere macht!
Je zegt dat je man niets merkt: bull shit. Hij voelt het heus wel, daarom is hij nu zo aan het slijmen. Hij is bang je te verliezen.
Laat die negatieve gevoelens bij hem.
Pak je positiviteit dat je nu aan het proces bent begonnen, je bent 11 jaar doorgekomen dus deze 1,5 week vakantie kom je ook door. Trek je lekker terug in jezelf in een zonnestoel met een boek en muziek op je oren of in het spelen met je dochter. Geniet in je eigen wereldje en wees trots op jezelf wat je nu opgestart bent.
Succes
Je zult merken dat je de kracht die je nu niet voelt, langzaam zult gaan voelen.
Als het moment daar is kan je erbij!
Laat even je rationaliteit los en ga naar je emoties.
Probeer bij je authentieke ik te komen, waar ook je zelfvertrouwen en zelfwaarde zit.
Geef je over aan je hogere macht!
Je zegt dat je man niets merkt: bull shit. Hij voelt het heus wel, daarom is hij nu zo aan het slijmen. Hij is bang je te verliezen.
Laat die negatieve gevoelens bij hem.
Pak je positiviteit dat je nu aan het proces bent begonnen, je bent 11 jaar doorgekomen dus deze 1,5 week vakantie kom je ook door. Trek je lekker terug in jezelf in een zonnestoel met een boek en muziek op je oren of in het spelen met je dochter. Geniet in je eigen wereldje en wees trots op jezelf wat je nu opgestart bent.
Succes
norwoodgroep@hotmail.com
e-mail adres van groep in Utrecht
iedere donderdagavond bijeenkomst 18.30-20.00 uur
e-mail adres van groep in Utrecht
iedere donderdagavond bijeenkomst 18.30-20.00 uur
Hallo onyx1962,
Dank je wel voor je krachtige woorden.
Je lijkt me iemand die recht voor z'n raap is dat mag ik wel.
Je zult gelijk hebben wat het voelen van afstandelijkheid tegenover mijn partner betreft.
Weet jij ook het adres in utrecht?
Ik heb wel al een mailtje gestuurd naar het emailadres dat je op hebt gegeven maar nog geen reaktie terug gehad.
Dank je wel voor je krachtige woorden.
Je lijkt me iemand die recht voor z'n raap is dat mag ik wel.
Je zult gelijk hebben wat het voelen van afstandelijkheid tegenover mijn partner betreft.
Weet jij ook het adres in utrecht?
Ik heb wel al een mailtje gestuurd naar het emailadres dat je op hebt gegeven maar nog geen reaktie terug gehad.
Triple P de tricker die alles in motie heeft gezet.
Door dat ik een dochter heb die de diagnose PDD-NOS heeft krijgen mijn partner en ik nu vanuit stichting MEE een cursus.
De cursus programma Triple-P (positief opvoeden)
Het heet voluit: Triple-P Positief pedagogisch Programma
voor iedere ouder.
Er staan 7 opvoedvaardigheden in die tijdens het progamma aanbod komen.
1. Zorgen voor een veilige en interessante omgeving (ja ik probeer regelmatig met mijn dochter leuke dingen te doen)
2. Zorgen voor een positieve leeromgeving. (Dat ziet mijn partner vaak vanaf zijn computer)
3. Het toepassen van een aansprekende disipline. (die is hier al jaren kwijt)
4. Het aanvaarden dat het kind anders is. (Hij accepteerde mijn beperking/handicap ook niet meer).
5. Realistische verwachtingen hebben. (Hij wekt vaak het beeld bij ons kind dat ze echt aan alle verwachting kan voldoen die ze nu heeft. Hij is al eens gewaarschuwd dat hij dit niet moet doen omdat anders haar verwachtingspatroon zo is dat zei MOET voldoende aan zijn verwachtingspatroon.
6. Deel uitmaken van de gemeenschap.(tja das dus lastig want zowel ik als mijn partner zijn erg beschermend wat onze dochter betreft)
En nu komt tie
7. Zorgen voor jezelf als ouder. (tja daar hoop ik met hulp van hier en het boek echt uit te komen).
De cursus programma Triple-P (positief opvoeden)
Het heet voluit: Triple-P Positief pedagogisch Programma
voor iedere ouder.
Er staan 7 opvoedvaardigheden in die tijdens het progamma aanbod komen.
1. Zorgen voor een veilige en interessante omgeving (ja ik probeer regelmatig met mijn dochter leuke dingen te doen)
2. Zorgen voor een positieve leeromgeving. (Dat ziet mijn partner vaak vanaf zijn computer)
3. Het toepassen van een aansprekende disipline. (die is hier al jaren kwijt)
4. Het aanvaarden dat het kind anders is. (Hij accepteerde mijn beperking/handicap ook niet meer).
5. Realistische verwachtingen hebben. (Hij wekt vaak het beeld bij ons kind dat ze echt aan alle verwachting kan voldoen die ze nu heeft. Hij is al eens gewaarschuwd dat hij dit niet moet doen omdat anders haar verwachtingspatroon zo is dat zei MOET voldoende aan zijn verwachtingspatroon.
6. Deel uitmaken van de gemeenschap.(tja das dus lastig want zowel ik als mijn partner zijn erg beschermend wat onze dochter betreft)
En nu komt tie
7. Zorgen voor jezelf als ouder. (tja daar hoop ik met hulp van hier en het boek echt uit te komen).
Ik wil vragen het adres waar de groep in Utrecht bijeenkomt hier niet te noemen (op dit open forum gedeelte).primrose schreef:Weet jij ook het adres in utrecht?
De mail wordt geloof ik niet iedere dag gelezen, dus ik zou nog even geduld hebben.primrose schreef:Ik heb wel al een mailtje gestuurd naar het emailadres dat je op hebt gegeven maar nog geen reaktie terug gehad.
Succes!
Groet, Anna
Dag Primrose,
Ben inderdaad iemand die recht voor zijn raap is; heb geleerd in mijn leven dat zachte heelmeesters, stinkende wonden maken.
Lees mijn verhaal maar op dit forum.
Heb zelf kortgeleden mijn gevoelens over onze relatie aan mijn partner geuit. Mijn verleden erbij gehaald over waarom ik zo acteerde en waarom ik het nu niet meer kan.
Hij had ook heel veel gevoeld de afgelopen tijd, maar er niet actief mee bezig gegaan.
In het boek van Robin Norwood lees je ook dat je omgeving en je partner ook een historie heeft en een eigen reden waarom hij zo handelt als hij doet.
Wij willen gerespecteerd worden, respecteer de ander dan ook.
Ga aan de slag met jezelf in jezelf en met deze groep; sluit je even af voor je omgeving en voor je man. Maak je omgeving neutraal. Negativiteit en boosheid bij jou heeft ook weer onderliggende gevoelens, probeer daar bij te komen tot het diepste niveau.
Als laatste zeg ik je: gun jezelf de tijd!! Je hebt jezelf ook tijd gegeven om je rol te blijven uitvoeren en er nu achter te komen dat je anders wil. Veranderen doe je niet van de ene op de andere dag.
Als jij aan het veranderen bent, gun je omgeving ook de tijd hieraan te wennen en mogelijk mee te veranderen.
Geef en gun jezelf de tijd en de ruimte!!
Ben inderdaad iemand die recht voor zijn raap is; heb geleerd in mijn leven dat zachte heelmeesters, stinkende wonden maken.
Lees mijn verhaal maar op dit forum.
Heb zelf kortgeleden mijn gevoelens over onze relatie aan mijn partner geuit. Mijn verleden erbij gehaald over waarom ik zo acteerde en waarom ik het nu niet meer kan.
Hij had ook heel veel gevoeld de afgelopen tijd, maar er niet actief mee bezig gegaan.
In het boek van Robin Norwood lees je ook dat je omgeving en je partner ook een historie heeft en een eigen reden waarom hij zo handelt als hij doet.
Wij willen gerespecteerd worden, respecteer de ander dan ook.
Ga aan de slag met jezelf in jezelf en met deze groep; sluit je even af voor je omgeving en voor je man. Maak je omgeving neutraal. Negativiteit en boosheid bij jou heeft ook weer onderliggende gevoelens, probeer daar bij te komen tot het diepste niveau.
Als laatste zeg ik je: gun jezelf de tijd!! Je hebt jezelf ook tijd gegeven om je rol te blijven uitvoeren en er nu achter te komen dat je anders wil. Veranderen doe je niet van de ene op de andere dag.
Als jij aan het veranderen bent, gun je omgeving ook de tijd hieraan te wennen en mogelijk mee te veranderen.
Geef en gun jezelf de tijd en de ruimte!!
relatie verslaafd!!!!!
Tja, hier zullen jullie misschien niet van opkijken.
Ben ik voor mezelf tot de conclusie gekomen om het voor mezelf op te nemen?
Bespreek ik mijn gevoelens met een andere "vriend" die flirt.
Ik de gek!
Loop met me kop in de wolken, FOUT!!! ja goed FOUT!!!
Ik heb wel afgesproken dat ik hem bel vanaf mijn vakantie adres hem gisteren nog ge-smst niks terug gehoord. WAKE UP CALL!!!
Neeeeee Primose, eerst jij!!! je dochter!!!! en voor de rest zie je wel wat de toekomst brengt.....
Met andere woorden, ik weet dat ik niet van de ene relatie in de andere moet trappen.
Kom ik nog niet waar ik echt wezen wil.
Ik heb liever een boel vrienden/vriendinnen waar ik echt mezelf bij kan zijn zonder me te hoeven weg cijferen.
Ben ik voor mezelf tot de conclusie gekomen om het voor mezelf op te nemen?
Bespreek ik mijn gevoelens met een andere "vriend" die flirt.
Ik de gek!
Loop met me kop in de wolken, FOUT!!! ja goed FOUT!!!
Ik heb wel afgesproken dat ik hem bel vanaf mijn vakantie adres hem gisteren nog ge-smst niks terug gehoord. WAKE UP CALL!!!
Neeeeee Primose, eerst jij!!! je dochter!!!! en voor de rest zie je wel wat de toekomst brengt.....
Met andere woorden, ik weet dat ik niet van de ene relatie in de andere moet trappen.
Kom ik nog niet waar ik echt wezen wil.
Ik heb liever een boel vrienden/vriendinnen waar ik echt mezelf bij kan zijn zonder me te hoeven weg cijferen.