Of blijft het net als een eetprobleem altijd op de loer liggen?
Ik zal me even voorstellen: ik ben Gwendolyn en 31 jaar oud. En relatieverslaafd, alleen ben ik er nog niet uit in wat voor gradatie (zijn er eigenlijk gradaties in?). Het is nog niet zolang geleden dat ik erachter ben gekomen dat ik ook echt een verslaving heb.
Van mijn 16de tot mijn 22ste heb ik een relatie gehad met een jongen met criminele aspiraties en een cokeverslaving. Aan het einde van deze knipperlichtrelatie was ik bijna alles kwijt, mijn huis was vernield en ik had schulden. Na veel pijn en moeite heb ik weer een eigen leven opgebouwd. De enorme ravage van toen heeft mij doen besluiten voorlopig single te blijven. Dat heeft zo'n 7 jaar geduurd. Ik dacht dat ik het verwerkt had in die tijd en dat zo'n soort relatie mij niet meer gebeuren zou, maar niets is minder waar....
Dat maakt het gelijk zo eng, dat ik niet op mezelf kan vertrouwen. Dat ik geen radar heb, en dat mijn intuitie mij zelfs ingeeft deze relatie te behouden. Mijn gevoelens van liefde zijn zo sterk, zo allesvernietigend voor mezelf vooral.
Na 7 jaar leerde ik een jongen kennen. Meteen voelde ik me vertrouwd bij hem. Zo'n sterk gevoel van: dat is 'm. Dat voelde ik nooit bij een man, maar bij hem wel. Ik verbaasde mezelf ermee. Nu, na wederom een knipperlichtrelatie van zo'n twee jaar, vertelde hij mij dat hij sexverslaafd is en dat illustreerde hij ook maar even met een sms die hij 'per ongeluk' naar mijn telefoon verstuurde. Ik dacht dat ik gek werd. Van wanhoop, van de leugens, van wederom in een relatie verkeren met een verslaafde.
De relatie is beeindigd van beide kanten, maar de pijn is enorm.
Het 'toeval' wil dat ik wederom schulden heb (maar dan zelf gemaakt als investering in de toekomst), ik geen baan kan vinden en voor mijn gevoel weer helemaal opnieuw kan beginnen. Ik ben heel erg verdrietig, schaam mij en voel me schuldig en heb gefaald.
Mijn hele leven is ingestort voor mijn gevoel, ik heb geen baan, zit financieel aan de afgrond, ben wederom alleen en heb 'opeens' een verslaving die ik bewust ben geworden. Het is nu zo'n 10 jaar later en ik bevind mij in een zelfde situatie, en ik haat mijzelf daarom...als ik eerlijk ben heb ik er ook helemaal geen zin meer in, in zo'n liefdeloos leven. Ik probeer mijn leven zo goed mogelijk te leven, werk hard en probeer altijd positief te blijven. Maar het voelt alsof de wereld en het leven zich tegen mij heeft gekeerd. Herkent iemand dit onrechtvaardigheidsgevoel misschien?
Rest mij nog 1 vraag aan jullie: herkennen jullie dat als je bij je (ex)geliefde bent, een enorme rust voelt. Een rust die ik nog nooit bij iemand gevoeld heb. Die rust maakt mij zo in verwarring. Ik ontspande bij hem, voelde me veilig en geborgen. Terwijl ik dat, toen puntje bij paaltje kwam, helemaal niet was, eerder het tegenovergestelde. Maar die rust vind ik eng. Ik vermoed dat het de bedoeling is dat ik die rust in mijzelf ga vinden, maar dat is volgens mij een heel, heel, heel erg lange weg....
Groetjes Wendy
Is relatieverslaving te genezen?
Over het besloten forum
Trouwens, ik weet dat het besloten forum er is voor persoonlijke verhalen, maar ik heb gemerkt dat (zoals velen) als je eenmaal schrijft, er nogal wat losbarst... :roll
Mijn vraag is dan ook of dit bericht op het besloten forum geplaatst mag worden. Ik heb 'als hij maar gelukkig is' gelezen, incl de laatste pagina's over het stappenplan.
Greetz!
Mijn vraag is dan ook of dit bericht op het besloten forum geplaatst mag worden. Ik heb 'als hij maar gelukkig is' gelezen, incl de laatste pagina's over het stappenplan.
Greetz!
Hallo Gwendolyn,
Als je het niet prettig vindt dat dit bericht van jou hier op het open forum gedeelte staat, kan ik het voor je verwijderen. Als je dat wilt laat het me dan even weten.
Als je interesse hebt in de Online Norwoodgroep (het besloten forum), stuur dan een e-mail bericht naar anna@norwoodgroep.nl , vertel wie je bent (ook je 'gebruikersnaam'!) en waarom je toegang wilt tot dit forum.
Groeten, Anna
Als je het niet prettig vindt dat dit bericht van jou hier op het open forum gedeelte staat, kan ik het voor je verwijderen. Als je dat wilt laat het me dan even weten.
Als je interesse hebt in de Online Norwoodgroep (het besloten forum), stuur dan een e-mail bericht naar anna@norwoodgroep.nl , vertel wie je bent (ook je 'gebruikersnaam'!) en waarom je toegang wilt tot dit forum.
Groeten, Anna
Re: Is relatieverslaving te genezen?
Beste Gwen,Gwendolyn schreef:Ik vermoed dat het de bedoeling is dat ik die rust in mijzelf ga vinden, maar dat is volgens mij een heel, heel, heel erg lange weg....
Ik had het best vlug, nadat ik begon bij Al-Anon(/ACA)... Maar soms is die (gemoedsrust) weer (helemaal) weg, maar dat wordt steeds minder. Zaken worden steeds duidelijker van mezelf en dat kan ik steeds meer (eerlijk en oprecht) aan mijn huidige partner mededelen, die daar gelukkig heel zorgvuldig mee omgaat. (En visa versa).
Voor mij was (is) het achteraf zoiets als een verschrikkelijk verwaarloosde tuin in orde maken,,, maar die heeft wel onderhoud nodig. (Vanwege het onkruid).
Sterkte..
(Ik las het nu pas.. Wilde toch graag reageren)..
Daantje