Hallo
Sinds 2 maanden weet ik dat ik Norwood vrouw ben. In het begin twijfelde ik, omdat ik niet zo erg mijn vriend naar de ogen keek en juist heel erg mijn best deed om MIJN leven weer op orde te krijgen.
Maar ik zit wel in een relatie waar ik moeilijk of niet van loskom. IK heb meermalen geprobeerd om uit de relatie te stappen, maar er zijn altijd weer redenen om het niet te doen. Mijn vriend wil niet uit elkaar en hij weet precies de juiste manier of woorden te vinden om mij weer om te praten.
Nu ik weet dat ik in een relatieverslaving zit, moet ik leren heel anders naar mijn eigen gedrag te kijken. Dat is echt heel moeilijk. Het liefst schuif ik alles op mijn vriend af. Ik ben me bewust dat als ik pijn voel ik dat bij mezelf moet voelen en zoeken en denk dan ook laat maar komen dan ga ik door de pijn heen. Maar als het dan zover is kan ik niet bij de pijn komen en dan reageer ik het toch weer op mijn vriend af. Ik besef dat het heel belangrijk is voor mijn herstel dat ik de pijn verwerk. Ik kom er niet bij en voel alleen maar boosheid. Mijn verstand weet dan wel ineens waar het vandaan komt bij mijn jeugd. maar toch komt het gevoel niet.
In zoverre staat mijn leven op zijn kop. Ik wil het zo graag anders maar ik kan het nog niet allemaal zo snel. Het is ook heel moeilijk om er met anderen over te praten, omdat bijv. collega's er niets van snappen. Mijn familie wil ik er niet meer mee lastig vallen en mijn ouders weten hier niets van, maar toch houdt het me de hele dag bezig, omdat het gedrag van mijn vriend mij zo triggert.
Ik ga ook naar een Norwood groep en die gesprekken werken ook heel lang na.
Dan ga je naar huis en dan denk je ooh ja zo moet het en ooh ja ik had het anders moeten doen.
Bij mij helpt het wel om het op papier te verwoorden en daardoor komt er weer ruimte in mijn hoofd.
Ik dacht gisteren wel ineens de boosheid die ik naar mijn vriend toe voel is eigenlijk boosheid naar mijn vader toe en dat was een raar gevoel,
Ik voel me heel onzeker bij mijn vader kijk hem naar de ogen om te zien hoe zijn humeur is. Als het goed is voel ik me opgelucht.
Maar hij is nu een oude man. Ik denk dat ik niet bij die pijn kan omdat ik nu niet meer boos op mijn vader kan worden.
Al met al een hele zoektocht om het allemaal te plaatsen.
Mijn leven staat op zijn kop
Sinds vier weken ben ik me bewust dat ik ook een norwood vrouw ben. Zoveel theapie gehad en nu begrijp ik wat me bezielt.
Ik ben zo enorm bereid alles door de vingers te zien in een relatie omdat ik hem zo goed begrijp dat ik in de relatie uiteindelijk mezelf helemaal verlies. Verval van de ene depressie in de andere. Nu weet ik wat er aan de hand is Ik wil heel graag leren. Ik ervaar veel steun op deze site.
Wilde dat ik boos kon zijn. Herken hierin mijn moeder zij kon ook nooit boos zijn. Steek je kop maar in het zand; dan komt het wel goed. Dat is iets waar ik erg tegenaan loop.
Ik ben zo enorm bereid alles door de vingers te zien in een relatie omdat ik hem zo goed begrijp dat ik in de relatie uiteindelijk mezelf helemaal verlies. Verval van de ene depressie in de andere. Nu weet ik wat er aan de hand is Ik wil heel graag leren. Ik ervaar veel steun op deze site.
Wilde dat ik boos kon zijn. Herken hierin mijn moeder zij kon ook nooit boos zijn. Steek je kop maar in het zand; dan komt het wel goed. Dat is iets waar ik erg tegenaan loop.