Codependent? Narcistisch?

Voor reacties en suggesties e.d.
Plaats reactie
Bericht
Auteur
susanne
Berichten: 1
Lid geworden op: zo mar 03, 2019 11:24 am

Codependent? Narcistisch?

#1 Bericht door susanne » zo mar 03, 2019 12:34 pm

Hallo,
Mijn zus zit al vele jaren in een ongezonde relatie, functioneert niet en loopt bij diverse instanties. Ons contact bestaat alleen uit dat zij zich wanhopig en radeloos gedraagt. Zij is continue het slachtoffer, maar als je haar serieus neemt en laat merken dat je haar wil helpen om hem te verlaten, plaatst zij hindernissen of vertelt redenen waarom deze oplossing of actie niet kan. Zij heeft zelf aangedragen dat hij een narcist is en volgens haar doen de instanties weinig/zeggen weinig. Ik heb informatie opgezocht over narcisme en codepentie en het zou kunnen, maar ik weet het niet zeker. Ik zie mijn zwager bijna nooit en als ik hem zie, merk ik dat hij zich aan haar irriteert, niet respecteert, niet serieus neemt en openlijk flirt met andere vrouwen. Hij is weinig thuis hij gaat naar de kroeg, sporten en naar vrienden. Ik zie duidelijk een ongezonde relatie en er is geen liefde of genegenheid, maar of hij een narcist is? Ik ben jarenlang de gene geweest bij wie ze altijd terecht kon als ze mij nodig hebt en ik doe alles wat ik kan om haar te helpen, te adviseren, ik zoek dingen op en uit en voor haar. Het probleem is dat als ik geen grenzen aangeef ze mij elke dag nodig hebt en ze je uren achterelkaar vertelt dat alles een puinhoop is, dat ze het niet meer aankan/weet en dat ze op haar tandvlees loopt. Het probleem is dat ze dit al jarenlang vertelt en dat ik zo met haar te doen had dat ik ervan wakker lag. Ongeveer zes jaar geleden zei ik schrijf je alvast in bij de woningbouw, toen zei ze als hij erachter komt weet ik niet wat hij doet. Ik zei gebruik mijn adres als postadres, ze heeft het gedaan maar ze heeft het laten verlopen en er nooit naar gekeken. Jaren later begon ze erover dat ze nu wel weg wil, toen heb ik gezegd als ik overtuigd ben dat je het meent, zal ik de inschrijving betalen. Ze begon weg te kijken etc. Weer 2 jaar later heeft ze mijn vader zover gekregen, maar ze reageert alleen op woningen die in de juiste buurt zitten en niet op degene waar ze veel kans op maakt. Een instantie heeft met haar urgentie aangevraagd, maar die is afgewezen. Ze vraagt ook constant dingen die ik vroeger voor haar opzocht ( bijv. hoe laat gaat de bus) en nu zeg ik zoek het op deze site of op google. Het grootste probleem voor mij is dat ze mij meerdere keren per week belt of mailt, met haar wanhopige verhalen. Ik heb vaak tijdelijk het contact verbroken, maar zodra er contact is begint het van voren af aan. Ik neem de telefoon niet op en beantwoord haar mail niet, maar ze blijft het proberen. Ik zeg altijd leg je probleem voor aan de instantie die jouw helpt ( ze heeft 3 instanties die haar helpen met geestelijke hulp, begeleiding, opvoeding etc). Van mijn vader hoor ik dan terug dat ik niet thuis geef en dat ze niet begrijpt waarom.
Ik heb het vele malen via de mail en gesprek uitgelegd. Ik weet niet of het beeld duidelijk is, maar ze stalkt me, en manipuleert en is een slachtoffer die zich niet laat helpen. Ik merk ook soms dat ze liegt. Ik en mijn vriend hebben heel veel aan haar gegeven en betaald, maar ze wordt dan verlegen en bedankt je nooit. De laatste keer dat ik haar zag is ze hier de hele dag gebleven, ik heb geprobeerd alles te beantwoorden wat ik kon. Ze heeft altijd 1001 problemen en vragen. heel veel is als ze op zich zelf zou wonen, hoe duur de lasten zijn, wie de goedkoopste is, hoeveel is een uitkering, waar kan ik goedkope meubels kopen etc. Ik heb voor haar ogen heel veel dingen opgezocht en uitgelegd over toeslagen en toen een spreadsheet gemaakt met inkomsten en uitgaven, ik wilde het uitprinten maar dat hoefde niet. Ik verwacht dat ze zich opgelucht voelde, geholpen, minder stress etc, maar toen ik klaar was had ze haast om naar huis te gaan, geen bedankt voor al deze uren en ze ging net zo gestressd snel naar huis. Ik blijf achter met een gebruikt gevoel, woede en verdriet en hoofdpijn. Ik heb ook vaak het gevoel dat het gaat om de aandacht en dat de vraag niet belangrijk is en dat ze niet luistert naar het antwoord. Is ze een codependent? niet tegenover mij! Ik wil graag een brief aan haar schrijven en dan het contact helemaal verbreken.

Anna
Site Admin
Berichten: 18422
Lid geworden op: vr nov 05, 2004 10:09 pm

Re: Codependent? Narcistisch?

#2 Bericht door Anna » di mar 05, 2019 1:11 pm

Wat een moeilijke situatie Susanne. Misschien kun je haar het boek 'Als hij maar gelukkig is' van Robin Norwood geven. Dat geeft veel inzicht in de problematiek, en er staat een goed stappenplan in.

Misschien ook goed voor jou zelf om te lezen, als je dat nog niet gedaan hebt. En om de aandacht meer op jezelf te richten en gezondere grenzen te ontwikkelen. Een ander goed boek dat inzicht geeft in wat gezonde en ongezonde grenzen zijn, en hoe je gezondere grenzen kunt ontwikkelen is: 'Grenzeloos liefhebben' van Pia Mellody:
https://www.bol.com/nl/p/grenzeloos-lie ... 048909844/

En voor je zus is het misschien ook goed om video's te bekijken op het YouTube gedeelte van dit forum. Ik heb mijn Nederlandse vertaling in tekst erbij gezet. Hieronder 2 voorbeelden die ze zou kunnen bekijken (maar er staan er daar meer):

Hoe je het patroon van de beschadigende macht die een narcist over je heeft kunt doorbreken:
viewtopic.php?f=27&t=1295

Hoe je de narcist kunt ontmaskeren in de rechtbank en bij de psycholoog:
viewtopic.php?f=27&t=1297

Groeten,
Anna

Greet
Berichten: 1
Lid geworden op: wo apr 10, 2019 10:55 am

Re: Codependent? Narcistisch?

#3 Bericht door Greet » wo apr 10, 2019 11:37 am

Wat een verschrikking!
Het is niet de eerste maal dat ik met een narcist te maken had.
Mijn vorige relaties waren telkens met narcisten, maar dat besef ik me nu pas omdat ik in de laatste relatie herkenbare situaties zag.
De laatste relatie is het ergste geweest. Het is nu drie maand geleden dat ik ben weggegaan van hem. Hij denkt dat hij een einde heeft gemaakt aan de relatie.
Ik begon zijn leugens en zijn bedrog op 2 november op te merken. Die datum staat gegrift in mijn geheugen.
We kwamen van een heerlijke reis terug, hij moest naar de boekenbeurs. Nadien zouden we gaan eten samen. 's morgens vertelde hij me doodleuk dat er twee dames hem zouden ontmoeten en met een van die twee ging hij eten. Wat met onze afspraak? Heel de weg van Charleroi naar Antwerpen was hij zwijgzaam en negeerde al mijn pogingen om een gesprek te beginnen. Dit kwam als een donderslag aan en dacht, niet weer?
Ja hoor!
Nadien, begon hij vanuit het niets, mij te beledigen: ik kan geen boeken lezen, begrijp er niets van. Zijn dochter en schoonzoon speelden het spel mee. Wanneer ik er was nodigde ze hem uit met telkens de zegswijze: Jij bent uitgenodigd. Wanneer ik opmerkte dat dat niet fijn was, vloog hij uit en verwijtte mij dat ik met modder begon te gooien.
De vernederingen gingen door. Telkens heb ik mijn emoties kunnen verborgen houden, zelfs toen hij doodleuk zei dat ik een lelijke vrouw ben. Weer toonde ik geen emotie.
Het was niet genoeg voor hem en dan heeft hij het delicaatste punt van een moeder genomen en mijn kinderen als dom uitgemaakt. Het lukte me weer geen emotie te tonen.
De leugens bleven maar komen, hij zocht contact met andere vrouwen en sprak er mee af. Niet dus, zijn lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen verraadde hem. De vrouwen in kwestie willen geen contact meer met hem.
Hij begon alles wat ik zei in vraag te stellen om mij zo een gevoel van domheid te geven. Weer greep hij een zwak punt. Mijn ouders (allebei gestorven) Zij zouden gefaald hebben in hun opvoeding en begon theorieën over hechtingsrelaties naar mij toe te zenden. Niet beseffend dat ik opvoedkundige ben, en heb hem van antwoord gediend. Onvolledige theorieën, hij gaf er maar drie op en geen vier. Toen was hij kwaad, meldde dat hij er boeken over had. Ik heb hem dan teruggesmeten dat ik er jarenlang les over geef en in de praktijk sta.
Weer voelde hij dat ik emotioneel niets liet merken hoe hard hij mij raakte.
Hij ging nog verder. Op een dag,14 december, kwam hij bij me thuis aan. Verdacht ruikend naar zeep. Weer loog hij, hij zou naar een receptie geweest zijn en daar enorm veel alcohol gedronken hebben. Ruik je dat dan niet?
Weer geen reactie van mij en 17 december ging hij over de schreef: hij beledigde gans mijn familie, zus, kinderen en schoonzoons openlijk aan het ontbijtbuffet.
Genoeg, pijn, verdriet want hij heeft handig ingespeeld op mij. In het beging gaf hij mij liefde, aandacht die ik nog nooit gekend had. Zelfs het vrijen was super.
20 december ben ik naar hem toegegaan om zijn verontschuldigingen te eisen, ik kreeg geen kans.
Hij had weer een leugen klaar: drie dagen weg met een andere vrouw, op hotel in een kamer maar er is niets tussen hen.
Ik heb mijn schoenen en jas aangedaan en toen ik doorging, ging hij door het lint, misschien omdat ik zonder enige emotie te tonen ben doorgegaan.
Uit woede heeft hij een ellendig lange mail gestuurd met de ene vernedering na de andere. Ook meldde hij dat ik een aangenaam tussendoortje was en dat hij mij eigenlijk nooit graag heeft gezien. Dit heeft wonden geslagen. Ik heb hem van antwoord gediend op 5 januari. Op 6 januari is hij mij beginnen stalken (tot zelfs lid maken van een afgrijselijke seks site).
Ik ben zijn gerief gaan teruggeven, hij heeft mij aangevallen, de zak uit mijn hand gesleurd met als gevolg dat het op de grond is gevallen en mijn vinger gekneusd.
Nu is hij geblokkeerd op alles, ik heb zelfs een nieuw gsm nummer.
Tot op heden vecht ik om het van mij af te zetten. Ik kan met mijn woede geen kant op, soms is het haat. Vrienden, collega's doen er alles aan om mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen terug op te krikken. Ik probeer me eraan vast te klampen, maar ...... Ik ben zo ontzettend moe, te weinig slaap (max 5 uur) mijn gedachtengang kan ik soms niet stoppen.
Ik weet dat het zal helen maar het is de vierde keer.

Plaats reactie