'Me too'

Voor reacties en suggesties e.d.
Plaats reactie
Bericht
Auteur
Anna
Site Admin
Berichten: 18423
Lid geworden op: vr nov 05, 2004 10:09 pm

'Me too'

#1 Bericht door Anna » vr feb 09, 2018 3:19 pm

'Waarom heb je er zo lang mee gewacht?'

Ik wil ook nog graag iets zeggen naar aanleiding van de 'me too' discussie. Een tijd geleden keek ik naar RTL late night en volgde het gesprek bij Humberto Tan aan tafel naar aanleiding van het nieuws over Job Gosschalk, dat hij jonge acteurs sexueel misbruikt had. Er waren twee slachtoffers aan tafel die hun verhaal deden. Een andere tafelgast stelde hun een vraag, die ik steeds weer in deze talkshow gesprekken aan de slachtoffers hoorde stellen: 'Waarom heb je er zo lang mee gewacht dit naar buiten te brengen?'

Ik heb zelf 40 jaar geleden een heel nare ervaring gehad met een gynaecoloog. Ik was jong en net getrouwd en ik was doorgestuurd naar de gynaecoloog voor vaginale klachten bij de sex. Toen ik daar met mijn benen wijd in de beugels lag kwam die man met zijn gezicht vlak bij het mijne en praatte met een zwoele stem terwijl hij met zijn vingers mijn clitoris stimuleerde. Dit was voor mij een ontzettend verwarrende situatie, waar ik nooit met iemand over had gepraat. Tot een paar jaar geleden toen ik in datzelfde ziekenhuis weer voor een afspraak bij een gynaecoloog kwam. Ik maakte altijd afspraken met vrouwelijke gynaecologen, en dat had ik nu ook gedaan, maar die vrouw was ziek en de arts die haar verving was een man. Dat was de trigger waardoor alles van toen ineens weer naar boven kwam. De herinnering en de emoties. Ik heb daar heel erg zitten huilen. In gesprekken met mijn therapeut daarna werd ik me bewust van iets wat ik diep had weggestopt. Toen die gynaecoloog dat met mij deed had mijn lichaam daarop gereageerd alsof ik het lekker vond (mijn vagina werd nat), en dat was iets waar ik diepe schaamtegevoelens over had. Inmiddels weet ik dat dit een normaal verschijnsel is bij sexueel misbruik, en dat dit een van de redenen is waarom mensen er niet over praten. De schaamte.

'Je schaamt je rot!!!' schreeuwde ik naar mijn televisie. 'Die mensen zijn nóóit van plan geweest om het naar buiten te brengen!!'

Die man bij Humberto Tan aan wie die vraag gesteld werd ('waarom heb je er zo lang mee gewacht?') had in mijn ogen al lang het antwoord gegeven. Hij had verteld wat er destijds was gebeurd toen hij een keer bij Job Gosschalk thuis was uitgenodigd voor een 'acteer bijlesje'. Dat hij zich moest uitkleden en allerlei vreemde dingen doen met zichzelf, en dat hij later toen hij weer buiten stond zich vertwijfeld en ontgoocheld afvroeg waarom hij die dingen had gedáán! Voor mij was het duidelijk en zo begrijpelijk waarom hij dit aan niemand had verteld!

Misschien is het voor mensen die zelf niet zoiets hebben meegemaakt moeilijk te begrijpen waarom er zoveel schaamte is. Het is immers iets wat je is áángedaan! En dat is ook zo. Er is een dader die dit foute gedrag heeft gedaan. Maar de mensen aan wie dit is aangedaan hebben ook altijd zelf iets gedaan, of gevoeld, of er is iets in hun lichaam gebeurd waardoor ze verwarring en schaamte voelen, of waardoor ze zich op een of andere manier medeplichtig voelen en zich daarvoor schamen (of schuldig voelen), en waardoor ze zich voornemen hier NOOIT met iemand over te praten (soms wordt dit door de dader ook afgedwongen door intimidatie of dreigementen). Dat er nu zoveel mensen naar buiten komen met hun verhalen komt door het kettingeffect. Als één iemand erover praat, voelen anderen zich aangemoedigd (en de veiligheid) om nu ook hun verhaal te doen. En zo volgen er meer.

Ik denk dat het heel belangrijk is dat er mensen zijn die de moed hebben om over hun ervaringen te vertellen op tv en in de sociale media. In de talkshows hoorde ik juristen zeggen dat het niet verstandig is om dat te doen, omdat hun verhaal dan in de rechtszaal bij de vervolging van de daders minder geloofwaardig is en het moeilijker is om te bewijzen dat dit is gebeurd.

Ik begrijp dat, maar ik denk dat het voor mensen die sexueel misbruik hebben meegemaakt veel belangrijker is er openlijk over te kunnen praten, gehoord te worden, serieus genomen te worden, en waardoor anderen aangemoedigd worden óók hun verhaal te doen. Als anderen erover praten voelt het veiliger om het zelf ook te doen. Dat ervaar ik nu zelf ook zo. De schaamte wordt dan veel minder. Ik denk dat dit voor de verwerking en heling van het trauma veel belangrijker is dan dat de daders berecht en gestraft kunnen worden.

Bovendien denk ik dat veel daders nu ook wel aan het denken worden gezet. Ook de verborgen daders waar niet over gepraat wordt. Als ze horen hoeveel pijn en verdriet en psychische schade hiermee veroorzaakt wordt. En degenen die hun carrière zijn kwijt geraakt doordat er openlijk over hun foute gedrag is gepraat, zijn al flink gestraft, lijkt me. Meer nog misschien dan een gevangenisstraf kan doen.

In mijn ogen is heling en bewustwording belangrijker dan straf. Het doet me altijd goed als mensen openlijk over hun pijn gaan praten. Het voelt goed dat dat nu zoveel gebeurt.

Anna

Plaats reactie