Het was voor mij ook goed om hier te vertrekken
en op eigen wijze mijn helingsproces te vervolgen.
Een pijnlijke en vaak ook vermoeiende,
maar ook heel mooie ontdekkingstocht was het gevolg.
Voorheen een belevingswereld vol verwarring, angst, boosheid,
verdrongen trauma's, jezelf aangeleerde overlevingsmechanismen
die opeens als een vals pantser zwaar om je heensluit
en waar ik uit wilde!
Het kan lang duren, maar stapje voor stapje, als je echt wilt...
net als bij een drugs of alcoholverslaving,
kun je ook uit je eigen verslaving stappen.
De verslaving aan het continue creeeren van situaties
waarin je je oude pijn bevestigd krijgt
en blijft lijden ipv volop te leven en van jezelf te houden.
Ware liefde, zeker die voor jezelf, doet namelijk 0,0 pijn.
Die ervaring was het wel de indrukwekkendste in het hele proces.
Ik geloof dat ik dagenlang gedanst heb,
zo blij was ik dat ik weer bij die kern in mij, de eigenliefde,
terug was gekomen.
Zelfs nu, na lange tijd dat ik mezelf hervond,
word ik nog wel eens wakker met verbazing concluderend: ' huh?
waar is al het lijden gebleven, waar is de pijn gebleven?
...het is echt weg....er is geen voedingsbodem meer voor"
Ja, genezen is een prachtig vaak lang proces,
en precies zoals iemand na een zwaar auto-ongeluk soms jaren moet revalideren,
met veel pijn en moeite elk spiertje en botje weer in de goede
bewegingsstand moet zien te krijgen/te ontwikkelen,
doet ook ons proces pijn......pijn...pijn.
Maar dat is dan een genezende pijn.
Die voelt anders dan de pijn die je als verslaafde vrouw dagelijks voelt.
Ik kwam hier eigenlijk, omdat ik door een tekst op internet
weer even herinnerd werd aan dit forum.
Ik plaats het alsnog voor jullie,
al zal het voor velen natuurlijk al duidelijk zijn.
Wens jullie toe dat er een punt in je leven komt dat er,
door welke gebeurtenis dan ook,
opeens dat lampje in je gaat branden
en je een heel andere weg in doet slaan dan je voorheen
gewend was.
Op alle fronten, zowel emotioneel, intellectueel
als ook in je dagelijks leven qua het ontplooien van je talenten
die door alle dramatiek amper benut konden worden.
Je verliest niks als je hem(haar/hen) laat gaan.
Ook al vrees je de leegte en heb je hem nodig als een drug,
wachtend op de dag dat hij jou bevestigt dat jij er mag zijn.
De dag dat hij eindelijk voor jou kiest,
de dag dat hij eindelijk inziet dat jij het bent.
Prachtige vrouw maak van hij, IK.
Jij mag jou erkennen, jij mag voor jou kiezen.
De pijn die je vreest is het sterven van een strategie.
Wanneer je gewend bent om jezelf weg te geven en je stopt daarmee,
laat je het patroon dat deep down dacht dat je dit nodig had om te overleven, sterven.
Ga er door heen, helemaal. Ga door de pijn heen.
Heel je wonden die maken dat jij jezelf weggeeft.
Ga naar de wortel.
Wees nieuwsgierig naar jou.
Mijn nimmer aflatende nieuwsgierigheid naar mijzelf is absoluut mijn redding geweest.
alle liefs en doorzettingsvermogen toegewenst
xxx
Blue