Holly Austin Smith - A Survivor Story

YouTube video's, de links en vertaling van de gesproken tekst.
Plaats reactie
Bericht
Auteur
Anna
Site Admin
Berichten: 18689
Lid geworden op: vr nov 05, 2004 10:09 pm

Holly Austin Smith - A Survivor Story

#1 Bericht door Anna » vr jan 01, 2021 4:17 pm

In deze video vertelt Holly Austin Smith haar verhaal over seksueel misbruik in haar jeugd en wat de gevolgen daarvan zijn geweest in haar verdere leven. Hoe zij daarna in de mensenhandel en prostitutie terecht kwam. In haar verhaal, hoe ze het vertelt, wordt het heel duidelijk hoe het een met het ander te maken heeft. Het raakte mij diep en ik heb er erg bij moeten huilen. Veel van de dingen die zij vertelt gaan ook over mij.

Holly laat duidelijk zien dat als je als kind geen erkenning krijgt voor je gevoelens, wat dat met je doet, met je eigenwaarde en de eenzaamheid die je van binnen voelt en de enorme behoefte aan contact, echt contact, die je van binnen met je meedraagt, wat je extra kwetsbaar maakt voor mensen met foute bedoelingen die een neus hebben voor onzekere kwetsbare meisjes (en jongens).

Ik vind dit zo'n goed en duidelijk en belangrijk verhaal; dat was de reden dat ik besloot het te gaan vertalen, zodat iedereen er kennis van kan nemen.


Holly Austin Smith: A Survivor Story
https://www.youtube.com/watch?v=JFegDQDuLhs

Holly: Pas wanneer je de dynamiek ontleedt van een kindslachtoffer in de prostitutie - vooral wanneer er een pooier de baas is - zul je echt alle aspecten begrijpen van de kwetsbaarheid voor uitbuiting en manipulatie die daarin een rol spelen.

HOLLY AUSTIN SMITH - Een verhaal van een overlever.

Ik ben geboren en getogen in South Jersey. In een buitenwijk. Het was een soort toevluchtsoord. Er waren niet veel steden of iets van cultuur in de buurt behalve wat toerisme, vanwege de stranden.
Mijn ouders, die echt heel lieve mensen waren, en ik hou heel veel van ze. Als ouders van een jong kind hadden ze het nogal druk. Ze gingen veel uit met vrienden. En daardoor bracht ik veel tijd door met familie, de familie van mijn vaders broer. In het algemeen werd er niet veel aandacht aan me besteed door de volwassenen om me heen. Of ze wisten niet zo goed waar ze op moesten letten als er iets niet oké was. Want er was een neef die mij seksueel misbruikte. Wat het meest traumatisch was van die ervaring was dat ik me hulpeloos voelde. Ik smeekte mijn ouders me niet achter te laten in dit huis, maar ze gingen weg het weekend en lieten me daar achter om op me te passen. En om een of andere reden praat je niet over dit soort dingen als kind. Ik weet niet waarom, ik probeer terug te denken, waarom zei ik niet gewoon wat er gebeurde? Ik weet niet waarom ik niet gewoon zei wat er gebeurde. Misschien was dat omdat ik niet zeker wist of het wel goed of slecht was. Ik vond het gewoon niet fijn en ik wilde dat het niet meer gebeurde. Dus ik smeekte me niet meer daar achter te laten.
2:42

Uit die situatie ontstond een diepe woede en wrok jegens volwassenen, verzorgers, mensen die de leiding hebben. En ik wist ook niet dat hij niet het recht had om dit met mij te doen. Dus dat is wat er begon voordat ik 10 jaar was. Dat waren de elementen in mijn leven.
Ik was zo gestrest door mijn neef, en mijn ouders stemden uiteindelijk toe om mij daar niet meer te brengen, maar toen vroegen ze hem om bij ons thuis te komen als babysitter, omdat hij het als vrijwilliger deed. Dus toen gebeurde het in ons eigen huis. Ik was ontzettend gespannen en begon nerveuze tics te krijgen, en ik dacht dat ik gek aan het worden was. Ik was 9 of 10 jaar oud en ik dacht echt dat ik gek aan het worden was. Dus toen ging ik naar mijn moeder en vertelde haar wat er aan de hand was. En het was ontzettend moeilijk om het te vertellen. Ik draaide er een beetje omheen, maar ze begreep het en zei dat hij nooit meer bij ons thuis zou komen als babysitter, en ik zou ook niet meer naar hun huis gaan. Ik zou hem helemaal niet meer zien. Maar ze zei ook dat ik er nooit meer over mocht praten. Dus ik was blij dat het misbruik stopte, maar ik bleef ook verward achter. Had ik iets fout gedaan?
4:14

Er kwam een maatschappelijk werker naar onze school. Ze deed het praatje over de goede aanraking en de foute aanraking. En ze zeiden dat iedereen die nog eens met de maatschappelijk werkers wilde praten een lolly kreeg. Iedereen deed dat want we wilden allemaal wel uit de klas weg. Dat was een grotere verleiding. Dus we gingen allemaal om de beurt de klas uit om te praten met de maatschappelijk werker, en ik zei: dit is een goed idee dat jullie dit doen, want er zijn heel veel kinderen die dit nodig hebben, want dit is wat er met mij is gebeurd in het verleden. Dus ik denk dat het heel goed is dat je met kinderen gaat praten, zoals ik. En toen begonnen ze veel interesse te hebben in wat ik zei en ze gingen allerlei vragen stellen, en toen realiseerde ik me: dit had ik niet moeten doen! Want ze stelden me allerlei vragen. En toen ik begon terug te krabbelen zeiden ze: we moeten naar je ouders gaan om hen hiermee te confronteren. Daardoor raakte ik in paniek, want we praten thuis niet over dingen, en we brengen dit soort dingen ook niet naar buiten. En ik maakte me grote zorgen over hoe mijn ouders zouden reageren.
5:34

Ik ging naar huis en ik vertelde mijn ouders wat ik had gedaan en ze waren heel boos en ze zeiden dat ik erover moest liegen, dat ik moest zeggen dat ik had gelogen. De maatschappelijk werkers kwamen langs die avond, of was het de volgende dag? Ik denk dat het die avond was. Ze stonden bij de deur en stelden allerlei vragen, en ik zei dat ik het hele verhaal had verzonnen. En vanaf dat moment kwam de woede naar boven die ik vanbinnen had door het misbruik. En ik had niet de kennis of de kracht of de tegenwoordigheid van geest om te praten over het misbruik. Maar ik kon er wel kwaad over zijn. En ik liet die boosheid zien aan mijn leraren, mijn ouders en iedereen om me heen. Ik veranderde, ik werd een ander kind.
6:28

Denial and lack of validation set the stage for years of loneliness and desperation.

Ontkenning en geen erkenning krijgen voor je gevoelens vormen de basis voor jaren van eenzaamheid en wanhoop.


Het niet krijgen van erkenning speelt een belangrijke rol. Omdat, nadat ik was verhandeld, kwam ik in een psychiatrisch ziekenhuis terecht. En het was bijna twintig jaar later dat ik de medische dossiers te zien kreeg, en daarin las ik dat de diagnose was: kenmerken van borderline persoonlijkheidsstoornis. En dat is, ik heb veel research gedaan op dat onderwerp, het is het gebrek aan erkenning voor je gevoelens als kind, dat kan die kenmerken van borderline persoonlijkheidsstoornis teweegbrengen. Ik geloof wel dat ik borderline persoonlijkheidsstoornis had als tiener, en ik denk ook dat de kenmerken heel sterk waren, en dat dat begonnen was toen ik 10, 11 en 12 was, en dat heeft een enorme rol gespeeld in het feit dat ik in de prostitutie terecht kwam. Borderline persoonlijkheidsstoornis. Ik vertrouwde mijn gevoelens niet en ik verloor mijn eigen identiteit. En ik klampte me vast aan mensen.
7:45

De zevende groep (toen ik 10 was) was een heel verdrietige en eenzame tijd voor me. Ik was heel verdrietig in die tijd. En toen leerde ik Kelly kennen. Kelly werd mijn beste vriendin. Kelly was leuk, ze was grappig en extravert, en ik wilde zijn zoals Kelly. Dus ik ging me kleden zoals Kelly, ik ging me gedragen als Kelly. Ik was helemaal geobsedeerd om bij haar te zijn. De achtste groep en de twee brugklassen, de achtste groep was nog leuk, ook al reageerde ik me af op volwassenen en de volwassenen dachten dat ik onhandelbaar was, ik had de tijd van mijn leven, met mijn vriendinnen. Want dat was mijn prioriteit. In de brugklas begon Kelly nieuwe vriendinnen te krijgen, en toen begon ik het heel moeilijk te krijgen. Ik kreeg last van depressies en angsten en allerlei dingen en ik was een compleet wrak aan het eind van de brugklas, toen zij openlijk met andere vriendinnen omging en op dat moment ontmoette ik mijn mensenhandelaar, in het winkelcentrum.
8:54

9:07
We liepen in het winkelcentrum, ik liep achter mijn vriendinnen. Mijn vriendinnen liepen een stukje voor mij uit en ze keken naar allerlei dingen en naar elkaar, terwijl ik naar de mensen om mij heen keek. Ik keek vooral naar de gezichten van onbekenden. Ik zocht op een of andere manier naar contact. Dat ik Kelly aan het verliezen was voelde alsof ik totaal het contact met de wereld verloor. Dus ik keek om me heen naar andere mensen. En ik was op dat moment gewend dat ik naar mensen keek en zij niet terug naar mij keken. Dat als ik oogcontact maakte dat zij dan weg keken. Maar toen zag ik dat er een jongen naar mij stond te kijken. Toen ik wachtte tot hij wegkeek gebaarde hij dat ik bij hem moest komen. Ik keek om me heen om te zien of hij naar iemand anders gebaarde, maar daar was niemand, dus ik keek terug naar hem, en hij gebaarde weer dat ik bij hem moest komen. Ik schudde mijn hoofd en keek om me heen of iemand had gezien wat er tussen ons gebeurde, maar niemand zag het en hij stond nog steeds naar me te kijken, en mijn vriendinnen negeerden me nog steeds en ik dacht: ik wil weten wat hij wil.
10:28

Er is een reden waarom hij mij uitkoos, uit de menigte, en niet die anderen. Ik denk als kinderhandelaren en pooiers naar een winkelcentrum gaan op zoek naar een prooi, een meisje, of jongen, dan is het een bepaald type meisje waar ze naar op zoek zijn in die groep. Ik was dat type meisje waar hij naar op zoek was.
10:56

Hij begon me die avond te bellen, en we belden ongeveer twee weken. En hij kwam niet heel sterk over, of seksueel, of dat hij me onder druk zette om weg te lopen, hij was gewoon als een vriend. Hij leerde mijn interesses kennen, misschien ook mijn zwakheden, wat me raakt, waar ik me zorgen om maakte. En hij zei dingen tegen me als dat ik knap genoeg was om een fotomodel te zijn, wat ik niet geloofde, maar het was heel fijn om te horen. Ik was gek op MTV muzikanten, en ik wilde schrijver worden, songwriter, en ik wilde muzikanten ontmoeten. Hij zei dat hij muzikanten kende door het hele land, en dat hij me mee kon nemen naar beroemde steden en beroemde dansclubs, en dat ik actrice of songwriter kon worden. En aan het eind van die twee weken klonk dat als een geweldig idee.
12:02

Wat ik toen niet wist, was dat de persoon waar ik al die tijd mee had gesproken, een heel andere man was dan degene die ik in het winkelcentrum had ontmoet. Ik kwam daar pas achter twintig jaar later toen ik mijn case files las. Daarin las ik dat er een andere man was die in die tijd met mij belde. En dat deed wel wat op z'n plaats vallen, want toen ik hem opnieuw ontmoette in het winkelcentrum was hij heel anders. Hij was helemaal niet aardig. Hij gedroeg zich afstandelijk en gebiedend. Ik was heel nerveus bij hem, en ik dacht dat ik iets fout had gedaan. Ik dacht nooit dat het misschien een heel ander iemand was. Ik dacht dat ik verkeerd was weggelopen.
12:50

Deze man nam me mee naar een hotel. En daar was ook een jonge vrouw, begin twintig, misschien jonger, 18, 19. Ze was heel mooi. Ik voelde me ongemakkelijk met die man. Hij zei tegen haar dat zij me klaar moest maken. En toen wist ik dat er iets niet pluis was. Ik wilde me terugtrekken, maar zou ik de weg terug wel kunnen vinden naar het winkelcentrum? Ik had geen goed richtingsgevoel, ik wist zeker dat me dat niet zou lukken. En het hotel, had ik gezien, was op de weg naar Atlantic City, langs een grote weg. Maar hij ging weg. Hij zei tegen haar dat ze me klaar moest maken en ging toen weg. En toen nam deze vrouw het over. Ze deed de tv aan op MTV en begon met me te praten over muziek en trok wat kleren uit, het was girl time, meisjes onder elkaar. Er ontstond meteen een band tussen ons. Want dat is wat ik zocht. Contact met iemand.
13:58

Na een paar uur kwam de pooier weer terug. Hij zei dat hij de regels met me moest doornemen. Hij zei dingen als: ik moet 200 dollar per uur hebben. En: praat met deze man en met praat die man. Hij gaf me een nieuwe naam en een nieuwe geboortedatum. En hij gaf me al deze informatie heel snel. En ik moest alles herhalen wat hij zei. Er was geen tijd om vragen te stellen, en hij vroeg me ook niet hoe ik me voelde. Zoals, is dit oké voor je, is dit wat je wilde? Nee, hij vertelde me wat ik moest doen.
14:38

Vanaf dat ik heel jong was, voordat ik seksueel misbruikt werd, heb ik geleerd, om me te schikken naar de mensen om me heen, te dealen met wat er met me gebeurde. Ik heb nooit geleerd te vechten voor mezelf.
14:54

Dus die vrouw belde een taxi, en op weg naar Atlantic City zei ze dat ik me geen zorgen moest maken. Ze gaf me nog wat instructies. Ze gaf me condooms en zei dat ik niet ongerust moest zijn. De meeste mannen willen geen seks. Wat niet waar was. Ze bracht me naar Atlantic City. De taxi zette ons af op Pacific Avenue. En als ik nu terugkijk denk ik dat we in een buurt waren die bekend stond als plek voor kind prostituees. Of meisjes die beschikbaar zijn voor prostitutie. Want ik werd heel snel aangesproken door een man. Hij vroeg hoe oud ik was. Hij begon te onderhandelen met de vrouw die bij me was. Ik zei niet veel. Ze onderhandelden over een prijs en ze zei dat hij een taxi moest nemen, of dat hij een auto moest nemen en me direct meenemen naar een hotel. En in de hotelkamer zei hij tegen me dat ik hem deed denken aan zijn kleindochter. Dus ik denk dat hij heel goed wist wat hij wilde. Hij wist dat er kinderen waren en dat dat was wat hij zocht.
16:10

Ik voelde me nog steeds sterk tot de volgende dag, toen de pooier me verkrachtte. En ook toen weer, toen dat gebeurde, dacht ik dat het mijn schuld was. Ik was degene die ervoor gekozen had weg te lopen. Dit is het leven dat ik nu heb en daar moet ik mee dealen. Ik weet niet of het woord 'verkrachting' bij me opkwam. Ik wist alleen dat ik niet wilde wat er net met me was gebeurd, en ik dacht dat ik geen andere keus had.
16:41

Finding a way out.

Een weg hier uit vinden.


De volgende dag ging ik weer uit met die vrouw, en toen kwam er een agent naar me toe. Op straat, op een bepaald moment tijdens die nacht. En hij vroeg me hoe oud ik was. Ik had een preek gekregen wat ik moest zeggen als dit gebeurde en ik vertelde de agent wat ik had geleerd te zeggen. En toen begon de agent van me weg te lopen. En toen dacht ik...op dat moment wist ik dat ik niet in mijn kracht was, de pooier was degene die macht over mij had. Ik wist dat ik zelf geen macht had. Dus ik riep die agent en vroeg: wat als ik onder de achttien was? En wat ik daarmee bedoelde was: wat zijn mijn mogelijkheden? Maar hij draaide zich om en arresteerde me. Hij deed me handboeien om, nam me mee naar het bureau, onderzocht me, schreef me in en dreigde met jeugddetentie tot ik mijn echte naam opgaf. Ik wilde niet terug naar huis. Dat was juist de reden waarom ik was weggelopen. Ik wilde andere opties weten. De enige reden waarom ik mijn echte naam opgaf was dat ik bang was om in elkaar geslagen te worden. In jeugddetentie. Want hij zei dat dat daar zou gebeuren. Als ik me niet gedroeg en meewerkte. Ze droegen me over aan mijn ouders met dezelfde kleren die de handelaren me hadden aangetrokken. En ik werd naar huis gestuurd zonder enige vorm van therapie. Geen hulp bij deze overgang op wat voor manier dan ook. Geen begeleiding of hulp om te begrijpen wat er was gebeurd.
18:08

Dit is de reden waarom ik mijn verhaal vandaag vertel. Omdat dit nog steeds gebeurt met meisjes. Ze worden nog steeds gearresteerd. En ze worden nog steeds naar de gevangenis gestuurd of ergens anders naartoe, zonder enige vorm van begeleiding of hulp, om te kunnen begrijpen wat er met hen is gebeurd.
18:30

Ik werd dus naar huis gestuurd, naar mijn ouders, die ook totaal niet begrepen wat er met mij was gebeurd. En dus kreeg ik huisarrest. Ik werd naar mijn kamer gestuurd. Ik wist dat ze boos waren, ze waren boos op me vanwege de hele situatie, dat ik gevonden was in Atlantic City bezig met prostitutie. En ze waren boos op me dat ik niet had meegewerkt met de politie. Ze gaven vooral mijn vader de indruk dat wat ik aan het doen was mijn keus was. Doordat ik niet meewerkte met de politie. Maar ik werkte niet mee door hoe deze agent met mij omging, die geen training had gehad in hoe je om moet gaan met een kind dat slachtoffer is van kinderprostitutie. Dus ik voelde me heel rot en mijn ouders waren kwaad op me. Ze zagen me als een prostituee, wat een heel negatief iets was, voelde ik, en daardoor deed ik een zelfmoordpoging. Nadat ik een paar dagen in mijn kamer had gezeten. Ik had echt het gevoel dat dat mijn enige optie was, en ik deed het niet omdat ik aandacht wilde, ik was echt heel serieus.
19:43

Hierdoor belandde ik in een psychiatrische inrichting. Gelukkig, want het gaf me een beetje de gelegenheid om de overgang te maken. Hoewel de therapeut daar geen training had gehad in commerciële seksuele uitbuiting van kinderen. Zouden ze dat wel hebben gehad dan zouden ze waarschijnlijk hebben geweten: ze is waarschijnlijk seksueel misbruikt als kind. Maar ik geloof dat als ik in contact was geweest met een hulpverlener die bekend was met commerciële seksuele uitbuiting van kinderen, dingen waarschijnlijk heel anders waren gegaan. Want ik heb mijn hele middelbare school periode en als twintiger geworsteld met drugsverslaving om mijn gevoelens te verdoven. Ik worstelde met heel ongezonde relaties, huiselijk geweld, als twintiger, vooral omdat ik geen gevoel van eigenwaarde had. Ik dacht dat ik er zelf voor gekozen had dat ik een prostituee was geworden. En ik droeg dat donkere geheim uit mijn verleden met me mee. En als mijn relaties niet goed voor me waren had ik niet de kracht om weg te gaan, omdat ik dacht: niemand zal van me kunnen houden door wat er met mij is gebeurd in mijn verleden. Daarom bleef ik bij die mannen, ook als het erger en erger werd. Ik denk dat het makkelijker was geweest en eerder doorbroken had kunnen worden met de juiste behandeling.
21:03

Finding other survivors opened the door to empowerment and healing.

Contact met andere overlevenden zorgde voor kracht en heling.


21:08
Mijn leraren hielpen me om op een rechte weg te blijven waardoor ik uiteindelijk naar college kon gaan. Mijn leraren hebben me daar echt mee geholpen, zowel professioneel als academisch. Maar op een persoonlijk emotioneel niveau worstelde ik. En dat veranderde pas toen ik een lotgenoot ontmoette. Wat bijna twintig jaar later was. Het was 2009, ik zag een documentaire, ik geloof op HBO, over mensenhandel in India. Dat trok mijn aandacht. Ik keek ernaar en zag hoe een vrouw meisjes redde uit een bordeel waar ze gevangen zaten. En ik dacht: goh, dat lijkt veel op wat ik zelf heb meegemaakt, lang geleden. Veel van die kinderen waren in het bordeel gelokt met allerlei valse beloftes. Ik heb toen op 'mensenhandel in Amerika' gezocht en vond toen 'Children of the night' in Californië.
22:08

En al die meisjes! Bij 'Children of the night'. Ze hadden allemaal hetzelfde meegemaakt als ik! Ik viel van mijn stoel! Niet alleen dat het ook met andere mensen was gebeurd, maar vooral dat het nog steeds gebeurde! Ik had geen idee! Dat was toen ik me ging verdiepen in andere programma's. En ik wilde me opgeven als vrijwilliger. En daar ontmoette ik Tina Frundt in 'Courtney's House' in DC, en haar verhaal horen en daarna de verhalen van tienermeisjes, eindelijk eindelijk viel alles op z'n plaats en begreep ik wat er was gebeurd, en dat het niet mijn schuld was.
22:50

23:05
En de afgelopen jaren heb ik al deze verschillende puzzelstukjes bij elkaar gelegd.

Darkness to Light.

Plaats reactie