Kristin Snowden - Intimacy Disorders

YouTube video's, de links en vertaling van de gesproken tekst.
Plaats reactie
Bericht
Auteur
Anna
Site Admin
Berichten: 18689
Lid geworden op: vr nov 05, 2004 10:09 pm

Kristin Snowden - Intimacy Disorders

#1 Bericht door Anna » vr nov 25, 2016 12:53 pm

https://www.youtube.com/watch?v=7pVWJj9Ajz0

Een heel goede lezing door Kristin Snowden over 'intimacy disorders' (aandoeningen die ons belemmeren in het kunnen hebben van intimiteit) naar aanleiding van de boeken van Pia Mellody.

Ze legt heel goed uit hoe relatieverslaving en vermijdingsverslaving ontstaan in onze jeugd in de relaties met onze ouders, en hoe die patronen tot uiting komen in onze volwassen relaties. En dat vergeleken met gezonde relaties tussen gezonde mensen.

PS. Vertaling van de gesproken tekst staat hieronder.

Anna
Site Admin
Berichten: 18689
Lid geworden op: vr nov 05, 2004 10:09 pm

Re: Kristin Snowden - Intimacy Disorders

#2 Bericht door Anna » zo dec 04, 2016 11:39 am

Ik heb altijd behalve relatieverslavingskenmerken ook vermijdingsverslaafde kenmerken bij mezelf waargenomen. Door deze lezing van Kristin Snowden heb ik meer inzicht gekregen waar deze symptomen bij mij vandaan komen. Ik snap nu dat de relatiesverslavingskenmerken te maken hebben met de beschadigingen door mijn vader, en mijn vermijdingsverslaafde kenmerken met de beschadigingen door mijn moeder.

Ik wil ook nog even iets opmerken over de termen die Kristin Snowden gebruikt, de termen die Pia Mellody gebruikt in haar boek 'Facing Love Addiction'. In haar eerste druk gebruikt Pia Mellody de termen 'Love Addict' en 'Avoidance Addict'. Ik heb die termen in mijn Nederlandse samenvatting van dat boek vertaald met relatieverslaafd (de term van Robin Norwood) en vermijdingsverslaafd. Maar in een latere druk gebruikt Pia Mellody de term 'Love Avoidant' in plaats van 'Avoidance Addict', dus 'liefdesvermijder' in plaats van 'vermijdingsverslaafde'.

In mijn vertaling van deze lezing van Kristin Snowden gebruik ik nu ook aldoor de termen 'liefdesverslaafde' en 'liefdesvermijder', in plaats van 'relatieverslaafde' en 'vermijndingsverslaafde', maar het gaat dus om hetzelfde patroon.


Kristin Snowden, Intimacy Disorders: Love Addict Love Avoidant Toxic Relationship Cycle
(Intimiteitsaandoeningen, de toxische liefdesverslaafde-liefdesvermijder relatie cyclus)

Vandaag gaan we praten over het liefdesverslaafde-liefdesvermijder-model. Het model van Pia Mellody, dat ze beschreven heeft in deze twee boeken (ze laat de boeken zien). Het basisboek is 'Facing Codependence' (in de Nederlandse vertaling 'Grenzeloos liefhebben') en het secundaire boek dat dit model veel specifieker beschrijft, 'Facing Love Addiction' (een uitgebreide Nederlandse samenvatting van dit boek is te vinden op mijn website: https://www.norwoodgroep.nl/#_RELEVANTE_ZELF_-THERAPIE).

In feite is het liefdesverslaafde-liefdesvermijder model een toxische cyclus in de manier waarop we contact maken met andere mensen (a toxic cycle in the way we connect with other people). En ik wil het hier hebben over de familie achtergrond, het familiesysteem waar de liefdesverslaafde en de liefdesvermijder vandaan komen, en hoe ze reageren in crisissituaties en conflicten in de relatie. En iets over de oplossingen en klinische methoden om uit deze cirkel te komen.

Ik wil beginnen met te vertellen waarom we volgens mij op deze manier contact maken en relaties aangaan, waar die problemen vandaan komen. In principe zijn we neurobiologisch gezien gemaakt om ons te verbinden met andere mensen. Daar is geen twijfel over mogelijk; onze hele fysiologie is erop gebouwd om dat te versterken. Dopamine, serotonine, oxytocine komen vrij als we sex hebben, of een diepgaand intiem gesprek. Het gevoel dat we daarbij hebben zegt aldoor: blijf je verbinden met andere mensen. Met duidelijke redenen: voortplanting, veiligheid in groepen. We zijn neurobiologisch gezien gemaakt om ons te verbinden. En we ervaren we ook heel nare gevoelens als we ons buitengesloten voelen, niet verbonden voelen. We hebben dan de adrenaline, het gevoel van misselijkheid als we ons afgewezen voelen, of ruzie hebben, of als we het gevoel hebben dat we niet op een goede manier verbonden zijn met die ander.

Zoiets begint in de kindertijd. We zijn geen paarden die meteen op eigen benen kunnen staan en zelf kunnen eten zodra ze geboren worden. Wij zijn 100% afhankelijk van onze verzorgers. En om te kunnen overleven hebben we allerlei goed-gevoel-hormonen die zeggen: hou deze verzorger in je leven! We hebben eten nodig, slaap, onderdak, een veilige plek. Er zijn onderzoeken gedaan naar situaties in de eerste wereldoorlog. In Rusland was een enorme grote groep volwassen mensen gedood waardoor er veel kinderen in weeshuizen zaten, en psychologen ontdekten dat je eten, slaap en onderdak kunt bieden, maar als er geen LIEFDE wordt gegeven, gaan de kinderen alsnog dood. We hebben liefde nodig, 'je bent goed genoeg, je bent oké, we willen jou', acceptatie.

Maar het probleem is, er is nog een ander issue. Mensen zijn niet perfect, we hebben tekortkomingen, en die komen de hele tijd tot uiting, onder andere door onze eigen achtergrond (beschadigingen uit onze kindertijd).

Dus we zijn als kind 100% afhankelijk van anderen, en we hebben al die goed-gevoel-gevoelens die zeggen: 'doe wat ze willen, maak hen gelukkig, het zijn je ouders, zorg dat ze in je leven blijven, koste wat kost'. Maar…. we hebben te maken met imperfecte mensen. Mensen met tekortkomingen en beschadigingen. We worden als kind beschadigd (slachtoffer gemaakt) door fysieke en/of emotionele verwaarlozing, mishandeling, misbruik en verlating, in de steek gelaten zijn.

Dit is voor mijn cliënten moeilijk te begrijpen, daarom besteed ik er wat meer tijd aan. Veel van mijn cliënten die bij mij komen zeggen: 'ik ben niet mishandeld, ik ben niet verwaarloosd'. Verwaarlozing en mishandeling en misbruik kunnen heel duidelijk zijn, een vorm die iedereen kan herkennen als mishandeling of misbruik, maar veel van dit soort dingen gebeurt op een manier dat we het niet eens in de gaten hebben. Bijv. mijn ouders zijn gescheiden, moeder is ziek, ik word 2 uur te laat opgehaald van mijn voetbaltraining, of van school, of ze vergeten me soms. Het hoeft niet te betekenen dat ik daadwerkelijk werd verwaarloosd of mishandeld, maar waar het om gaat is: mijn focus is dat ik er alles aan moet doen om deze mensen te pleasen, en wat laten zij mij zien? dat ik niet het centrum van de wereld voor hen ben. Dan moet er dus iets mis zijn met MIJ! Er zijn dus heel duidelijke vormen van mishandeling, fysiek, dat is heel traumatisch, maar er is ook DIT, al deze subtiele boodschappen dat ik niet goed genoeg ben. 'Als ik beter was zou ik wel op tijd opgehaald worden en zouden mijn ouders mijn verjaardag niet vergeten, of meer tijd en aandacht aan mij geven enz.' En vaak heeft het niets te maken met jou, maar de boodschap die je aldoor krijgt is toch dat er iets niet goed aan je is. Of: wat zou je voelen als iemand binnenkwam die jou ongepast aanraakte? 'Ik ben machteloos, de wereld is een enge plek'. Of: liefde is voorwaardelijk. 'Als ik me zo gedraag, me zo kleed, dit zeg, dán ben ik goed genoeg'. Dus dit is hoe wij de dingen die we ervaren en horen steeds interpreteren. Alles gaat door deze filter.

En dat alles wordt versterkt door wat ik noem het 'serendipity effect' (de factoren die tegelijkertijd meespelen). En daarmee bedoel ik de omstandigheden waar je in geboren bent, waar je geboren bent geografisch gezien, welke sociale economische situatie, het hoeveelste kind je bent, je ras enz. Het ene is dus gerelateerd aan het eerder genoemde familiesysteem, en dat wordt versterkt door die externe factoren. Het voorbeeld dat ik altijd geef is: als homoseksuele man geboren worden in de Bible belt (streng gelovig gebied in USA/Canada) 40 jaar geleden is anders dan in LA nu. En dan kon hij geboren zijn in een ideaal gezin, maar de omgeving heeft dan een zware impact. Dus de omgeving kan ook een beschadigend effect hebben.

En wij houden niet van het gevoel niet goed genoeg te zijn, en dat liefde voorwaardelijk is, dat we machteloos zijn, en dat de wereld een enge plek is. Dat zijn nare gevoelens. Dus zoeken we naar een ontsnapping. En dat kan van ALLES zijn. Bijv. ik voel me niet goed genoeg en ik ga naar een feestje van de middelbare school en ik ontdek: als ik alcohol drink ben ik veel leuker, cooler. Ik heb dat sociale smeermiddel nodig zodat ik me oké kan voelen. Of: ik voel me rot, maar als ik nieuwe schoenen koop, of een leuke jurk, dan voel ik me goed, dus begin ik te shoppen. Of: ik voel me niet goed in mezelf, maar als ik een stuk chocoladecake eet krijg ik een portie dopamine binnen en daardoor voel ik me beter. En ga er daarom mee door. Dus in principe zoeken we naar die externe bronnen om een behoefte te vervullen die we niet kunnen vervullen in onszelf, door die ideeën in ons die ik eerst besproken heb, het gevoel 'ik ben niet goed genoeg', 'ik ben machteloos', 'de wereld is een enge plaats'.

Ik wil nu dat je kijkt wat JIJ hebt gedaan in het zoeken naar externe bronnen om een leegte te vullen die je in jezelf niet kon vullen. Dit is waar gewoonlijk verslaving begint. Het kan gokken zijn, 'ik krijg zo'n goed gevoel als ik iets win'. Of: 'ik voel me alleen maar goed als ik in een relatie ben en er een man is die tegen me zegt dat hij van me houdt'. Dat is waar ik het zo over ga hebben bij 'love addiction' (liefdesverslaving, relatieverslaving).

In principe is het dus zo dat we onze basisbehoeften steeds proberen te vervullen met externe dingen. In plaats van beseffen dat we goed genoeg zijn in onszelf. Of zelfs weten dat we behoeften hébben.

We kunnen 3 verschillende 'theorieën' ontwikkelen in het leven:
1) Iedere keer dat ik aan een ander vroeg een behoefte van mij te vervullen gebeurde dat niet > gevolg: ik heb geen behoeften, ik ben sterk (dit zijn vaak mannen).
2) Iedere keer dat ik aan een ander vroeg een behoefte van mij te vervullen schoten zij te kort > gevolg: weet je wat, ik ga de behoeften van anderen vervullen, ik heb geen behoeften, mijn behoeften doen er niet toe (dit zijn vaak vrouwen).
3) Het geloof: ik kan niemand vertrouwen om mijn behoeften te vervullen, want ik heb het geprobeerd en het werkte niet. Want al die dingen die ik hierboven besproken heb gebeuren.

Waar het om gaat is dus: we zijn neurobiologisch gezien gemaakt om ons te verbinden met andere mensen, maar… alles wat ik hierboven besproken heb gebeurt, als we proberen ons te verbinden met andere mensen. En dat is waarom het gaat gebeuren op een heel toxische manier. En het uiteindelijke gevolg daarvan is een heel zieke verstoorde intimiteit. En daar gaan we het over hebben bij de liefdesverslaafde-liefdesvermijder-cyclus.
12:40

INTIMITEIT
Intimacy = into me you see (= jij kijkt bij mij naar binnen en ziet MIJ).

Dat betekent niet: je krijgt maar een deel van mij te zien, dat deel dat ik graag laat zien, want ik ben onzeker en ik wil dat je deze versie van mij ziet. Echte intimiteit, met familieleden, ouders, vrienden, collega's, of je partners, horen je ziel te kunnen voelen en intiem te kunnen zijn. Dat betekent, en ik gebruik altijd deze metafoor, dat betekent dat je in mijn walk in closet (mijn kledingkast) mag komen. Mijn kledingkast is niet perfect of geordend op kleur, het is rommelig, er liggen vuile kleren op de vloer. Ik laat je niet mijn mooie zondagse schoenen zien, je krijgt alle troep te zien. En toch accepteer je me.

Dit, 'jij kijkt bij mij naar binnen', maakt ons doodsbang. Omdat we al die dingen bij ons van binnen hebben uit ons verleden.
We hebben dus grote problemen met kwetsbaar zijn, ons kwetsbaar opstellen waardoor we volledig gezien kunnen worden. En waardoor we volledig geaccepteerd zouden kunnen worden. Meestal accepteren we onszelf niet.
Dus wat ze doen is: gecontroleerde intimiteit. Dat betekent: we controleren heel precies wat we van onszelf aan anderen laten zien. Het mooiste voorbeeld is Facebook. Waarom? Daar laten we precies van onszelf zien wat we willen laten zien, hoe we dat willen laten zien, en wanneer we dat willen laten zien. Kijk! ik heb 500 vrienden! Ik laat je zien wat we gisteren gegeten hebben. Maar ik laat je niet zien hoe mijn man en ik gisteren ruzie hebben gemaakt. Dat ik huwelijksproblemen heb, of dat ik problemen heb met mijn kinderen. Het is een gecontroleerde manier van contact maken met andere mensen. De meest geliefde manier van contact maken op het moment is, sms-en of appen, want 'ik wil niet horen met wat voor toon je tegen me praat, ik wil niet weten hoe je dag was, ik wil alleen dat je me vanavond om 6 uur ophaalt'. Of: 'Ik wil alleen een afspraak maken om samen uit eten te gaan volgende week'.

Dus dat is wat gaande is. En het andere wat gaande is - en dit is een groot woord - dat is: Love Addiction, liefdesverslaving. Veel mensen worden erdoor afgeschrikt. Wat ik duidelijk wil maken met dit model is dat deze twee mensen elkaar vinden en gaan opereren vanuit hun eigen wonden en samen een 'toxic cycle' creëren (een ziek en destructief samenspel).
De meest extreme vormen hiervan zijn bijvoorbeeld twee verslaafden, misschien een sexverslaafde en een alcoholist, die ruzies uitvechten op een fysieke manier, op en zieke manier chronisch vreemdgaan, echt extreme toxiciteit.

Aan de andere kant van het spectrum kan het zijn: twee mensen die een relatief gelukkig huwelijk hebben totdat er zich wat crisis voordoet en daardoor de issues uit het verleden naar boven worden gebracht, en de een gaat vreemd, en de ander gaat een of ander middel gebruiken, of eten, als verlichting van de gevoelens, en dan zijn er grote huwelijksproblemen.

Dus er zijn twee uitersten, en alles ertussenin.

Het liefdesverslaafde-liefdesvermijder-model.

Volgens Pia Mellody zijn er 3 manieren van gehechtheid:
1) Als je geboren wordt ben je gemaakt om je heel te voelen, en goed genoeg. Dus je ouders horen van je te houden maar tegelijk te zeggen: 'ga je eigen leven leiden. Ik hou van je en ik wil je, maar ga de wereld in, wees wie je bent, ik ben hier en hou van je, en als je er een rotzooitje van maakt, wat we allemaal wel eens doen, dan ben ik hier en help je door dat proces heen'. Dat is een gezonde vorm van gehechtheid.

2) Dat wat het patroon van de liefdesvermijder creëert. In mijn praktijk zie ik veel verslaafden, en die zijn ook vaak opgevoed door verslaafden. Hun ouders hadden een ongelukkig huwelijk, hun behoeften werden niet vervuld, ze weten ook niet hoe ze hun behoeften vervuld kunnen krijgen, maar ze krijgen die onvoorwaardelijke liefde wel van hun kind. Dus ze kunnen hun behoeften niet vervuld krijgen door hun partner, om wat voor redenen dan ook, hij/zij werkt te hard, heeft het te druk, is ziek, verslaafd, weet niet hoe hij/zij liefde moet geven of laten zien, maar wat het ook is, ze vervullen elkaars behoeften niet. En wat doen de ouders dan? meestal is dat de moeder. Die gaat te veel verstrengeld raken met het kind. En dan is het niet meer: 'ga de wereld in en wees wie je bent', maar: 'blijf hier! ik heb je nodig!' 'Blijf hier om MIJN behoeften te vervullen'.

De meest extreme vormen worden beschreven in het boek van Kenneth Adams
'Silently Seduced: When Parents Make Their Children Partners' (ongemerkt verleid - wanneer ouders hun kind tot hun partner maken). Hij gebruikt heftige woorden, zoals 'covert incest', verborgen incest. Maar het gaat om wanneer een ouder je tot zijn/haar partner maakt.

Dus deze twee dingen gebeuren. Eerst worden we gedwongen te doen wat we doen als kind, we zijn biologisch gezien zo gemaakt dat we onze ouders willen behagen. Dus: ik word gedwongen om voor jou te zorgen en heb je nodig in mijn leven, maar er is een ander deel in mij dat de wereld wil zien en zijn wie ik ben. Dus wat voel ik? Ik voel me verstikt en gevangen. Dus de liefdesvermijder heeft een angst en afkeer van intimiteit. En een diep verborgen angst voor verlating. Dus dan wordt het: 'ik moet in een relatie zijn met iemand, want daar ben ik goed in, dat was ik gedwongen te doen, maar kom niet te dicht bij me want ik wil niet dat je me zo nodig hebt! Omdat ik deze wonden heb van teveel nodig zijn geweest als kind. Ik wilde gewoon uitgaan en met mijn vrienden buiten spelen, ik wilde niet voor mijn moeder hoeven zorgen. Ik wil die druk niet voelen van haar iedere avond te moeten bellen'. Dus er was die verstrengeling die die angst voor intimiteit creëert. Zo'n situatie die een heel moeilijk dilemma creëert ('catch 22').

3) Daartegenover is er de liefdesverslaafde (relatieverslaafde). Daarbij is er vaak zo'n situatie van een dochter met een vader die emotioneel onbereikbaar is. Dat kan zijn doordat hij letterlijk afwezig is door scheiding, of door buitenechtelijke relaties, of door zijn werk, of door een verslaving, in elk geval heeft zij het gevoel in de steek gelaten en afgewezen te zijn.
Dus zij is constant bezig vanuit het gevoel: 'laat iemand me alsjeblieft weten en voelen dat ik goed genoeg ben. Wees in mijn leven, blijf in mijn leven, en stop met me in de steek te laten. Want de enige manier om mij goed genoeg te voelen is als ik die aandacht krijg'.
En sommige van deze meisjes ontdekken in hun tiener leeftijd dat ze goed zijn in verleiden en manipuleren, om die aandacht te krijgen (of jongens die dat bij meisjes doen). Dus ze denkt: 'hé, ik kan ervoor zorgen dat die jongen zich met mij bezig houdt, en het geeft zo'n goed gevoel om hem om me heen te hebben en dat hij me wil bellen, en ik voel me echt bevestigd en gesterkt door deze behoeftige mannen die mij zo nodig hebben. En ik voel me vrij en heerlijk'.

Dus liefdesverslaafden (relatieverslaafden) moeten altijd in een relatie zijn, want wie en wat zijn zij zonder de relatie? Ze opereren dus constant vanuit angst voor verlating en afwijzing. Dat is hoe ze de realiteit steeds ervaren en ermee omgaan.
22:00

Nu wil ik jullie de cyclus van de liefdesverslaafde-liefdesvermijder laten zien. Ze laat de tekeningen zien die in het boek staan. Dit is de cyclus die zich afspeelt tussen de liefdesverslaafde en de liefdesvermijder. Ik zal wat voorbeelden geven. Waar het om gaat is: ze vinden elkaar. Dat is het mooie wat Pia Mellody heeft ontdekt toen ze werkte in het behandelcentrum voor verslaafden. Ze bleef steeds dit soort stellen tegenkomen die verstrikt zaten in deze toxische cyclus. Hun gedrag was zo voorspelbaar. Ze identificeerde eerst een van de twee, dat was meestal de liefdesvermijder; en dan de andere die handelt vanuit angst voor verlating en afwijzing, wat de liefdesverslaafde is. En die twee vonden elkaar en dat werd explosief.

En dit is wat Pia Mellody heeft beschreven. Dit is wat er gebeurt. Ze ontmoeten elkaar en het is ongelooflijk fantastisch en fijn. Waarom? Omdat, weet je nog? de liefdesvermijder heeft zijn doel gevonden in het leven. Zijn behoeftige partner die het nodig heeft steeds bevestigd te worden, hoe geweldig ze is, en dat hij haar nooit zal verlaten. Omdat het zo goed voor hem voelde om zorg te hebben voor zijn moeder (of vader). En daarom is hij high, want hij heeft zijn behoeftige partner. En die behoeftige partner zegt: 'O goddank! Ik heb eindelijk mijn verlossing gevonden! Ik heb eindelijk mijn redder gevonden die me vertelt dat ik oké ben, en die me heel maakt, en al die geweldige dingen tegen me zegt, dat hij me nooit in de steek zal laten, dat hij zich nooit zo geweldig heeft gevoeld enz.', een heleboel dopamine wordt er dan gevoeld. Soms kan dat jaren doorgaan. Soms duurt het een aantal maanden.

Wat er gebeurt is dat de liefdesverslaafde haar klauwen in haar partner begint te zetten. En wat triggert dat bij de liefdesvermijder? Dat gevoel van teveel nodig zijn, het gevoel verstikt te worden. Het triggert zijn kindertijd wond. Dat gevoel van: 'Heb me nodig, maar heb me niet zoveel nodig!' Het gevoel van: 'Ik wil wel voor je zorgen, maar ik wil hier ook weg en spelen met mijn vrienden. Ik wil zijn wie ik zelf ben'. Want vergeet niet, een gezonde relatie is een relatie met interdependentie.

Dit legt ze verder uit en ze tekent daarbij op het bord. Er zijn verschillende manieren van een relatie hebben, de codependentie manier en de interdependentie manier.
1) Voor de codependentie manier tekent ze twee cirkels die elkaar voor een deel overlappen. De cirkels zijn de partners A en B en het overlappende deel is de relatie. Hun identiteit, hun waarden, wat ze met hun passies willen, hun vriendenkring, dat bestaat allemaal niet zonder die andere persoon. En als er problemen komen in de relatie - wat altijd gebeurt omdat we menselijk zijn en tekortkomingen hebben - dan triggert dat intense angst en bezorgdheid.
De liefdesverslaafde en de liefdesvermijder zijn zo met elkaar verweven, en hun identiteit is zo verbonden met die ander, dat ze zichzelf verliezen als ze de relatie verliezen. En door die angst om de relatie te verliezen gaan ze naar elkaar uithalen en een soort overlevingsstrijd aan, en dan wordt het echt heel naar.
2) Bij de interdependentie manier tekent ze twee losse cirkels, de partners A en B, met een ruimte ertussen, en in die tussenruimte een kleinere cirkel, die de relatie voorstelt en die de beide cirkels A en B aan weerszijden raakt.
In een gezonde interdependentie relatie is het: 'Ik heb mijn eigen waarden, mijn eigen doelen, mijn eigen vrienden, mijn eigen passies, en dat heeft mijn partner ook, en wij beiden voeden en verzorgen dat levende ding dat onze relatie is, vanuit ons eigen zijn. Als we de relatie verliezen doet dat pijn, want we hebben in de relatie geïnvesteerd en veel gedaan om de relatie op te bouwen, dus het is verdrietig, maar we hebben niet het gevoel dat we onszelf verliezen. We hebben onze relatie verloren, maar niet onszelf'.

Dus wat er feitelijk gebeurt is dat de liefdesvermijder zich verstikt voelt omdat hij teveel nodig is. Wat hij zo graag wilde en wat eindelijk aan het gebeuren is - er is iemand die hem nodig heeft - triggert zijn gevoel van verstikking, 'ga weg! hou op met vitten en me zo nodig hebben!' En dat is meestal wat er gebeurt als hij intensiteit buiten de relatie gaat zoeken, als hij het niet meer in deze relatie zoekt, en misschien intieme contacten aangaat buiten de relatie, zijn secretaresse, en hij gaat misschien middelen gebruiken, alcohol, drugs, snelle auto's kopen, te veel werken enz.
De liefdesverslaafde voelt dat hij zich terugtrekt, afstand neemt, en slaat haar klauwen in hem: 'Nee! je zou me niet in de steek laten! Hoe kun je dit doen?!' En dan zitten ze allebei in de overlevingsmodus (survival mode). Het zijn op dat moment geen mensen met gewoon gezond verstand, het zijn mensen in de overlevingsmodus. Want het gaat dan niet over het verliezen van hun relatie, het gaat over het verliezen van hun hele identiteit. En ze komen dan in een extreem giftige cyclus terecht, waarin zij haar klauwen nog meer in hem slaat en hij zich nog meer terugtrekt, en elkaar daarin versterken, en er ontstaat chaos en de relatie raakt veel erger ontwricht dan er zou gebeuren in een interdependentie relatie.
Ze trekken zich terug, weg van elkaar, tot ze wat tot rust zijn gekomen, en worden dan weer naar elkaar toe getrokken, om vervolgens de cyclus te herhalen, en daarna de 3e en de 4e keer enz. Ze blijven de toxische cyclus herhalen. 'Laat me voelen dat ik goed genoeg ben', 'O fantastisch je hebt me nodig! Maar stop met me te verstikken!', 'Nee, ik heb je nodig! ik heb je nodig!' En dit in al zijn variaties.

De meest extreme voorbeelden zijn met sexverslaving en alcohol- en/of drugsverslaving, waarbij hij verschillende affaires heeft en zij vermoedens heeft daarover, ze weet niet hoe het precies zit, veel gedoe daarover (daar heb ik een blog over) en ze komen iedere keer weer terug bij elkaar, 'Ik ben in herstel, alles gaat goed nu, ja ik heb behoeften, ik moet assertiever zijn voor mijn eigen behoeften, meer bezig zijn met mijn eigen leven', en dan gebeurt het opnieuw. En dan komen ze weer terug bij elkaar enz.

Een minder duidelijk voorbeeld is, twee partners, aan de oppervlakte lijkt de relatie oké, maar dan gebeurt er iets, er is een sterfgeval in de familie, of er komen meer kinderen wat moeilijk te hanteren is, en de liefdesverslaafde zoekt naar bevestiging, het gevoel dat ze goed genoeg is, want ze voelt zich niet goed genoeg, want ze voelt zich verdrietig door het sterfgeval in de familie, en er zijn veel kinderen, en ze krijgt niet genoeg erkenning die zij nodig heeft, ze heeft geen werk meer. En de liefdesvermijder zegt: 'Je vervult mijn behoeften niet meer, je vertelt mij niet meer hoe geweldig ik ben, ik ga het ergens anders zoeken', en gaat dan een affaire aan met iemand anders buiten de relatie. En dan weet de liefdesverslaafde dat het werkelijk gebeurt en flipt, en zegt: 'Ik zal alles doen, laten we dit huwelijk redden, please please please!' en dan explosie.

En als ze niet naar de kern gaan van hun kindertijd wonden, het feit dat ze constant beslissingen nemen en keuzes maken vanuit angst voor intimiteit en/of angst voor verlating en afwijzing, blijft de cyclus voortgaan.

Dus wat ik zou willen doen voor de liefdesverslaafden. Nee, ik wil beginnen met de liefdesvermijders. Door hun achtergrond zijn ze doodsbang om waarachtige intimiteit te hebben. Ze houden mensen altijd op afstand. Want anderen in hun leven laten voelt voor hen als opgeslokt en verstikt raken door de ander. Dus het is A. heel belangrijk om hen dat te helpen begrijpen, en B. om gezonde grenzen te ontwikkelen. 'Ik kan van je houden, maar ik bepaal niet wie jij bent' ('I can love you, but I don't define you'). 'En ik heb volledig het recht om uit te gaan en een eigen leven te hebben en de dingen te doen die ik nodig heb om mijn ziel te vervullen, binnen de grenzen van onze monogame relatie', als dat is waar jullie voor gekozen hebben. Want intiem met iemand zijn betekent niet dat je verstikt en overweldigd wordt en te veel nodig bent. En het is natuurlijk een heel proces om dat te veranderen.
33:15

En nu de liefdesverslaafde (relatieverslaafde). Zij opereren alleen vanuit een relatie, 'alleen een andere persoon kan mijn waarden bepalen, bepalen dat ik goed genoeg ben, dat ik het waard ben enz.'. Ze opereren constant vanuit een gevoel van niet goed genoeg zijn. En wat dit betreft adviseer ik alles van Brené Brown, die stelt dat angst en schaamte ons weerhouden van gezonde relaties en ervoor zorgen dat we grote problemen hebben met leven en liefhebben. Want als we gaan beseffen dat wij zelf degenen zijn die ons leven bepalen, en als we een hogere macht hebben, dat het de hogere macht is die bepaalt dat we, ondanks dat we imperfect zijn, waardevolle menselijke wezens zijn, en een waarachtig intiem kwetsbaar liefdevol contact waard zijn. En geen enkele relatie kan ons dat vertellen, geen loonstrookje kan ons dat vertellen, geen kledingmaat kan ons dat vertellen. Als we dat gaan beseffen verliezen we onze liefdesverslavingsneigingen. En als we dan een relatie hebben met iemand die zegt 'ik wil stoppen met de relatie' dan komen we niet in een crisis terecht. 'Het doet pijn, maar ik snap het, en ik heb ook mijn eigen leven dat ik nog steeds heb, en je bepaalt niet mijn waarde als mens en wie ik ben. Dus het is oké, ga doen wat je wilt doen'.

En de andere kant, als zorgen voor iemand en het nodig hebben dat je nodig bent als liefdesvermijder, als dat niet meer bepaalt wie je bent en je waardensysteem bepaalt, en er is iemand die te behoeftig is en die je grenzen niet respecteert, dan ben je in staat om te zeggen 'sorry, je respecteert mijn grenzen niet, ik heb het niet meer nodig om nodig te zijn'.

Dus, of we kunnen naast elkaar bestaan op een gezonde manier, of we kunnen dat niet.

Tot slot. Is er iemand die vragen heeft?
Vraag: Wat gebeurt er als een van de twee, bijv. de liefdesvermijder, begint te veranderen zoals jij adviseert, en wat meer afstand neemt, hoe reageert de liefdesverslaafde daar dan op? En hoe kunnen ze daar doorheen komen?
Antwoord: De liefdesverslaafde zal reageren vanuit angst. En, ik ben blij dat je dit vraagt, want liefdesverslaafden zijn meesters in het manipuleren. Zoals liefdesvermijders meesters zijn in het verleiden, want dat hebben ze zo geleerd in de ongezonde verstrengeling met hun moeder/vader. Dus in het voorbeeld van de partner die een affaire begint en de liefdesverslaafde die haar klauwen in hem slaat, zij zal zeggen 'Ik zal alles doen om je terug te krijgen. Ik wil dit huwelijk koste wat kost redden'. Dat is echte manipulatie, want dat is niet waar. Niemand zou een relatie moeten redden tegen iedere prijs. Het zou moeten zijn: 'Je kunt terugkomen in onze relatie als je A. monogaam wilt zijn met mij, en B. je wilt de schade die je mij hebt gedaan goedmaken, en C. als we een wederzijdse respectvolle uitwisseling kunnen creëren.
Dus wat er gebeurt is, liefdesverslaafden opereren vanuit angst. Ze manipuleren de situatie door dingen te zeggen die ervoor moeten zorgen dat hij blijft.
Als je geen controle hebt en je bent bezig dat ene te verliezen dat bepaalt wie jij bent, dan is manipulatie je manier om er controle over te krijgen. Dus: 'Ik zal je alles laten zien wat ik moet laten zien, om controle te kunnen behouden. Want ik ben zo bang'.
Het lijkt alsof ze in een tredmolen lopen en hun hele ziel en zaligheid en alles van zichzelf geven, en zijn ondertussen heel wrokkig en passief-agressief. Omdat hun behoeften nog steeds niet vervuld worden. Omdat ze niet eens weten wat hun behoeften zijn.
Vraag: Kunnen twee liefdesverslaafden of twee liefdesvermijders een relatie hebben?
Antwoord: Ja. Maar het werkt niet zo magisch als de combinatie van liefdesverslaafde en liefdesvermijder. En het is goed dat je het vraagt, want in de periode van tien, twintig, dertig jaar huwelijk, kunnen die rollen ook veranderen. Of, afhankelijk van wie je tegenkomt kan de ene of andere rol bij je getriggerd worden. Bijv. iemand die een ouder had die haar in de steek liet en de andere ouder was te claimend, afhankelijk van wie zij tegenkomt zal die de liefdesverslaafde-neigingen of de liefdesvermijder-neigingen in haar naar boven halen. Dus afhankelijk van hoe behoeftig die ander is, of hoe afstandnemend 'want je verstikt me'.


Er is een uitgebreide Nederlandse samenvatting van het boek 'Facing Love Addiction' van Pia Mellody te vinden op mijn website bij 'Relevante zelf-therapie methoden':
https://www.norwoodgroep.nl/#_RELEVANTE_ZELF_-THERAPIE

En er is een Nederlandse vertaling van het boek 'Facing Codependence', het andere boek waar Kristin Snowden het in haar lezing over heeft. Dit boek heet in de Nederlandse vertaling 'Grenzeloos liefhebben':
viewtopic.php?f=2&t=1185

Plaats reactie