Het boek gebruikt een oude bron voor zelfinzicht: sprookjes. Vroeger was ik er verzot op. Uit dit boek leerde ik dat mijn vroegere lievelingssprookje, de drie veren, erg veel zei over mijn onbewuste toestand als kind en volwassene. Sprookjes zijn namelijk op verschillende niveaus, voor verschillende levensfasen nuttig. Het sprookje van de drie veren (Grimm) gaat over de waardeloosheid van het zoeken naar vervulling elders, versus het verkrijgen van het 'koningsschap' door innerlijk te zoeken. Lievelingssprookjes van ouders of grootouders blijken vaak haarfijn de onbewuste familieproblematiek aan te stippen ...
Naast Belle en het Beest gaan de meeste sprookjes over het gezond worden door het krijgen van zelfinzicht - Norwoodproblemen alom sinds mensenheugenis.
Zo blijken bijvoorbeeld Roodkapje in de buik van de wolf en Sneeuwwitje die slaapt ook over het krijgen van inzicht in deze problemen te gaan. Voor de buitenwereld lijk je afwezig en passief (slapend, versteend, opgegeten), maar in feite is het een enorm actief proces van inkeer. Sneeuwwitje heeft van de verboden appel (liefde*) gegeten, ze valt in slaap. Ze moet de mannelijke eigenschappen in zichzelf ontwikkelen die ze eerder in een man zocht. Als ze inzicht heeft gevonden kust haar 'innerlijke prins op het witte paard' haar wakker. En een geheeld iemand leeft natuurlijk altijd nog lang en gelukkig ... Ook Roodkapje wijkt ondanks goede raad van het pad af, ze is niet bang maar ze kan de wolf nog niet aan. Haar innerlijke 'goede' jager redt haar. Haar innerlijke wolf komt gelukkig aan een erg akelig einde.
Ook mannen worden wel langdurig en zeer pijnlijk het bos in gestuurd.
Bruno Bettelheim waarschuwt voor het veranderen van sprookjes. Hollywoodfilms en musicals wijken meestal af van het origineel, waardoor de subtiele boodschap voor het onbewuste vrijwel altijd helemaal verloren gaat.
Het is wel een oud boek (1976), soms ook vrij moeilijk. Hij leunt ook nog op Freud. Maar zijn duiding van sprookjes had ik echt niet zelf kunnen verzinnen. Ik had geen idee over de wijsheid die achter sprookjes schuilging. Hij waarschuwt ook een kind het sprookje nooit uit te leggen, dat zou erg slecht zijn (hij was kinderpsycholoog en werkte voornamelijk met autistische kinderen).
Bruno Bettelheim noemt wel de verschillende niveaus in sprookjes om ze daarna door elkaar te halen. Met de huidige kennis van psychologie en sociologie zou, denk ik, nog meer uit het onderwerp te halen zijn. Kent iemand misschien een recentere bron?
* Het Oudgrieks (ook van de bijbel) kent 2 woorden voor liefde. Agape is liefde in de gezonde vorm. Eros staat min of meer voor Norwoodliefde, van deze appel at Sneeuwwitje. Deze appel heette ook wel twistappel. Door deze appel begon de Trojaanse oorlog en door een dergelijke appel werden naar men zegt Adam en Eva uit het paradijs verdreven. Duizenden jaren geleden besefte men heel goed hoe verderfelijk het syndroom van Norwood was!