Ik snap een ding niet in deze relatie... help

Over dit Twaalf Stappen forum en De Twaalf Stappen in het algemeen.
Plaats reactie
Bericht
Auteur
akita
Berichten: 5
Lid geworden op: di sep 17, 2013 12:43 pm
Locatie: noord holland

Ik snap een ding niet in deze relatie... help

#1 Bericht door akita » di sep 17, 2013 12:59 pm

Lieve mensen,

Ik heb een vriend die juist erg verzorgend is en zich juist emotioneel wilt binden ...maar als ik ook maar even me aandacht aan iets of iemand anders geef word hij echt link op alle vlakken.
Hij wordt gemeen, woest, driftig en gaat zelfs met spullen gooien. Hij wordt zo onredelijk dat ik echt nergens meer de ruimte krijg voor mijn eigen mening.
Wat maakt het nu dat ik me aangetrokken voel tot deze man maar dat hij me ook zo benauwend is voor me.
Ik begin zelfs paniek aanvallen te krijgen als hij verbaal zo naar me uithaalt me hele lichaam die zegt dat ik weg moet vluchten....

Ik ben aan de ene kant doods bang voor zijn agressieve vorm van omgang maar tegelijk kan ik hem niet loslaten voor het deel waar ik zo van hou.

Mijn hele omgeving inclusief me dochter wil niet meer in contact komen met hem.

Ik zit al in een groep nu dus ben druk bezig met mezelf en met Nordwood en de jassen techniek dus zit zeker niet stil.

Wat is mijn connectie met deze liefde?
Hij wil niks liever dan zich aan me binden en alles voor me doen~~

Anna
Site Admin
Berichten: 18421
Lid geworden op: vr nov 05, 2004 10:09 pm

Re: Ik snap een ding niet in deze relatie... help

#2 Bericht door Anna » di sep 17, 2013 1:47 pm

akita schreef:Wat is mijn connectie met deze liefde?
Kijk wat jij voelt bij dat gewelddadige gedrag van hem (het beste is die gevoelens voor jezelf op te schrijven), en kijk dan of je die gevoelens eerder in je leven hebt gevoeld. Ook of je ze kent van toen je klein was. Als je die gevoelens herkent van toen in dat gezin waarin je bent opgegroeid (dus niet zijn gedrag, maar jouw gevoelens daarbij), dan heb je de sleutel van waarom je deze gewelddadige bezitterige man hebt aangetrokken. Het is een wegwijzer naar dat trauma dat bij jou van binnen om aandacht en uitwerking vraagt.
Groeten, Anna

akita
Berichten: 5
Lid geworden op: di sep 17, 2013 12:43 pm
Locatie: noord holland

#3 Bericht door akita » di sep 17, 2013 2:16 pm

Ohh maar dat is wel herkenbaar, dit is me jeugd met me vader.

En die link snap ik wel, maar wat ik steeds in het boek tegen kwam was dat het vaak emotionele afstandelijke en onbereikbare mannen zijn en dat ik daarom niet goed meer begreep.

Dit waren me vorige partners allemaal wel ergens aan verslaaft dus dat paste precies in het plaatje. Daar voelde ik me zwerven op een kale akker.

Al heb ik me in deze relatie echt over al me tekenen en voorgevoelens moeten heen zetten ik wist steeds dat er niks klopte en alles bleek ook waar te zijn en dan toch steeds tegen jezelf zeggen.... hij bedoeld het niet zo en allemaal van dat soort excuses...
Ik zie zeker dat dit me schade toebrengt en ook me dochter, maar wat ik wel begrijp is dat nu ik flink aan de slag ben met het werkboek en me groep dat ook zijn houding naar mij toe ook begint te veranderen.

Ik voel nog enorm veel voor hem maar dat kan ook een gevoel zijn van stress en hectiek dat moet ik nu uitzoeken en flink door lezen en flink studeren en voelen per situatie wat het met me doet.

Vraag me wel een ding af, hoeveel mensen ga ik in me omgeving kwijt raken nu ik gezonde mensen steeds meer aantrekkelijk vind ook vriendinnen.... dat vind ik ook doodeng.

Anna
Site Admin
Berichten: 18421
Lid geworden op: vr nov 05, 2004 10:09 pm

#4 Bericht door Anna » wo sep 18, 2013 4:13 pm

Wat jij beschrijft is niet een zorgzaam iemand. Iemand die zorgzaam is wordt niet kwaad als je je aandacht aan iemand anders geeft. En dan is het 'verzorgende' van hem niet een oprecht iets wat voortkomt uit liefde, maar iets wat voortkomt uit angst en beschadiging. Dan is het een dwangmatig iets. Het zou 'codependentie' kunnen zijn. Een kenmerk van codependentie is dat je dwangmatig voor iemand gaat zorgen om de minderwaardigheidsgevoelens van binnen te onderdrukken en te compenseren. En ook om controle te proberen te hebben over de ander. Het is ook een vorm van verslaving. Er zijn ook groepen met een 12 stappen programma voor codependents, net als die er zijn voor andere verslavingen (en voor ons Norwood-vrouwen).
akita schreef:En die link snap ik wel, maar wat ik steeds in het boek tegen kwam was dat het vaak emotionele afstandelijke en onbereikbare mannen zijn en dat ik daarom niet goed meer begreep.
Emotioneel onbereikbare mannen kunnen ook heel verzorgend zijn, als dwangmatig patroon vanuit angst. Het heeft dan weinig met liefde te maken. Maar ik kan begrijpen dat dat voor ons Norwood-vrouwen misleidend kan zijn, want velen van ons weten niet eens wat liefde is, hoe dat eruitziet en voelt. We hebben misleidende vormen van 'liefde' gezien toen we opgroeiden, die niet echt liefde waren.
akita schreef:Al heb ik me in deze relatie echt over al me tekenen en voorgevoelens moeten heen zetten ik wist steeds dat er niks klopte en alles bleek ook waar te zijn en dan toch steeds tegen jezelf zeggen.... hij bedoeld het niet zo en allemaal van dat soort excuses…
Dat is wat Robin Norwood ook in haar boek beschrijft. "We hebben te zeer lief als we zijn zwaarmoedige buien, zijn slechte humeur, zijn onverschilligheid of denigrerende en ontmoedigende opmerkingen maar door de vingers zien en deze toeschrijven aan zijn ongelukkige jeugd en we hem proberen te therapeutiseren."
We voelen ons aangetrokken tot problematische relaties en tegelijk zijn we niet in staat de werkelijke aard van onze relaties onder ogen te zien en te zien wat voor iemand onze partner werkelijk is. Ontkenning is een onbewust proces dat zich automatisch en ongevraagd voltrekt. Het begint al op het moment dat we verliefd worden op de man die ons zo'n bijzonder en vertrouwd gevoel geeft. Onze droom van hoe de relatie zou kunnen zijn en onze pogingen dat te bereiken vervormen onze kijk op de situatie zoals die werkelijk is. Elke teleurstelling, elke mislukking en elk verraad in de relatie proberen we óf te negeren óf weg te redeneren: 'Het is niet zo erg' , 'Je begrijpt niet hoe hij werkelijk is', 'Hij bedoelt het niet zo', 'Hij kan er niets aan doen'.
akita schreef:Ik zie zeker dat dit me schade toebrengt en ook me dochter, maar wat ik wel begrijp is dat nu ik flink aan de slag ben met het werkboek en me groep dat ook zijn houding naar mij toe ook begint te veranderen.
Ik heb het gevoel dat hier iets van hoop uit spreekt dat als jij aan jezelf gaat werken, hij ook zal veranderen. Ik weet niet of dat zo is, maar daar zou ik op letten, want ook dat is een kenmerk van relatieverslaving. Het idee dat je hem kunt veranderen, met wat dan ook.
akita schreef:Ik voel nog enorm veel voor hem maar dat kan ook een gevoel zijn van stress en hectiek dat moet ik nu uitzoeken en flink door lezen en flink studeren en voelen per situatie wat het met me doet.
Citaat uit 'Als hij maar gelukkig is', hoofdstuk 5 'Zullen we dansen?' bij het verhaal van Suzannah.

"Waarom is het zo moeilijk met deze relaties te stoppen als ze eenmaal begonnen zijn, om dag met je handje te zeggen tegen de partner die je alle pijnlijke stappen van deze destructieve dans mee laat dansen? Een vuistregel is: Hoe moeilijker het voor je is, een voor jou ongezonde relatie te beëindigen, des te meer bevat die relatie elementen van de strijd uit je jeugd. Als je te zeer liefhebt is dat omdat je probeert oude angsten, kwaadheid, frustratie en pijn uit je jeugd de baas te worden, en hiermee ophouden staat gelijk aan het opgeven van een prachtige kans om wat soelaas te vinden en om het kwaad dat je aangedaan is recht te zetten.
Hoewel dit onbewuste psychologische funderingen zijn die verklaren waarom je ondanks alle pijn zo'n sterke behoefte hebt om bij hem te zijn, doen ze de intensiteit van je bewuste ervaringen weinig recht.
De emotionele belasting die dit soort relatie, als deze eenmaal begonnen is, voor de betrokken vrouw met zich meebrengt kan moeilijk overschat worden. Wanneer zij probeert het contact met de man van wie ze te zeer houdt te verbreken, dan heeft ze een gevoel alsof er een pijn van duizenden volt door haar zenuwen raast en haar open wonden teistert. De oude leegte komt weer naar boven en trekt haar als in een draaikolk naar de plek waar de uit haar jeugd overgehouden angst om alleen te zijn nog steeds leeft, en ze is er zeker van dat ze in de pijn ten onder zal gaan."
akita schreef:Vraag me wel een ding af, hoeveel mensen ga ik in me omgeving kwijt raken nu ik gezonde mensen steeds meer aantrekkelijk vind ook vriendinnen.... dat vind ik ook doodeng.
Ik kan me die angst heel goed voorstellen. En dat kan zeker gebeuren. Als jij gezonder wordt ga je je minder prettig voelen bij mensen die zelf nog op een ongezonde manier met jou omgaan. Maar je bent ook beter in staat om op een gezonde manier je grenzen aan te geven en over je gevoelens en behoeften met anderen te communiceren. En je gaat je prettiger voelen bij mensen die op een gezonde en respectvolle manier met jou omgaan. Dat is vooruitgang.
Succes Akita.
Groeten, Anna

akita
Berichten: 5
Lid geworden op: di sep 17, 2013 12:43 pm
Locatie: noord holland

#5 Bericht door akita » wo sep 18, 2013 4:29 pm

Lieve Anna,

Puff wat een opdracht hè, en ik was vrij en liep al weer door maar ineens stond hij voor me deur huilend en ben weer in gesprek met hem gegaan.
Nu zie ik in dat ik dat beter niet had kunnen doen, ik loop weer langzaam in mijn eigen val. Dank je wel voor dit inzicht ik ga er mee aan de slag omdat ik me nooit meer zo wil voelen en me zo laat behandelen. En ik zie steeds meer leuke mensen om me heen die echt aardig zijn en liefdevol. Dat is natuurlijk wel een goed teken.

Maar vind het zo moeilijk om straks te voelen dat ik iemand in de steek laat en dat ik weer die teleurstelling voel van een ander dus van me zelf...

akita
Berichten: 5
Lid geworden op: di sep 17, 2013 12:43 pm
Locatie: noord holland

het is me gelukt

#6 Bericht door akita » ma nov 25, 2013 3:49 pm

Ik ben nu een maand alleen en heb het met heel mijn hart gedaan, mede ook door de inzichten die het Norwood programma mij gegeven heeft.
Ik heb mijn hart gesloten voor deze negatieve en verwoestende man. De 1000 volt is er niet en bleef ook weg ik ga netjes elke week naar de groep toe.

Ik word wel gestalkt via de telefoon maar heb nu alles geblokt zelfs sms via een app. Tijd heelt alle wonden ik ga verder met inzichten , lezen, er over praten en mezelf liefhebben en helen.

Het is me gelukt! ik voel me fijn :)

Plaats reactie