Meesterschap in liefde
Er was eens een man die niet in liefde geloofde. Het was een gewone man, zoals jij en ik, maar wat hem zo bijzonder maakte was zijn manier van denken: hij dacht liefde bestaat niet. Natuurlijk had hij veel ervaring opgedaan bij zijn pogingen liefde te vinden en hij had veel mensen om zich heen gadegeslagen. Een groot deel van zijn leven had hij gespendeerd aan het zoeken van liefde, en hij was uiteindelijk alleen maar tot de conclusie gekomen dat liefde niet bestond.
Waar deze man ook kwam, aan iedereen vertelde hij dat liefde niets meer is dan een uitvinding van dichters, een uitvinding van religies om de zwakke geest van de mens te manipuleren en controle over mensen te hebben om te maken dat ze geloven. Hij zei dat liefde niet echt is en dat dat de reden is dat geen mens ooit liefde vindt hoe lang hij er ook naar zoekt.
Deze man was zeer intelligent en sprak heel overtuigend. Hij las heel veel boeken, bezocht de beste universiteiten en werd een geacht geleerde. Hij wist zich tegenover ieder publiek staande te houden en zijn logica was heel sterk. Hij zei dat liefde als een soort drug is: je voelt je er heel even goed bij, maar wordt er al snel afhankelijk van. Je kunt vreselijk verslaafd raken aan liefde, maar wat gebeurt er wanneer je je dagelijkse dosis liefde niet meer krijgt? Net als bij een drug kun je geen dag zonder.
Hij zei dat de meeste liefdes-relaties waren als de relatie tusen een verslaafde en een dealer. Degene die de meeste behoefte heeft aan liefde is als de verslaafde, degene die er minder behoefte aan heeft levert de drug. En die laatste beheerst de hele relatie. Je kunt die dynamiek zo duidelijk zien, omdat gewoonlijk in een relatie een van beiden de meeste liefde geeft, terwijl de ander daarvan profiteert. Je kunt zien hoe ze elkaar manipuleren - hun acties en reacties zijn als die van een drugsdealer en een verslaafde.
De verslaafde, degene die de meeste behoefte heeft aan liefde, leeft in voortdurende angst dat hij de volgende dosis liefde niet zal krijgen en denkt: wat moet ik doen als ze me in de steek laat? Die angst maakt de verslaafde heel bezitterig. 'Ze is van mij!' De verslaafde wordt jaloers en veeleisend uit angst de volgende dosis niet te krijgen. De dealer kan de verslaafde helemaal naar zijn of haar hand zetten door middel van hoge doseringen of juist lagere, of helemaal geen. Degene met de grootste behoefte zal alles doen om maar niet in de steek te worden gelaten.
De man ging maar door over alle redenen waarom hij geloofde dat liefde niet bestaat en vertelde anderen: 'Dat heb ik allemaal al gedaan. Ik zal door niemand meer in de naam van de liefde mijn geest laten manipuleren en mijn leven laten beheersen'. Zijn argumenten waren heel logisch en hij overtuigde met al zijn woorden veel mensen. Liefde bestaat niet.
Maar op een dag liep deze man in een park en zag een mooie vrouw die op een bank zat te huilen. Hij werd nieuwsgierig, ging naast haar zitten en vroeg haar of hij haar kon helpen. Hij vroeg haar waarom ze huilde. Je kunt je voorstellen hoe verbaasd hij was toen ze antwoordde, dat ze huilde omdat liefde niet bestond. 'Dit is verbazingwekkend - een vrouw die gelooft dat liefde niet bestaat!' Natuurlijk wilde hij meer over haar weten.
"Waarom zegt u dat liefde niet bestaat?' vroeg hij.
"Wel dat is een lang verhaal', antwoordde ze. "Ik trouwde toen ik heel jong was, met alle liefde, al die illusies en vol hoop dat ik mijn leven met deze man zou delen. We zwoeren elkaar trouw, respect en eer en stichtten een gezin. Maar algauw werd alles anders. Ik was de toegewijde vrouw die voor de kinderen en het huishouden zorgde. Mijn man bleef aan zijn carriere bouwen en zijn imago buitenshuis was belangrijker voor hem dan ons gezin. Hij verloor zijn respect voor me en ik verloor mijn respect voor hem. We kwetsten elkaar en op een gegeven moment ontdekte ik dat ik niet meer van hem hield en hij ook niet meer van mij.
Maar de kinderen hadden een vader nodig en dat was mijn excuus om te blijven en alles te doen wat ik kon om hem te steunen. Nu zijn de kinderen volwassen en de deur uit. Ik heb geen enkel excuus meer om bij hem te blijven. Maar er is geen respect, geen hartelijkheid in de relatie. En ik weet dat het ook als ik iemand anders zou vinden precies zo zou zijn, omdat liefde niet bestaat. Daarom huil ik.'
Omdat hij haar heel goed begreep sloeg hij zijn arm om haar heen en zei: 'U hebt gelijk. Liefde bestaat niet. We zoeken liefde, openen ons hart en worden kwetsbaar - en ontdekken uiteindelijk alleen maar hoe zelfzuchtig we zijn. Het maakt niet uit hoeveel relaties we hebben - hetzelfde gebeurt telkens weer. Waarom zouden we eigenlijk nog langer naar liefde zoeken?'
Ze leken in zoveel opzichten op elkaar dat ze de beste vrienden werden. Het was een prachtige relatie. Ze hadden respect voor elkaar en kleineerden elkaar nooit. Met alles wat ze samen deden waren ze gelukkig. Er was geen afgunst of jaloersheid, geen controle, geen bezitterigheid. De relatie groeide en groeide. Ze vonden het heerlijk om samen te zijn, want dan hadden ze veel plezier. Als ze niet samen waren, misten ze elkaar.
Op een dag toen de man buiten de stad was, kreeg hij ineens een heel raar idee. Hij dacht: Hmmmm, misschien is wat ik voor haar voel wel liefde. Maar dit is zo anders dan alles wat ik eerder heb meegemaakt. Het is niet wat de dichters zeggen en niet wat religies zeggen, want ik ben niet verantwoordelijk voor haar. Ik neem niets van haar, zij hoeft ook niet voor mij te zorgen. Ik hoef haar de schuld niet te geven van mijn problemen of haar op te zadelen met mijn eigen drama's. We hebben het gewoon fijn met elkaar en genieten van elkaar. Ik respecteer haar manier van denken en voelen. Ze hindert me op geen enkele wijze. Ik ben niet jaloers als ze met andere mensen is en ik ben zelfs niet afgunstig wanneer ze succes heeft. Misschien bestaat liefde dus toch, maar is het niet wat iedereen denkt dat liefde is. Hij kon nauwelijk wachten om weer naar huis te gaan om over deze vreemde gedachte met haar te praten. Zodra hij erover begon zei ze:'Ik weet al wat je wilt gaan zeggen. Dezelfde gedachte had ik al een hele tijd geleden, maar ik wilde er niet met je over praten omdat ik weet dat je niet in liefde gelooft. Misschien bestaat liefde wél, maar is het niet wat wij denken wat het is.'
Ze werden geliefden en besloten te gaan samenwonen en tot hun verbazing veranderde de situatie daardoor niet. Ze bleven respect voor elkaar houden, elkaar steunen en hun liefde groeide en bloeide. Zelfs de eenvoudigste dingen maakten hen blij - hun hart zong van liefde omdat ze zo gelukkig waren.
Het hart van de man was zo vol liefde, dat er op een nacht een wonder gebeurde. Hij keek naar de sterren en vond de allermooiste.Zijn liefde was zo groot dat de ster langzaam naar beneden kwam, totdat hij de ster in zijn handen had. Toen gebeurde er een tweede wonder: zijn ziel werd één met de ster. Hij was intens gelukkig en hij kon nauwelijks wachten om de ster naar de vrouw te brengen als bewijs van zijn liefde. Toen hij de ster in haar handen legde, voelde ze een lichte aarzeling - deze liefde was zo overweldigend dat de ster uit haar handen viel en in miljoenen kleine stukjes brak.
Nu is er een oude man die over de hele wereld rondzwerft en zweert dat de liefde niet bestaat. En er is een heel mooie oude vrouw die thuis op die man zit te wachten en huilt om het verloren paradijs dat ze ooit in haar handen had maar dat haar, in één ogenblik van twijfel, was ontglipt. Dit is het verhaal van de man die niet geloofde dat liefde bestaat.
Wie beging een vergissing? Wil je proberen te raden wat er fout ging? De fout zat bij de man, die dacht dat hij zijn geluk kon overdragen op de vrouw. De ster was zijn geluk en zijn vergissing was die ster in haar handen te leggen. Geluk komt nooit van buiten af. Hij was gelukkig vanwege de liefde die hij in zich voelde en zij was gelukkig vanwege de liefde zie zij in zich voelde. Maar op het moment dat hij haar verantwoordelijk maakte voor zijn geluk, brak de ster, omdat ze niet verantwoordelijk kon zijn voor zijn geluk. Hoeveel de vrouw ook van hem hield, ze kon hem nooit gelukkig maken omdat ze nooit zou kunnen weten wat er in hem omging. Ze zou nooit kunnen weten wat hij verwachtte, ze zou zijn dromen nooit kennen.
Als je je geluk in de handen van een ander legt, zal het vroeg of laat afbrokkelen. Als je je geluk in de handen van een ander legt, zal het je afgenomen kunnen worden. Want als geluk alleen maar vanuit jezelf kan komen en voortvloeit uit je eigen liefde, ben je zelf verantwoordelijk voor dat geluk. We kunnen nooit iemand anders verantwoordelijk maken voor ons eigen geluk, maar het eerste dat we doen als we naar de kerk gaan om te trouwen is ringen uitwisselen. We leggen onze ster in de handen van de ander en verwachten dan van elkaar dat de ander ons gelukkig zal maken.Maar hoeveel je ook van de ander houdt, je zult nooit precies zijn zoals de ander wil dat je bent.
Dat is de fout die de meesten van ons al direct aan het begin maken. We baseren ons geluk op onze partner, maar zo werkt dat niet. We doen elkaar allerlei beloften die we niet kunnen houden en zijn dus van meet af aan gedoemd te mislukken.
Uit "Meesterschap in Liefde"
(groet en liefs van mij)