De weg van het sprookje
Er was eens een vrouw
En er was eens een man
Ze hielden veel van elkaar
Ze besloten samen te gaan wandelen
door het bos van leven
En de vrouw hield zo ongeloofelijk veel van de man
dat ze besloot heel dicht bij hem te gaan lopen
Zo dicht dat ze soms een beetje voor zijn voeten liep
en op zijn pad kwam
Dat was lastig
Maar de vrouw loste graag problemen op
en zo kwam ze tot haar ultieme liefdesdaad
Ze besloot de man de dragen
Ze droeg zijn gewicht, zijn leven
zijn woorden en zijn daden
en ze waren nog niet eens halverwege...
Toen was het sprookje al uit
Moraal: Elk sprookjesbos heeft vele wegen-ieder kiest zijn eigen pad-dan kom je elkaar weer tegen
Gedichten
Gedicht
Ik ben een vrouw van 40 jaar en heb 2 jongens van 14 en15,en ben er sinds eind 2005 achter dat ik relatieverslaafd ben. (is ook mijn relatie verbroken van 2 jaar) wil hier graag met lotgenoten in contact komen, gr.Maria
DE MISLUKTE FEE
Er was er 's een moeder-fee.
En had ze kindertjes? Ja, twee.
Twee kleine feeënkindertjes
met vleugeltjes als vlindertjes.
Ze waren beiden mooi en slank,
maar 't ene kind was lelieblank,
zoals de feetjes wezen moeten
en 't andere kind zat vol met sproeten.
De moeder was heel erg ontdaan.
Ze waste 't kind met levertraan,
met katjesdauw, met tijgermelk,
ze doopte 't in een bloemenkelk,
maar 't hielp geen steek, o nee, o nee,
het was en bleef een sproetenfee.
M'n dochter, zei de moeder toen,
nu kan ik niets meer voor je doen.
Je bent als fee (zacht uitgedrukt)
volledig en totaal mislukt.
Ga naar de koning Barrebijt
en zeg daar: Uwe Majesteit,
m'n moeder doet de groeten.
Ik ben een fee met sproeten.
Wellicht neemt koning Barrebijt
je dan in dienst als keukenmeid.
Die man heeft altijd wel ideeën
voor min of meer mislukte feeën.
Het feetje ging direct op weg.
Het sliep 's nachts in de rozenheg
en 't prevelde de hele tijd:
O sire, Uwe Majesteit,
m'n moeder doet de groeten.
Ik ben een fee met sproeten.
En toen ze aankwam in de stad
stond ze te trillen als een blad.
De koning opende de deur
en zei: Gedag, waar komt u veur?
En wit van zenuwachtigheid
zei 't feetje: Uwe Majesteit,
m'n moeder doet de groeten.
Ik ben een spree met foeten.
Wel, sprak de koning heel beleefd,
ik zie wel dat u voeten heeft,
maar u bent, op mijn oude dag,
de eerste spree die ik ooit zag.
en 't hele hof kwam aangesneld.
De koning zei: Dit is een spree.
Iets héél bijzonders. Geef haar thee
en geef haar koek. En geef haar ijs.
Ze blijft hier wonen in 't paleis.
Nu woont het feetje al een tijd
aan 't hof van koning Barrebijt
en niet als keukenmeid, o nee!
Ze is benoemd tot opperspree.
Ze heeft een gouden slaapsalet
en gouden muiltjes voor haar bed.
En alle heren aan het hof
die knielen voor haar in het stof.
Waaruit een ieder weer kan lezen
dat men als fee mislukt kan wezen
maar heel geslaagd kan zijn als spree.
Dit stemt ons dankbaar en tevree.
Annie M.G. Schmidt
Er was er 's een moeder-fee.
En had ze kindertjes? Ja, twee.
Twee kleine feeënkindertjes
met vleugeltjes als vlindertjes.
Ze waren beiden mooi en slank,
maar 't ene kind was lelieblank,
zoals de feetjes wezen moeten
en 't andere kind zat vol met sproeten.
De moeder was heel erg ontdaan.
Ze waste 't kind met levertraan,
met katjesdauw, met tijgermelk,
ze doopte 't in een bloemenkelk,
maar 't hielp geen steek, o nee, o nee,
het was en bleef een sproetenfee.
M'n dochter, zei de moeder toen,
nu kan ik niets meer voor je doen.
Je bent als fee (zacht uitgedrukt)
volledig en totaal mislukt.
Ga naar de koning Barrebijt
en zeg daar: Uwe Majesteit,
m'n moeder doet de groeten.
Ik ben een fee met sproeten.
Wellicht neemt koning Barrebijt
je dan in dienst als keukenmeid.
Die man heeft altijd wel ideeën
voor min of meer mislukte feeën.
Het feetje ging direct op weg.
Het sliep 's nachts in de rozenheg
en 't prevelde de hele tijd:
O sire, Uwe Majesteit,
m'n moeder doet de groeten.
Ik ben een fee met sproeten.
En toen ze aankwam in de stad
stond ze te trillen als een blad.
De koning opende de deur
en zei: Gedag, waar komt u veur?
En wit van zenuwachtigheid
zei 't feetje: Uwe Majesteit,
m'n moeder doet de groeten.
Ik ben een spree met foeten.
Wel, sprak de koning heel beleefd,
ik zie wel dat u voeten heeft,
maar u bent, op mijn oude dag,
de eerste spree die ik ooit zag.
en 't hele hof kwam aangesneld.
De koning zei: Dit is een spree.
Iets héél bijzonders. Geef haar thee
en geef haar koek. En geef haar ijs.
Ze blijft hier wonen in 't paleis.
Nu woont het feetje al een tijd
aan 't hof van koning Barrebijt
en niet als keukenmeid, o nee!
Ze is benoemd tot opperspree.
Ze heeft een gouden slaapsalet
en gouden muiltjes voor haar bed.
En alle heren aan het hof
die knielen voor haar in het stof.
Waaruit een ieder weer kan lezen
dat men als fee mislukt kan wezen
maar heel geslaagd kan zijn als spree.
Dit stemt ons dankbaar en tevree.
Annie M.G. Schmidt
Hi Maria,
Ik ben 33 jaar en heb een dochtertje van 6 jaar. Haar vader en ik zijn al 4 jaar niet meer bij elkaar. Heb sinds een jaar weer een relatie. Het is een ontzettende lieve man, maar... ik weet het niet. Soms denk ik dat ik gewoon niet met een man kan samen zijn. Zolang er geen relatie is gaat het goed, kan ik mezelf zijn en zit ik lekker in mijn vel, maar zodra er een relatie wordt gevormd, raak ik mezelf kwijt. In het begin is alles leuk en fijn, maar het lijkt wel zodra die mannen hun doel bereikt hebben, ze niet meer zo hun best hoeven te doen, alsof je dan ook niet meer zo belangrijk bent. Ik houd altijd afstand in het begin, omdat ik al veel ellende met mannen heb meegemaakt. Zodra ik het dan ook een kans wil gaan geven, gaat het juist bergafwaarts. Ik doe dan ook dingen die ik normaal gesproken nooit zou doen, vreselijk! Dan walg ik weer achteraf van mezelf. Soms denk ik dan ook; "Wat mankeert mij toch?"
Ik ben ook op zoek naar vrouwen die ook in dit soort situaties terecht komen elke keer of die ook niet goed weten hoe ze in een relatie moeten staan. Misschien kunnen we elkaar helpen en/of steunen hierin?
Groetjes Monieki
Hoi Moniekie,
Hoe herkenbaar. Ik ben 40 jaar Na mijn scheiding 7 jaar alleen geweest met mijn zoon (nu 9) Sinds twee jaar weer een relatie, woon sinds een half jaar samen en nu.... Mijn hele leven wordt beheerst door een man die geen enkele vorm van genegenheid (meer ) toont. En ik kan niet besluiten om weg te gaan odat ik bang ben de verkeerde beslissing te nemen.
Hoe herkenbaar. Ik ben 40 jaar Na mijn scheiding 7 jaar alleen geweest met mijn zoon (nu 9) Sinds twee jaar weer een relatie, woon sinds een half jaar samen en nu.... Mijn hele leven wordt beheerst door een man die geen enkele vorm van genegenheid (meer ) toont. En ik kan niet besluiten om weg te gaan odat ik bang ben de verkeerde beslissing te nemen.
Wat zou verkeerd kunnen zijn aan die beslissing, Pieternel?
Ben je bang dat je nooit meer zo'n 'goeie' relatie krijgt?
Of heb je liever zo'n relatie dan helemaal niets?
Die dingen zijn herkenbaar voor ons allemaal Pieternel! Als je naar een zelfhulpgroep voor 'Norwood-vrouwen' gaat zul je dat ondervinden (dat je niet de enige bent met dit soort gevoelens en twijfels en angsten).
Groetjes, Anna
Ben je bang dat je nooit meer zo'n 'goeie' relatie krijgt?
Of heb je liever zo'n relatie dan helemaal niets?
Die dingen zijn herkenbaar voor ons allemaal Pieternel! Als je naar een zelfhulpgroep voor 'Norwood-vrouwen' gaat zul je dat ondervinden (dat je niet de enige bent met dit soort gevoelens en twijfels en angsten).
Groetjes, Anna
Gedicht
Hai allemaal,ik heb een paar jaar geleden een gedicht gekregen van een PMT therapeut waar ik toen naar toe ging om te proberen de onverwerkte gevoelens van vroeger naar boven te krijgen. Ik vind het heel mooi en zeer treffend en wil het graag met jullie delen,maar misschien kennen jullie het al,groetjes Milly
1- Ik loop langs de straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik val erin
Ik ben verloren....ik ben hulpeloos
Het is niet mijn schuld
Het duurt een eeuwigheid om eruit te komen
2- Ik loop langs dezelfde straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik doe alsof ik die niet zie
Ik val er weer in
Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plaats ben
Maar het is niet mijn schuld
Het duurt nog steeds lang om eruit te komen
3- Ik loop langs dezelfde straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik zie dat die er is
Maar ik val er toch in...het is een gewoonte
Mijn ogen zijn open
Ik weet waar ik ben
Het is mijn schuld
Ik klim er direct uit
4- Ik loop langs dezelfde straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik loop er omheen
5- Ik loop langs een andere straat....
1- Ik loop langs de straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik val erin
Ik ben verloren....ik ben hulpeloos
Het is niet mijn schuld
Het duurt een eeuwigheid om eruit te komen
2- Ik loop langs dezelfde straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik doe alsof ik die niet zie
Ik val er weer in
Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plaats ben
Maar het is niet mijn schuld
Het duurt nog steeds lang om eruit te komen
3- Ik loop langs dezelfde straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik zie dat die er is
Maar ik val er toch in...het is een gewoonte
Mijn ogen zijn open
Ik weet waar ik ben
Het is mijn schuld
Ik klim er direct uit
4- Ik loop langs dezelfde straat
Er is een diepe kuil in het trottoir
Ik loop er omheen
5- Ik loop langs een andere straat....
Heartache
seek what hurts you most
makes your body tremble in fear
gives you knots in your stomach
triggers an angry reaction
find out what overwhelms you
pushes you to the edges
of your deepest feelings
and then goes beyond that
what is unbearable to you?
makes you cry the hardest?
pulls you in the most?
these are the ingredients
that will give you the key to your soul
found here is the seed
of another possibility
as you fall, surrender to your most intense pain
and I promise, you will find
more of you
such sweetness
in this heartache
Dit gedicht is niet van mij, maar ik vind het zo mooi. Zo troostrijk ook. Daarom wilde ik het delen.
makes your body tremble in fear
gives you knots in your stomach
triggers an angry reaction
find out what overwhelms you
pushes you to the edges
of your deepest feelings
and then goes beyond that
what is unbearable to you?
makes you cry the hardest?
pulls you in the most?
these are the ingredients
that will give you the key to your soul
found here is the seed
of another possibility
as you fall, surrender to your most intense pain
and I promise, you will find
more of you
such sweetness
in this heartache
Dit gedicht is niet van mij, maar ik vind het zo mooi. Zo troostrijk ook. Daarom wilde ik het delen.
Long Long journey
Long,Long journey trough the darkness,
Long,long way to go;
But what are miles across the ocean
to the heart that's coming home?
Long,Long journey out of nowewhere,
Long,long way to go;
But what are sighs andwhat is sadness
to the heart that's coming home?
(Enya)
Long,long way to go;
But what are miles across the ocean
to the heart that's coming home?
Long,Long journey out of nowewhere,
Long,long way to go;
But what are sighs andwhat is sadness
to the heart that's coming home?
(Enya)
samen op weg met vallen en opstaan
De 5 vrijheden
De 5 vrijheden
De vrijheid te zien en te horen wat hier is en niet wat hier zou moeten zijn, of was, of zal zijn.
De vrijheid te zeggen wat men voelt en denkt en niet wat men hoort te zeggen.
De vrijheid te voelen wat men voelt en niet wat men voelen moet.
De vrijheid te vragen om wat men graag wil hebben en niet altijd te wachten op toestemming.
De vrijheid risico’s voor zichzelf te nemen en niet alleen maar te kiezen voor ‘veiligheid’ zonder ooit in beweging te komen
Virginia Satir
De vrijheid te zien en te horen wat hier is en niet wat hier zou moeten zijn, of was, of zal zijn.
De vrijheid te zeggen wat men voelt en denkt en niet wat men hoort te zeggen.
De vrijheid te voelen wat men voelt en niet wat men voelen moet.
De vrijheid te vragen om wat men graag wil hebben en niet altijd te wachten op toestemming.
De vrijheid risico’s voor zichzelf te nemen en niet alleen maar te kiezen voor ‘veiligheid’ zonder ooit in beweging te komen
Virginia Satir
Re: De 5 vrijheden
Liefhebben
Ik wil je liefhebben; zonder je vast te houden!
Ik wil je waarderen; zonder te oordelen!
Ik wil met je meegaan; zonder beslag op je te leggen!
Ik wil je uitnodigen; zonder te eisen!
Ik wil je alleen laten; zonder me schuldig te voelen!
Ik wil je kritiek geven; zonder je te beledigen!
Als ik van jou datzelfde kan ontvangen...............leren we elkaar werkelijk kennen, zal ons leven verrijkt worden!!!
Virginia Satir
Ik wil je liefhebben; zonder je vast te houden!
Ik wil je waarderen; zonder te oordelen!
Ik wil met je meegaan; zonder beslag op je te leggen!
Ik wil je uitnodigen; zonder te eisen!
Ik wil je alleen laten; zonder me schuldig te voelen!
Ik wil je kritiek geven; zonder je te beledigen!
Als ik van jou datzelfde kan ontvangen...............leren we elkaar werkelijk kennen, zal ons leven verrijkt worden!!!
Virginia Satir
Re: De 5 vrijheden
Je vriend
Je vriend is hij, die
als je lacht,
je een glimlach schenkt
en de wereld verwacht.
Je vriend is hij, die
als je weent,
zijn arm om je slaat
en een traan aan je leent.
Een echte vriend is hij, die
als je ooit fouten baart,
wel even schrikt, maar...
je steeds weer aanvaardt.
Omdat hij je vriend is,
zomaar, zonder meer,
vandaag en ook morgen,
altijd weer...
Je vriend is hij, die
als je lacht,
je een glimlach schenkt
en de wereld verwacht.
Je vriend is hij, die
als je weent,
zijn arm om je slaat
en een traan aan je leent.
Een echte vriend is hij, die
als je ooit fouten baart,
wel even schrikt, maar...
je steeds weer aanvaardt.
Omdat hij je vriend is,
zomaar, zonder meer,
vandaag en ook morgen,
altijd weer...
Houden van
Houden van.
Ik kan het niet zeggen,
Kan het moeilijk uitleggen.
Wil het toch proberen.
Ben nog aan het leren.
Houden van is niet oordelen
Fouten hebben we allemaal.
Houden van is bijvoorbeeld delen
Delen van ons eigen verhaal.
Mijn metgezellen, waar ik soms last van heb,
Extreme zorgzaamheid en altruïsme,
Dan beter bekend als bijvoorbeeld:
bemoeien, betuttelen kleineren.
Waren een overlevingmechanisme.
Beletten mij allen te houden van.
Elke extreme eigenschap van mij
Helpen mij in heel wat ontij.
Omdat elke “extreem” overlevingsmechanisme is.
Bleef ik praktisch in het ongewis.
Dus praktische lessen dan maar.
Want ik wil toch “dicht bij elkaar”.
Maar ik kan steeds meer oprecht zeggen: Hee, ik houd van jou
Ik kan het niet zeggen,
Kan het moeilijk uitleggen.
Wil het toch proberen.
Ben nog aan het leren.
Houden van is niet oordelen
Fouten hebben we allemaal.
Houden van is bijvoorbeeld delen
Delen van ons eigen verhaal.
Mijn metgezellen, waar ik soms last van heb,
Extreme zorgzaamheid en altruïsme,
Dan beter bekend als bijvoorbeeld:
bemoeien, betuttelen kleineren.
Waren een overlevingmechanisme.
Beletten mij allen te houden van.
Elke extreme eigenschap van mij
Helpen mij in heel wat ontij.
Omdat elke “extreem” overlevingsmechanisme is.
Bleef ik praktisch in het ongewis.
Dus praktische lessen dan maar.
Want ik wil toch “dicht bij elkaar”.
Maar ik kan steeds meer oprecht zeggen: Hee, ik houd van jou